Interview met RND: Amerikaanse regisseur Wes Anderson over TikTok, Trump en nostalgie

Wes Anderson, zou jij in je eigen fantasiewereld uit het verleden willen leven?

Dat hangt een beetje van de film af. Maar in principe zou ik zeggen: Ja, graag.

Bent u in hart en nieren een nostalgisch type?

Weet je, ik kijk graag naar foto's van plekken die ik ken, zoals de straat in New York waar ik vroeger woonde. De foto's tonen hoe deze plek er 40, 75 of zelfs 100 jaar geleden uitzag. Zulke beelden fascineren mij. In mijn film “The French Dispatch” is er een dergelijk shot van een plek waarin de tijd wordt weerspiegeld.

Ben je dus per ongeluk in 2025 terechtgekomen?

Eigenlijk vind ik de manier waarop we tegenwoordig leven niet zo leuk. Er zijn dingen die ik helemaal niet leuk vind. Maar als het om filmmaken gaat, is moderne technologie buitengewoon nuttig. Dat geldt voor de voorbereiding, maar nog meer voor de visuele effecten, de montage van de film en de finetuning. Hoewel ik doorgaans historische films maak en met traditionele apparatuur en methodes werk, gebeurt er nog veel digitaal.

Heb je al het typische Wes Anderson-universum in gedachten wanneer je aan een nieuwe film begint?

Ik heb in ieder geval al een heleboel ingrediënten in gedachten. Naarmate het verhaal tijdens het schrijven vorm krijgt, komen er meer ideeën in het script terecht. Hoe zou de wereld eruit moeten zien? Hoe zijn de details ontworpen? Er vinden ook gesprekken plaats met de productieontwerper, de kostuumontwerper en het team. Maar het komt nooit voor dat ik mezelf afvraag: hoe maken we hier mijn film van? Dat is niet mijn manier van werken. In zekere zin weef ik mijn film als een wandtapijt.

Waarop richt je huidige film “The Phoenician Masterstroke” zich?

De relatie tussen een vader en zijn dochter. De vader is een zakenman die grote zaken wil doen. En toch voelt hij zich vanaf het begin meer verbonden met zijn dochter dan met geld. Ik denk dat hij dat in eerste instantie niet weet. Maar zodra hij haar, een non overigens, tegenkomt, begint hij te veranderen. Wanneer we de zakenman ontmoeten, is hij al bij zes vliegtuigongelukken betrokken. En dat veranderde zijn manier van denken.

In uw huidige film speelt Bill Murray een vriendelijke versie van God. Maar stel je voor dat je voor een bijzonder wrede heerser van de hemel moet verschijnen en hij je dwingt te kiezen: inhoud of vorm. Hoe zou jij beslissen?

Nou, ik weet niet wat content is zonder stijl. Omgekeerd weet ik niet wat stijl is zonder inhoud. Oh, weet je, ik zou deze God vertellen dat hij er niets van begrijpt. Bill Murray zou mij sowieso nooit vragen zo'n beslissing te nemen.

De volgende vliegtuigcrash zal ongetwijfeld plaatsvinden: Michael Cera als Bjorn en Benicio Del Toro als Zsa-Zsa Korda in een scène uit de film "The Phoenician Masterpiece".

Bron: Met dank aan Focus Features/Unive

Al jaren is er een trend op TikTok waarbij je grootste fans video's uploaden die op die van jou lijken, met warme kleuren, symmetrische opstellingen en veel aandacht voor detail. Vind je deze video's leuk?

Ik heb deze films nooit gezien.

Moet ik je nu geloven?

Ik snap dat je dat vraagt. Er zijn immers nogal wat video's. Ik ben blij dat iedereen geïnteresseerd is in mijn films en ik associeer niets negatiefs met het TikTok-idee. Maar ik wil de films niet zien.

Waarom niet?

