Memorable Letters III | Dickens over het publiek bij een executie: "Afschuwelijke boosheid"

We vervolgen deze zomerserie met enkele van de meest onvergetelijke brieven uit de geschiedenis, gebaseerd op de brieven die zijn opgenomen in het boek New Memorable Letters Collected van Shaun Usher (Salamandra) en vertaald door María José Díez, Enrique de Hériz en Jofre Homedes. In dit hoofdstuk publiceren we de brief die Charles Dickens naar The Times stuurde om zijn afschuw te uiten over het (onmenselijke of al te menselijke) gedrag van de menigte tijdens een openbare executie; de ​​brief van drie bewonderaars van Elvis Presley die de Amerikaanse president vroegen hun idool geen kort kapsel te geven toen hij in militaire dienst ging; en de brief van Leonardo da Vinci aan Ludovico Sforza die hem vroeg om een ​​baan, niet als kunstenaar maar als militair ingenieur (en hij wist zichzelf uitstekend te verkopen).

Devonshire Terras,

Dinsdag 13 november 1849

Meneer:

Vanmorgen was ik getuige van de executie in Horsemonger Lane . Ik was erbij met de bedoeling de menigte te observeren die zich had verzameld om het bij te wonen, en ik heb daarvoor uitstekende gelegenheden gehad, met tussenpozen die de hele nacht duurden en doorlopend van zonsopgang tot het einde van het spektakel. Ik wil in dit verband geen commentaar leveren op de abstracte kwestie van de doodstraf , of op de argumenten die door zowel voor- als tegenstanders ervan worden aangevoerd. Ik wil slechts een deel van deze afschuwelijke ervaring gebruiken in het streven naar het algemeen belang, en daartoe gebruik ik de meest openbare en beschikbare middelen die tot mijn beschikking staan ​​om te verwijzen naar iets dat Sir G. Grey tijdens de laatste zitting van het parlement heeft gesuggereerd: de mogelijkheid om de regering ertoe te bewegen steun te verlenen aan een maatregel die de uitvoering van de doodstraf tot een privé- en plechtige aangelegenheid binnen de muren van de gevangenis zou maken (met de verzekering dat het definitieve vonnis van de wet met de onverbiddelijke zekerheid zou worden voltrokken die het grote publiek verwacht). Ook wil ik Sir G. Grey, ter vervulling van de plechtige plicht die hij jegens de Society heeft en een verantwoordelijkheid die hij niet eeuwig kan uitstellen, dringend verzoeken om zelf deze wetswijziging tot stand te brengen. Ik betwijfel of iemand zich zelfs maar de aanblik kan voorstellen van iets zo ongelooflijk afschuwelijks als de slechtheid en lichtzinnigheid van de menigte die daar vanochtend bijeenkwam , of iets dat zich in welk heidens land dan ook kan voordoen. De verschrikkingen van de galg , en van de misdaad die de ellendige moordenaars ertoe bracht, werden uit mijn gedachten verdreven door de afschuwelijke houding, verschijning en taal van de aanwezige toeschouwers. Toen ik om middernacht ter plaatse aankwam, deed de scherpte van het geschreeuw en gehuil dat af en toe uit de menigte opsteeg, en dat leek te komen van een groep jongens en meisjes die al op de beste plaatsen verzameld waren, mijn bloed rillen.

Naarmate de nacht vorderde, werden gegil, gelach en geschreeuw toegevoegd aan een tumultueus koor dat negermelodieën parodieerde, waarin "Susannah" werd vervangen door "Mrs. Manning", en dergelijke. Bij het aanbreken van de dag verdrongen dieven, prostituees uit de lagere klasse, schurken en vagebonden van allerlei slag zich over de esplanade, die zich bezighielden met alle mogelijke vormen van aanstootgevend en misselijkmakend gedrag . Vechtpartijen, flauwvallen, gefluit, imitaties van Punch, grove grappen, tumultueuze uitingen van onfatsoenlijk genot terwijl de politie extatische vrouwen met hun jurken in wanorde wegsleepte, hernieuwden het plezier van het algemene vermaak. Toen de zon eindelijk was opgekomen, zoals uiteindelijk gebeurde, had hij zijn gouden licht geworpen op duizenden en nog eens duizenden omhoog gerichte gezichten, zo onuitsprekelijk weerzinwekkend in hun brute jubel , of in hun ongevoeligheid, dat iedereen reden zou hebben gevonden om zich te schamen voor hun verschijning en voor zichzelf te vluchten, zoals gewoonlijk wordt voorgesteld in het beeld van de Duivel . Toen de twee ellendige wezens die dit afschuwelijke visioen hadden aanschouwd trillend in de lucht bleven hangen, toonde niemand meer emotie, geen medelijden meer, niemand dacht aan de twee onsterfelijke zielen die zojuist hun oordeel hadden geveld, noch werden de vroegere obsceniteiten onderdrukt , alsof de naam van Christus nooit in deze wereld was uitgesproken en de mensen niet meer geloof hadden dan de zekerheid te sterven als wilde beesten.

