Manolo de la Calva, de helft van het Dynamic Duo, overlijdt op 88-jarige leeftijd.

Manolo de la Calva, lid van Dúo Dinámico, is op 88-jarige leeftijd overleden. Zijn partner Ramón Arcusa was degene die het nieuws op sociale media bracht: "Mijn zielsverwant, meer dan een broer, een metgezel van honderd avonturen en duizend liedjes, is vandaag van ons heengegaan", zei hij op X. "Huil niet om hem, dat zou hij niet willen. Hij was de ziel van Dúo, altijd vrolijk, optimistisch en positief. Zing met hem mee in dit afscheid. Dank je wel voor zoveel, mijn vriend. Je bent eeuwig. Zorg goed voor jezelf, waar je ook bent. We zullen je heel erg missen", schreef hij.

"We zijn er kapot van", vertelde Arcusa aan deze krant toen hij na het nieuws werd gecontacteerd. Manolo en Ramón zijn al zeventig jaar vrienden. Als we het over El Dúo Dinámico hebben, hebben we het over de oudste band in de Spaanse populaire muziek die tot voor kort actief bleef, een artistiek duo dat een essentieel onderdeel is geweest van de emotionele soundtrack van niet één, niet twee, maar vele generaties Spanjaarden.

Ze ontmoetten elkaar in 1956, toen ze amper twintig jaar oud waren en werkten als tekenaars bij de vliegtuigmotorenfabriek Elizalde SA in Barcelona. In 1958 bundelden ze voor het eerst hun krachten om het kerstfeest van het bedrijf op te vrolijken.

Ze bezochten al vaker de jazzclub Hondo in de stad om deel te nemen aan jamsessies, maar hun officiële debuut vond pas een week na hun recital in de fabriek plaats, in de studio's van Radio Barcelona. Daar presenteerden ze zichzelf als Dynamic Boys aan een presentator die het anglicanisme afwees en hen de naam gaf die ze (bijna) voor altijd zouden behouden.

Ze maakten hun opnamedebuut bij Odeon Gramophone (EMI) met twee ep's die in 1959 uitkwamen, met de nummers "Linda Muñeca" en "Recordándote". Hun cover van Neil Sedaka's "Oh Carol" werd ook goed ontvangen, maar het jaar daarop maakte de release van "Fifteen Years Has My Love" hen wereldberoemd, mede dankzij de vermelding ervan op de soundtrack van de film "Anchor Button", waarin ze ook de hoofdrol speelden.

Rock-'n-roll was nog niet doorgebroken in Spanje, maar ze durfden het aan om het in een zoete vorm aan de Spaanse bevolking te presenteren met 'Rock de la alegría' in 1961. Toen de term 'twist' breder geaccepteerd raakte, publiceerden ze hun legendarische 'Bailando el twist' in 1962, nadat ze de bedenker ervan, Chubby Checker, hadden ontmoet toen ze voor hem het voorprogramma verzorgden in Luna Park in Buenos Aires.

In die tijd begonnen ze op te treden in de beste zalen van het land, zoals het in Madrid gevestigde Imperator, opgericht door zakenman Jesús Nuño de la Rosa, die een goede vriend van het duo zou worden. Het was in deze jaren, de eerste helft van de jaren 60, dat hun dominantie absoluut was, met nummers die instantklassiekers werden, zoals "Perdóname", "Amor de verano", "Canción triste" en "Esos ojitos negros".

De tweede helft van het decennium, met de opkomst van een nieuwe trend die meer op ensembles gericht was, verraste hen enigszins en ze wisten niet goed wat ze vervolgens moesten doen. Zozeer zelfs dat ze zichzelf in 1968 omdoopten tot "Manolo y Ramón", zonder dat ze hun aanvankelijke succes konden voortzetten. Maar vier jaar later, denkend dat hun moment voorbij was, gingen ze uit elkaar om zich uitsluitend te wijden aan het componeren voor andere artiesten, met name Julio Iglesias.

[NIEUWS IN UITBREIDING]