Probeer u eens in mijn schoenen te verplaatsen. Als iemand jou imiteert, zou je kunnen zeggen: Oké, hij zag mij zo en zo. Maar ik zie mezelf anders, dat is niet wie ik ben. Het is alsof iemand jouw stem imiteert en jij zegt: "Prima, maar zou je daar alsjeblieft mee kunnen stoppen als ik het hoor?"

Maakt u überhaupt gebruik van sociale media?

Nee. Mensen gebruiken het om hun werk en andere dingen te promoten. Ik heb nooit het gevoel gehad dat dit een optie voor mij was. Wat heeft dat voor zin? Ja, ik schrijf e-mails en zo. Maar ik wil niet kijken wat andere mensen doen. Ik heb ook geen gele duimpjes omhoog nodig.

Jullie cast in de huidige film is, zoals altijd, ongelooflijk. Bel Tom Hanks, Scarlett Johansson, Willem Dafoe en de anderen en ze zullen zeggen: Oké, Wes, ik doe mee. Hoe moeten we ons dat eigenlijk voorstellen?

Soms zeggen ze: Dat kan ik niet. Maar er komen toch velen. De truc is dat ik altijd heel vroeg navraag doe, als het mogelijk is. We praten met elkaar als er een project ontstaat. Vervolgens bied ik ze rollen aan waarvan ik denk dat ze die leuk zullen vinden. Vaak zijn dit kleinere rollen, waardoor de inzet beheersbaar is en niet te veel tijd in beslag neemt. Ik zou zeggen dat we bij deze film in principe iedereen die we wilden hebben, aan boord hebben gekregen.

Heb je ooit tegen een topacteur uit Hollywood gezegd: Sorry, we zitten vol?

Nou ja. Soms kwamen er mensen langs die erbij wilden zijn en mij vroegen om iets voor hen te bedenken. Uiteraard heb ik toen gezocht naar een manier om deze persoon tegemoet te komen. Maar de cast moet wel logisch zijn. En soms heb ik gewoon niets te bieden. Dan moet ik annuleren. Het zou de film niet ten goede komen als je een week met de acteur zou filmen, dan alle scènes eruit zou knippen en ze vervolgens in de montagekamer zouden belanden.

Is er een wachtlijst van sterren die hierbij willen zijn?

Ik heb al jaren een lijst met alle acteurs die ik graag aan boord zou willen hebben. Ik heb de namen op een gegeven moment opgeschreven. Maar ik kijk er niet eens meer naar.

En de andere lijst?

Ik heb geen lijst met acteurs die klaarstaan. Maar ik werk mijn verlanglijstje beetje bij beetje af. Ik heb veel acteurs kunnen overtuigen om mee te doen. Zo waren onder andere Benicio del Toro, Benedict Cumberbatch, Rupert Friend en Riz Ahmed te zien - zij zijn allemaal ook te zien in de nieuwe film. Wacht, ik had het net over mannen. Hoe komt dat? Oh, Scarlett Johansson stond ook op de lijst. En Greta Gerwig heeft al een stemrol ingesproken in “Isle of Dogs.”

Uw vaste acteur Bill Murray als God: Wat kunt u hem nog meer bieden in de volgende film?

Ja hoor, dat is moeilijk te overtreffen. Misschien moeten we de andere kant opgaan? Bill Murray als een duister figuur, als een duivel? Laat me daar eens over nadenken. En bedankt voor het idee.

Als je een film maakt over een zakenman die zichzelf als dealmaker ziet, dan roept dat onvermijdelijk associaties op met de Amerikaanse president Donald Trump. Was u zich hiervan vanaf het begin bewust?

Dat besefte ik pas later. Wij werden vooral geïnspireerd door het verleden en niet per se door het heden. Er zijn ook mensen met wie ik tijd heb doorgebracht die heel rijk zijn en hoog in de hiërarchie staan. Ik kende hun kenmerken. Trump was er niet. Bovendien is onze zakenman Zsa-Zsa Korda een heel ander personage dan Trump, meer een Europeaan, meer iemand als Aristoteles Onassis.

