Mad Cool 2025: Olivia Rodrigo triomfeert met het publiek in Madrid

Derde avond gezien, genoten en afgelopen. De spanning trilde in de lucht en onverklaarbare zenuwen doordrongen de laatste uren van Mad Cool 2025. Tal van muziek en genres sierden de zes podia. De Teskey Brothers openden podium 1 met een blues die het beginnende ongemak kalmeerde. Verfrissende melodieën, treurige teksten en klanken die typisch zijn voor hun genre; een briljante piano en koperblazers, vertegenwoordigd door de trompet en saxofoon, begeleidden al hun nummers. Vermoeidheid begint misschien zijn tol te eisen, maar de Australiërs brengen een rust die ons de rest van de avond energie geeft.

Met haar zinnen gezet op zoveel mogelijk concerten, begroette Girl in Red alle nieuwsgierigen die naar haar kwamen kijken met een zee van armen die van links naar rechts zwaaiden. Dit was de reactie van haar fans op de geweldige show van de zangeres en haar band; een vrouw die het waard was om het hoofdpodium te bezetten. In "Midnight Love" vullen rust en een prachtige diepte de kleine ruimte die het publiek overliet; " We Fell in Love in October " is prachtig, opgedragen aan een vrouw en meegezongen door de aanwezigen; met "Phantom Pain" breekt een waar feest los; en in "I Wanna Be Your Girlfriend" verandert de pit in de dansvloer van de zangeres, met haar fans die haar omringen terwijl ze meezingen.

Gelukkig was het deze zaterdag minder warm dan de voorgaande twee dagen. Hoewel het gisteravond merkbaar koeler was, zien we vandaag meer lange broeken en jassen. Dat betekent niet dat er nog steeds gewaagde outfits opduiken, van doorschijnende tops, cowboyhoeden en extreem korte broeken tot shirtloze herenkleding; een goede variatie.

Vele aanwezigen renden van het ene podium naar het andere om bij het concert van Finneas te komen, de broer en producer van Billie Eilish. Een man die zijn familie niet schuwt om naam te maken, hoewel hij daar zelf ook geen gebruik van hoeft te maken. De Amerikaan heeft een zeer sterke eigen discografie en een zeer trouw publiek dat meezingt met 'Angel' - een prachtige pianoballade - of ' Mona Lisa, Mona Lisa ' - een geweldig nummer, laten we dat niet ontkennen. Een rijke variatie waarmee een zeer goede balans is bereikt tussen festivalliedjes en treurigere thema's.

Een van de lessen die festivalgangers leren, is dat kleine podia soms leuker zijn dan grote – maar alleen soms. Op podium VI bracht het Chileense AKRIILA urban sounds en diepe autotune. Vlak na dit optreden, op het volgende podium, podium V, speelde Pvaris . Een band die met nummers als "Take My Nirvana" terugkeerde naar meer rockachtige geluiden. En kort daarna, op podium III, toonde St. Vicente hun virtuositeit op de elektrische gitaar.

En hier begonnen de problemen. Er waren geen stroomuitval, maar wel vertragingen. Thirty Seconds to Mars begon bijvoorbeeld 17 minuten na de geplande tijd. De groep onder leiding van Jared Leto landde in Madrid na een optreden in de Cruïlla in Barcelona, en de show was klaar. Met een ongelooflijk goede stem besteedde de zanger meer tijd aan het vragen aan het publiek om te zingen, te klappen of te bukken voordat hij sprong. Een show die het publiek geeft wat het wil. In ' Up in the Air ' gooide hij eerst confetti, daarna vuurkolommen, ging naar beneden om met het publiek te zingen en bracht hij fans het podium op; een ware showman die ook zijn meest wraakzuchtige kant naar boven haalt in 'Walk on Water'.

De tien minuten vertraging weerhield Arde Bogotá er niet van om zich volledig te geven voor een betoverend publiek. De trage en krachtige stem van de zanger geeft elk nummer dat ze spelen een enorme diepgang; nummers als "Abajo", "La Torre Picasso" en " Cowboys de la A3 " raken je diep in het hart, en hoewel ze niet aan jou zijn opgedragen, voelen ze als je eigen; een lastige vaardigheid om te leren, maar eentje die deze groep met verbluffend gemak beheerst. Ze konden echter niet op tegen een kind dat, onder het reuzenrad dat al drie dagen onafgebroken draait, bij elk nummer danste en applaudisseerde, terwijl hij het beste van zichzelf gaf, samen met gelukkige ouders die het kleine danseresje constant filmden.

Net als gisteren zetten de Spaanse artiesten elkaar onder druk, en terwijl Arde Bogotá op Stage II stond, stond Rodrigo Ramírez op Stage V. Een jongeman met een enorm talent, een singer-songwriter met een vonk die elk moment kon ontploffen en zijn talent kon laten zien. Hij zong onder andere "Morderte" en "Loco" (een eerder niet uitgebracht nummer). Hij werd begeleid door een band en met de speciale toets van een viool die een zeer uniek en prachtig geluid creëert.

Vijf minuten te laat. De popster van het moment opende haar concert met 'Obsessed', en wat er daarna gebeurde was absoluut schandalig. Olivia Rodrigo is een fenomeen dat het bestuderen waard is, een zangeres die zomaar een zangeres had kunnen zijn, maar die zich heeft onderscheiden met krachtige melodieën en unieke teksten. Ze speelde 'Vampire', 'Drivers License' op de piano, 'Bad Idea, Right?' – dit is een van de meest geziene merchandising-T-shirts – 'Pretty Isn't Pretty' en ' Good 4 U' – haar beroemdste nummer – een recensie van de hits van de zangeres die, op slechts 22-jarige leeftijd en met vier albums op haar naam, de wereld heeft veroverd. Ze handhaaft ook een zorgvuldig samengesteld imago; haar engelachtige gezicht verbergt een bulderende stem die Mad Cool op de been bracht; en een briljante visuele esthetiek, alles in tinten paars (net als haar albums) gecombineerd met roodtinten die de 'slechte' kant van de jonge Amerikaanse versterken. Een personage op het podium, die ervan geniet en wordt toegejuicht met kreten als "en mooi, en mooi, en koningin, en koningin." Een superster die bewijst dat de jeugd sterk aanwezig is.

Een WAARSCHUWINGSbord verwelkomde de bezoekers van de enige elektronische band op de hoofdpodia. Justice is een Frans elektronisch muziekduo met een vleugje jaren zeventig-invloeden, en het waarschuwingsbord voor mogelijke epileptische gevolgen was geen geringe prestatie. De show sloot Stage II in stijl af, met de beste beats gecombineerd met waanzinnige, adembenemende belichting, een finale vol waanzin.

Met de gloed van weer een dag vol fantastische concerten verlaten de bezoekers de locatie op het industrieterrein Marconi in Villaverde. Maar daarvoor zie je mensen applaudisseren voor de bands, ook al zijn ze extreem ver weg; kinderen genieten waarschijnlijk van hun eerste liveoptredens; families verzamelen zich, de ouderen genieten van de veteranen en de jongeren van de jonge talenten; groepen vrienden genieten van muziek en bier (of water). Gewoon mensen die van muziek genieten . Voor sommigen gewoon weer een festival, voor anderen het eerste, en allemaal verenigd door de magie die ontstaat rond de nummers van de meer dan zeventig bands die op de podia van Mad Cool 2025 hebben gestaan.