Emilio Payán: Uit het geheugen

Jij

oulia Akhmadeeva (Krasnodar, 1971) was een kind van de Perestrojka (1985-1991). Ze groeide op in een gezin vol dappere vrouwen, vergezeld door haar tweelingzus, haar moeder en haar grootmoeder, die naaister was en kleding op bestelling maakte. Tijdens zijn jeugd hoorde hij verhalen over lijden en verzet. De sporen van hun legendes zijn nog steeds zichtbaar in hun leven: hun afkomst heeft onderdrukking en pijn overleefd.

Haar overgrootmoeder Anna Grigorievna Sidorova werd gevangengezet vanwege onachtzaamheid: een verzegeling die niet op zijn plaats zat, maakte haar het slachtoffer van onderdrukking. De kolchoz, een collectieve gemeenschap die door Stalin was opgericht, was een valstrik die haar naar de gevangenis leidde en haar grootmoeder naar een weeshuis, samen met de Spaanse vluchtelingenkinderen die waren gevlucht voor de oorlog van Franco. Vier jaren die gevuld hadden moeten zijn met lachen en spelen, veranderden in jaren vol tranen en verdriet.

Het was een daad van gerechtigheid, of misschien geluk, dat de fout werd rechtgezet en haar overgrootmoeder werd vrijgelaten. De wond was onomkeerbaar en pijn en lijden werden een vertrouwd, constant iets. Zijn Oekraïense vader, Alfred Akhmadeev, stierf op tragische wijze op 27-jarige leeftijd bij een ongeluk in Krasnodar terwijl hij met vriendjes aan het spelen was. In een vlaag van moed en plezier sprong hij in de stadsrivier, maar de hoogte en de sprong veranderden in een stap richting de eeuwigheid. Zijn nagedachtenis is als een rivier die rustig stroomt en ons eraan herinnert hoe belangrijk het is om elk moment te beleven alsof het het laatste is.

Op 5-jarige leeftijd legde Ioulia met haar potlood de essentie vast van een vriendin van haar grootmoeder die vaak bij het gezin over de vloer kwam. Dit moment markeerde een verandering in zijn creativiteit en was een bron van inspiratie. Ze portretteerde Nina met haar kin op haar hand. Het was een magisch moment dat haar ertoe aanzette om nieuwe modellen voor tekenen te verkennen en de Sovjet-karikaturen achter zich te laten.

Ioulia is beeldend kunstenaar, docent en onderzoeker en behaalde een masterdiploma grafische kunst aan het V.I. Surikov Nationaal Academisch Instituut voor Schone Kunsten in Moskou. Hij kwam voor het eerst in 1991 naar Mexico. De situatie in Rusland was ingewikkeld, de economie verkeerde in crisis en voedsel- en medicijntekorten waren dagelijkse realiteit. Zij en haar eerste Mexicaanse echtgenoot besloten dat hun dochter Irene Antonina (Tosha) in 1995 in Mexico geboren zou worden. Een jaar later keerde ze met haar dochter terug naar Rusland om haar studie af te maken en in 1996 keerde ze terug naar Mexico, waar ze haar artistieke carrière ontwikkelde.

Een fluwelen stof vertegenwoordigt een stukje geschiedenis. Het was een geschenk dat zijn grootvader uit de oorlog meebracht voor zijn vrouw, Evgenia Akhmadeeva. Deze stof, een bewaarplaats van herinneringen en genegenheid, werd een symbool van eenheid. In 1993 gaf Evgenia het aan Ioulia op hun trouwdag. In 2000 ontmoette Ioulia haar tweede man, een doctor in de natuurkunde, met wie ze twee dochters kreeg: Daria Alexandra (Dasha) en Maria Giovana (Masha). De stof werd door haar moeder Valentina Voloshina verwerkt tot een jurk voor Tosha, die door al haar dochters werd gedragen. Het is nu een kunstobject met een door haar grootmoeder gebreid gehaakt kraagje, bedrukt met portretten van haar ouders en grootouders.

Ioulia's grafische werk is autobiografisch en getuigenissenrijk. Het weerspiegelt haar ervaringen met migratie, familiebanden, schriftelijke correspondentie, sluimerende oorlogsvoering, herinneringen en hoop op een betere toekomst. Ook worden politieke momenten besproken die ons dwingen belangrijke beslissingen te nemen en de koers van ons leven te bepalen. In haar werk verwerkt Ioulia huishoudelijke voorwerpen, waardoor ze een persoonlijk en emotioneel getuigenis creëert dat ze deelt met de ogen die haar werken zien.

Ioulia Akhmadeeva behaalde haar doctoraat in de pedagogische wetenschappen aan de Nationale Universiteit van Moskou en is sinds 2001 hoogleraar en onderzoeker aan de faculteit Schone Kunsten van de Michoacana-universiteit van San Nicolás de Hidalgo. Hij ontving diverse prijzen, eervolle vermeldingen en selecties in nationale en internationale grafische kunst- en kunstenaarsboekwedstrijden. Zijn artistieke carrière omvat meer dan 160 collectieve tentoonstellingen en 17 individuele tentoonstellingen. Op 5 april opent in het Nationaal Drukkerijmuseum de tentoonstelling Altered Territories , samengesteld door David García.