Graciela Hasper: Een bloemlezing in Galería de Souza met werken uit de jaren negentig tot heden

Een zeer interessant onderdeel van het programma van de Souza-galerie is de laatste tijd gericht op het nieuw leven inblazen van prominente figuren uit het recente verleden die om de een of andere reden aan bekendheid of zichtbaarheid hebben ingeboet. De galerie streeft ernaar hen te reconstrueren via verschillende strategieën, waaronder tentoonstellingen en publicaties.

Dit geldt echter niet voor de huidige exposant: Graciela Hasper , een kunstenares wiens zichtbaarheid zowel lokaal als internationaal alleen maar is toegenomen sinds ze in de jaren 90 erkenning begon te krijgen . Met werk in de belangrijkste openbare en particuliere collecties in ons land en de Verenigde Staten, heeft Hasper onlangs "Continuos Motion" geopend op Houston International Airport, een enorme muurschildering die ze maakte voor de aankomsthal.

De collectie die tegenwoordig in Souza's galerie te zien is , kan worden beschouwd als een verzamelbundel van het werk van de kunstenaar. met een retrospectief karakter, aangezien het werk omvat dat is ontstaan ​​vanaf de jaren negentig tot nu.

Maar misschien zou het interessanter zijn om het te beschouwen (of te verkennen) in het licht van de verschillende kwesties die Hasper zich gedurende tientallen jaren heeft gesteld met betrekking tot vorm en kleur vanuit verschillende materialiteiten. De verschillende werken in deze tentoonstelling zouden niet in chronologische volgorde worden geordend, maar eerder vanuit een verlangen om de verschillende onderzoekslijnen te belichten die de kunst van deze kunstenaar door de tijd heen hebben gekenmerkt.

Van de opeenvolging van vormen, kleuren en transparanties die de bezoeker vanuit het raam van de galerie aanspreken tot de verschillende kleurontwikkelingen op canvas, aluminium en keramiek: op de muren en in de ruimte van de twee ruimtes van de galerie ontvouwt zich een heel spectrum aan verkenningen in deze richting.

Een schilderij uit de jaren negentig kan meerdere lagen hebben voor elk van de kleuren die de compositie bepalen, terwijl bij een aquarel het materiaal kan verschuiven tot de drager zichtbaar is. Transparantie in Haspers werk is dan ook een meervoudig streven : het kan worden bereikt door middel van een wash of bedrukt glas, zoals in het galerievenster, dat doet denken aan het spel van transparanties op verschillende dragers dat hij in 2019 gebruikte voor de grote installatie die hij creëerde voor de Santander Foundation.

Tegenwoordig lijkt zijn benadering van kleur anders dan de schilderijen uit de jaren negentig die in dezelfde tentoonstelling te zien zijn. Destijds was de penseelstreek of de beweging van de verf zelf merkbaar en vertoonde het een gebaar dat ontbreekt in het soort werk dat hij nu maakt.

Zo maken de grote kubussen die hij oorspronkelijk op het terras van de Santander Foundation presenteerde, deel uit van de hier tentoongestelde collectie . De industriële kleurindruk van deze stukken hangt ongetwijfeld samen met het productietype van het werk zelf. De in Argentinië geboren magnaat Jorge Pérez, eigenaar van het PAMM Museum in Miami, kocht een exemplaar van twee keer deze omvang voor zijn privécollectie.

Het spreekt voor zich dat een productiesysteem voor werken van een bepaald formaat een andere behandeling vereist, die zowel de materialen als de vorm en de kleur beïnvloedt.

Voor de muurschildering op de luchthaven van Houston werkte hij met een ontwerp bestaande uit in elkaar grijpende, geverfde stalen platen. Elke plaat wordt gevormd en gekleurd, en vervolgens zo gesneden dat ze precies op elkaar passen en aan de muur worden bevestigd.

Haspers werk aan deze muurschildering duurde twee jaar, van het oorspronkelijke ontwerp tot de voltooiing, waarbij delen van de productie persoonlijk werden uitgevoerd en andere op afstand. De kunstenaar maakte een ontwerp en stuurde de tekeningen vervolgens naar Houston. Vervolgens werd elke vorm gesneden en beschilderd om te worden samengevoegd tot de muurschildering die de volledige lengte beslaat.

Het is belangrijk om Haspers uitgebreide ervaring met projecten te benadrukken, variërend van bouwkundige interventies – zoals zijn eerste ingebruikname van de ruimte die hij in 2001 uitvoerde bij het toenmalige Ibero-American Cooperation Institute – tot stedelijke interventies zoals de snelwegverbinding op de kruising van de 9 de Julio en San Juan Avenue of het lichtspel in de onderdoorgang voor de Usina del Arte. In alle gevallen was de hoofdrol van kleur bijzonder relevant.

Graciela Hasper is een sleutelfiguur in de herinterpretatie van abstracte geometrie door diverse kunstenaars in de jaren negentig. In het werk uit die jaren dat in deze tentoonstelling wordt getoond , is een oneerbiedige toon te bespeuren die de strikte rationaliteit van de geometrische avant-garde lijkt uit te dagen, met knipogen naar popart via het gebruik van kleur en naar popart via formele spelletjes die op andere manieren een beroep doen op visie.

De procedures veranderen, maar de effecten van hun geometrische, optische spel blijven en worden op verschillende schaalniveaus sterker .

Op de bovenste verdieping is een serie keramische tegels en kubussen vakkundig tentoongesteld op een centraal apparaat dat aan het plafond hangt. Het lijkt alsof het kleurenpalet met de verleidelijke effecten van glazuren de lucht in wordt getild.

Dit is een van de vele uitdagingen waar de kunstenaar voor staat wanneer hij de mogelijkheden van een nieuw materiaal of medium ontdekt. ​​Of het nu in het vlak is of in de driedimensionaliteit van de kubus of tegel, de uitdaging draait om de lineaire vormen van de cirkel, het ovaal, het vierkant, of hun driedimensionale aspecten die een beroep doen op een andere manier om ruimte te benutten.

Bij Hasper beperkt kleur zich niet tot het veroorzaken van trillingen op het vlak; het draagt ​​ook bij aan de ruimte en nodigt ons uit om volumes te verkennen en te ervaren . In een ruimte die wordt gedefinieerd door rechte lijnen die op verschillende punten samenkomen, wordt elk menselijk lichaam een ​​organische verandering in een geometrisch lichaam, een uitbarsting van het natuurlijke in een abstract model van lijnen die geen oorsprong hebben in het universum van de natuur.

Dit zijn echter abstracte modellen die bewoond en voor meerdere doeleinden te gebruiken zijn. Kinderen en kunstenaars weten daar vaak veel van.

The Skin of the World van Gachi Hasper, tot en met vrijdag 11 juli, van maandag tot en met vrijdag van 10.00 tot 18.00 uur in De Sousa Galería (Paraguay 675).