Het Madrigalistenkoor wil dichter bij het publiek komen: Julietta Beas

Het Madrigalistenkoor wil dichter bij het publiek komen: Julietta Beas
Vandaag presenteert hij het programma Sin Cadenas in Bellas Artes
Aranza Bustamante en Alejandro Mendoza
La Jornada krant, zondag 13 juli 2025, p. 5
Julietta Beas wordt gedreven door muziek, maar ook door de wens om kunst toegankelijker te maken in Mexico. Oorspronkelijk afkomstig uit Tepic, Nayarit, vond ze haar weg in de zang op 7-jarige leeftijd, toen ze zich aansloot bij een lokaal kinderkoor. Tien jaar geleden besloot ze naar Mexico-Stad te verhuizen om haar opleiding tot operazangeres voort te zetten en nieuwe kansen te zoeken, aangezien die schaars waren in haar thuisstaat.
Tegenwoordig maakt ze deel uit van het Madrigalistenkoor van het Nationaal Instituut voor Schone Kunsten en Literatuur (Inbal), een ensemble met 87 jaar ervaring dat een belangrijke rol speelt in de verspreiding van het koorrepertoire in het land. Julietta Beas zingt werken uit verschillende periodes en stijlen.
"Het is een van de oudste groepen van het land. We zingen danzón, mambo, Braziliaanse muziek, Nigeriaanse muziek... Dit zijn de meest recente programma's die we hebben gemaakt. Eén programma is compleet anders dan de vorige; ik denk dat dat het leukste is," zei hij in een interview met La Jornada.
Het ensemble, opgericht in 1938 door Luis Sandi, streeft ernaar koorkunst te introduceren in scholen van alle niveaus, theaters en concertzalen. "We richten ons niet op grootse symfonieën, orkestmuziek of opera. We bieden een oneindige variëteit (aan muziekgenres) en zetten ons ervoor in dat het publiek ons benadert en geniet van onze concerten",
zegt hij.
Momenteel bestaat het Madrigalistenkoor uit 30 personen: 28 zangers, een begeleidende pianist en chef-dirigent Carlos Aransay. Afhankelijk van het stuk worden er af en toe gastdirigenten uitgenodigd.
Julietta Beas benadrukt dat ze bij de uitvoeringen, vooral die waarbij ze in andere talen zingen, ervoor zorgen dat er live ondertiteling en vertalingen van de werken in de programma's zijn.
Hoewel ze normaal gesproken optreden in het Palacio de Bellas Artes, bezoeken ze ook verpleeghuizen en scholen en geven ze ontspannen optredens gericht op een neurodivergent publiek. Daarmee laten ze zien dat vocale muziek niet exclusief hoeft te zijn voor een specifieke bevolkingsgroep, maar een levende expressie is waar iedereen van kan genieten.
De uitdagingen van het leven van kunst
Voor de zangeres is het een voorrecht om deel uit te maken van het Madrigalistenkoor, iets wat ze met inspanning, discipline en passie heeft verdiend.
Hoewel ze de uitdagingen erkent om van kunst te leven in een land waar de kansen vaak geconcentreerd zijn in plaatsen zoals Mexico-Stad, benadrukt ze dat het mogelijk is – vooral voor kinderen die muziek studeren of zich eraan willen wijden – om naam te maken in dit vakgebied. "Ik ben een kunstenaar die fulltime uitsluitend aan kunst werkt, en het is mogelijk. Je moet de weg en de middelen vinden
", zegt ze.
Naast haar werk bij het koor geeft ze les aan kinderen bij Julietta y Enriqueto, een bedrijf dat ze mede heeft opgericht, en dirigeert ze het koor Club España, dat bestaat uit senioren.
De ontwikkeling van haar talent en vocale veelzijdigheid hebben haar geleerd dat geen enkel muziekgenre superieur is aan een ander, en dat toegang tot kwaliteitskunst een recht is, ongeacht de sociaaleconomische status. Burgers kunnen er belang bij hebben dit recht op te zoeken, te consumeren en uit te oefenen
.
Vandaag treedt het koor op in het Palacio de Bellas Artes met het programma "Unchained: African Heritage in Choral Music", een levendig programma met onder meer spirituals, mambo, gospel, danzón en Latijns-Amerikaanse en Nigeriaanse ritmes.
Het programma staat onder leiding van Rodrigo Cadet, die ook het programma heeft ontworpen. Zijn voorstel belicht de invloed van zwarte en Afrikaanse afkomst, en hun transformerende invloed op de muzikale smaken van het Amerikaanse continent.
Voor Julietta Beas is het essentieel om bij dit soort optredens het traditionele concept van academische muziek uit te dagen. Het gaat immers niet om de kleding of de locatie, maar om het doorbreken van barrières bij het publiek en het vrijelijk genieten van kunst.
jornada