Een interview met Clint Eastwood blijkt een hoax te zijn. Het gesprek heeft nooit plaatsgevonden. Maar de ophef over de journalist is hypocriet.

Een interview met Clint Eastwood, gepubliceerd in het Oostenrijkse dagblad "Kurier", zorgt voor ophef. De uitspraken van de filmster zijn volkomen irrelevant. Eastwood zegt niets wereldschokkends. Hij verlangt simpelweg "naar de goede oude tijd, toen scenarioschrijvers films als 'Casablanca' in kleine bungalows schreven (...)". Hij betreurt het gebrek aan ideeën in Hollywood en de vele remakes irriteren hem. Maar zo is het nu eenmaal voor veel mensen. Dat is niet de reden waarom het interview zoveel aandacht heeft getrokken.

Het is verontwaardigd omdat het niet is gebeurd. "Volstrekt onzin", schrijft de Amerikaanse publicatie Deadline. Het stuk is een hoax. Eastwood zelf nam contact op met de brancheportal en verduidelijkte dat hij de afgelopen weken geen interview had gegeven aan de Courier of wie dan ook. "Het enige wat ik kan bevestigen, is dat ik 95 ben geworden", voegde de veteraanster eraan toe met zijn kenmerkende scherpe humor.

Het nepnieuws verspreidde zich snel. "Schandaal over verzonnen interview", kopte de "Tages-Anzeiger", wat deed denken aan "de verzinsels van Tom Kummer". Der Spiegel greep onmiddellijk de gelegenheid aan om het "andere werk" van de journalist in twijfel te trekken. Het blad vond het verdacht dat freelance schrijfster Elisabeth Sereda er onlangs in was geslaagd Jude Law, Cate Blanchett en Pamela Anderson te interviewen – "allemaal supersterren die moeilijk te benaderen zijn."

Dat is echter ook onzin. Pamela Anderson gaf bijvoorbeeld commentaar op de promotie van de film "The Last Showgirl" op alle kanalen. Jude Law bijvoorbeeld laat zich graag interviewen. Sterker nog, er is nauwelijks één ernstig geval van nepnieuws met betrekking tot Clint Eastwood en de "Kurier". De redactie onderzocht de zaak en ontdekte dat Sereda, die tien jaar als freelance schrijver voor de publicatie werkte, inderdaad met Clint Eastwood aan tafel had gezeten. Meerdere keren zelfs. Recentelijk echter niet. En daarvoor alleen tijdens zogenaamde "ronde tafels", waar verschillende journalisten een ster delen voor een korte ontmoeting.

Blijkbaar heeft Sereda nu een nieuw interview in elkaar geflanst uit deze oudere groepsdiscussies. Dit is natuurlijk oneerlijk en dwaas. Ze moet zich ervan bewust zijn geweest dat het risico om ontdekt te worden groot was. Clint Eastwood geeft een exclusief interview aan de Oostenrijkse krant "Kurier"? Wie zou dat geloven?

De "Kurier" is nu niet langer van plan om met de auteur samen te werken. Dit lijkt echter hardvochtig. De verontwaardiging jegens Sereda is buitenproportioneel en hypocriet. Interviews met Hollywoodsterren, met name, komen vaak voort uit groepsdiscussies, maar worden zelden als zodanig geïdentificeerd. De lezer moet de indruk krijgen dat de beroemdheid alleen maar tijd heeft besteed aan zijn eigen publicatie.

Sereda ging ongetwijfeld nog verder. Ze verdient het om ontmaskerd te worden. Maar ze heeft duidelijk geen citaten verzonnen; ze is geen Tom Kummer, geen Claas Relotius. De reflex van veel media om de auteur aan te vallen, verraadt een kritische inslag. Journalisten scheppen er vaak te veel genoegen in om als rechter op te treden. Het moralisme is aanstootgevend.

Zeker, Clint Eastwood had gelijk om te klagen over het interview. Nog beter, om het heel onbaatzuchtig te zeggen, zou zijn als hij weer de tijd zou nemen voor een echt gesprek.