Deze film kreeg 14 Goya-nominaties en staat op Netflix: de film van Luis Tosar was een hit en is een must-see.

De Spaanse cinema is al een tijdje populair op Netflix. Films als Model 77 , As Bestas en El Buen Patrón hebben het goed gedaan bij zowel de critici als het publiek , maar er is één film die eruit springt vanwege de emotionele lading en het vermogen om het geweten te beroeren. Deze film met in de hoofdrollen Luis Tosar en Blanca Portillo is niet alleen vermakelijk, maar stemt ook tot nadenken. En nu kunt u het thuis bekijken, zonder excuses.

Maixabel , die in 2021 in de bioscoop verscheen, werd 14 keer genomineerd bij de Goya Awards en won drie belangrijke prijzen: Beste vrouwelijke hoofdrol voor Blanca Portillo, Beste mannelijke bijrol voor Urko Olazabal en Beste nieuwe actrice voor María Cerezuela. Sindsdien is hij niet meer gestopt met het maken van furore, op festivals, colloquia en nu ook op Netflix.

De film, geregisseerd door Icíar Bollaín en geschreven samen met Isa Campo , is gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat een generatie heeft getekend. Het verhaal gaat over de ontmoeting tussen Maixabel Lasa , de weduwe van de Baskische politicus Juan Mari Jáuregui, die in 2000 door de ETA werd vermoord, en een van de voormalige leden van het commando dat een einde aan zijn leven maakte. Jaren na de aanval vraagt ​​deze man, gespeeld door Luis Tosar, haar vanuit de gevangenis te ontmoeten, als onderdeel van een herstelrechtsproces dat wordt uitgevoerd in de gevangenis Nanclares de la Oca in Álava.

Een van de meest opvallende elementen van de opnames is dat Luis Tosar en Blanca Portillo elkaar niet ontmoetten vóór de opnames van de face-to-face scènes . Men wilde de emotionele spanning van het moment intact houden. Deze creatieve beslissing zorgde ervoor dat de eerste ontmoeting van de personages op het scherm ook de eerste ontmoeting tussen de acteurs was, waardoor elke stilte en blik een gevoel van waarheid kreeg.

Portillo ging ook extreem te werk in de rol: hij schoor zijn hoofd kaal en werkte direct met de echte Maixabel Lasa om haar gebaren, haar manier van spreken en haar kijk op de wereld na te bootsen.

Een ander sterk punt is de setting. Sommige scènes werden gefilmd in Tolosa en Lasarte , steden die een link hebben met het verleden van de hoofdpersonen. De ruimtes die zijn gekozen om de gevangenis of de alledaagse plekken van Maixabel te herscheppen, dragen bij aan het ontstaan ​​van een verhaal dat niet alleen het verleden dramatiseert, maar zich juist richt op het heden en de vraag hoe te leven met de wonden die nog open zijn.

De soundtrack, gecomponeerd door Vetusta Morla , voegt een laag emotionele diepgang toe. Zijn sobere en melancholische stijl is begeleidend, zonder opdringerig te zijn, en laat de personages in elke scène ademen. Dat is geen kleinigheid: muziek weet veel emoties te kanaliseren die niet verbaal worden geuit.

Sinds de film op Netflix verscheen, is Maixabel een van de meest besproken films uit de catalogus geworden. Niet alleen vanwege de historische relevantie, maar ook omdat het een universele vraag oproept: is het mogelijk om het onvergeeflijke te vergeven?