Zsa-Zsa Korda gebruikt zelfs de woorden van Trump. Voordat hij de piloot uit het vliegtuig katapulteert, zegt hij tegen hem: "Je bent ontslagen!" Dit is de originele Trump uit zijn voormalige show “The Apprentice.”

Ja, dat klopt. Dat is een typisch Amerikaanse uitdrukking. Naarmate de tijd verstreek, verschenen er steeds meer dingen in de kranten die mensen aan onze film deden denken. “The Phoenician Masterstroke” heeft veel te maken met de luchtvaart, en nu heeft Trump ineens de 747 uit Qatar gekregen. Dit komt wel heel erg dicht in de buurt van de film: een Boeing uit het Midden-Oosten! Het is trouwens een behoorlijk oude 747. Ik denk niet dat ze hem nog maken. Trump krijgt dus een oud vliegtuig, maar waarschijnlijk niet zo oud als het vliegtuig dat hij al heeft.

U woont met uw gezin in Parijs en in Kent, Engeland. Hoe bekijkt u uw thuisland, de Verenigde Staten, vanaf deze kant van de Atlantische Oceaan?

Ik herinner me een man in Toscane, in Lucca, met wie ik ongeveer 14 jaar geleden sprak. Ik vroeg hem naar Silvio Berlusconi en hij zei: Vraag mij alsjeblieft niets over Berlusconi. En zo zien veel Amerikanen het tegenwoordig: praat met mij niet over Trump!

Wat beweegt de Verenigde Staten: de Amerikaanse experts van RND verschaffen context en achtergrondinformatie. Elke dinsdag.

Door mij te abonneren op de nieuwsbrief ga ik akkoord met de advertentieovereenkomst .

Maar iedereen blijft over Trump praten. Dat geldt voor ons allebei.

Ja, maar als je tegen Amerikanen zegt: Dit is jullie man. Dan zeg je eigenlijk: praat alsjeblieft niet over Berlusconi.

Je huidige film heb je opgenomen bij Studio Babelsberg. Je bent daar een vaste klant en er is een heel gebouw naar je vernoemd. Wat gaat u doen als Trump doorgaat met zijn aankondiging om belastingen te heffen op films die buiten de VS zijn geproduceerd?

Dan bedenk ik vast wel iets.

U beweert dat u deze bedreigende situatie nog niet heeft aangepakt?

Nee, helemaal niet. Ik denk er nu niet aan, maar als het zover is. Laten we het niet ter discussie stellen. Laten we het afwachten.

“Het was een surrealistisch moment”

Tom Cruise beëindigt filmreeks

Een paar weken geleden zei Steven Soderbergh in een interview hier in Berlijn dat hij niet zeker wist of hij terug zou keren naar de VS nadat hij zijn nieuwe film in Londen had afgerond. Wat doe je?

Dat zeggen nu veel mensen. Ik heb een aantal vrienden die de afgelopen drie maanden Amerika hebben verlaten. Ze verkochten hun huis en vertrokken. Mijn familie en ik hebben dat al lang geleden gedaan, maar niet omdat ik Amerika achter me wilde laten...

... liever?

Ik houd van reizen naar het buitenland. Mijn vrouw, mijn dochter en ik wonen een beetje in Engeland en een beetje in Frankrijk. Het is een heel ander leven om door Europa te reizen als je uit Texas komt. Texas is een relatief kleine wereld.

Maar Texas is enorm.

Ja, maar iedereen die in Europa is opgegroeid, heeft veel verschillende talen en culturen om zich heen. Al deze elementen samen vormen een kosmopolitisch geheel. Toen ik in Houston woonde, ging het vooral om de mensen van Houston en minder om de wereld om hen heen. In Texas stap je in de auto en rijd je, en rijd je, en rijd je. De reis duurt anderhalve dag. En je bent nog steeds in Texas.