Ik ben vaak getuige geweest van enkele van de ergste bronnen van algemene vervuiling en corruptie in dit land, en ik geloof niet dat er te veel aspecten van het Londense leven zijn die mij kunnen shockeren. Ik ben er plechtig van overtuigd dat de meest vindingrijke man voor deze stad geen gebeurtenis zou kunnen bedenken die in dezelfde tijd evenveel verwoesting zou kunnen aanrichten als een openbare executie , en ik ben verbijsterd en geschokt door de wreedheid die zich daar ontvouwt . Ik geloof niet dat een gemeenschap kan floreren die haar beste burgers de scène van verschrikking en demoralisatie kan bieden die zich vanochtend buiten de Horsemonger Lane Prison heeft afgespeeld en die onopgemerkt voorbij laat gaan of laat vergeten. En wanneer wij, in gebed en dankzegging op de vastgestelde feestdagen, nederig voor God onze wens uiten om moreel kwaad van de aarde uit te roeien, zou ik uw lezers willen vragen om te overwegen of de tijd niet gekomen is om dit te heroverwegen en uit te roeien.

Uw trouwe dienaar neemt afscheid van u.

Op 13 november 1847 verzamelden zich maar liefst 30.000 mensen voor een gevangenis in Zuid-Londen om getuige te zijn van de openbare executie van Marie en Frederick Manning , een echtpaar dat onlangs Maries rijke voormalige geliefde, Patrick O'Connor, had vermoord, hem vervolgens in hun keuken had begraven en vervolgens nogal onhandig had geprobeerd ervandoor te gaan met zijn geld. Het was meer dan een eeuw geleden dat een echtpaar was opgehangen, dus de publieke reactie was koortsachtig: de zaak werd bestempeld als "de Bermondsey Horror"; de executie zelf werd beschouwd als " de ophanging van de eeuw ". De gruwelijke gebeurtenis trok zelfs de aandacht van Charles Dickens , die, na zowel de executie als de bijeenkomst te hebben bestudeerd, deze wanhopige brief aan The Times schreef.

Een brief van drie Elvis Presley-fans aan Eisenhower

Postkantoor appartement 755

Noxon, Montana

Geachte president Eisenhower,

Mijn vrienden en ik schrijven je vanuit niemand minder dan Montana. Elvis Presley naar het leger sturen lijkt al erg genoeg, maar als ze zijn bakkebaarden afscheren, gaan we dood! Je weet niet wat we voor hem voelen. Ik snap echt niet waarom ze hem naar het leger moeten sturen. Maar we vragen je: alsjeblieft, alsjeblieft, geef hem geen kort kapsel. Alsjeblieft, alsjeblieft, doe dat niet! Als je dat doet, gaan we echt dood!

Elvis Presley-liefhebbers

Linda Kelly

Sherry Bane

Mickie Mattson

Presley

Presley

HET IS ONS MOTTO PRESLEY

Op 24 maart 1958, een dag die door veel van zijn rouwende fans als "Zwarte Maandag" werd bestempeld, moest Elvis Presley – de King of Rock and Roll en nog steeds een van de beroemdste artiesten ter wereld – zich op 22-jarige leeftijd aanmelden bij het Amerikaanse leger. Erger nog, hij werd duizenden kilometers verderop naar Duitsland gestuurd, waar hij twee jaar zou blijven. Elvisfans raakten uiteraard in paniek en besteedden veel tijd aan speculeren over de toekomst van de ster. Sommigen gingen zelfs zo ver dat ze exprespost naar het Witte Huis stuurden in een poging hem te beschermen. Deze brief is slechts één van duizenden brieven die in 1958 naar president Eisenhower werden gestuurd door drie bewonderaars, die zich blijkbaar hadden neergelegd bij het feit dat hun idool zich bij het Amerikaanse leger zou voegen, maar niet bij het feit dat zijn uiterlijk zou veranderen zoals verwacht.

Brief van Leonardo da Vinci aan Ludovico Sforza

Mijn meest illustere Heer:

Nadat ik de prestaties van allen die tot de meesters en ambachtslieden van oorlogswerktuigen gerekend worden, heb gezien en voldoende heb overwogen, en nadat ik in aanmerking heb genomen dat de uitvinding en ontwikkeling van genoemde instrumenten op geen enkele wijze verschillen van die welke algemeen gebruikt worden, stel ik voor, zonder iemand in diskrediet te willen brengen, Uwe Excellentie de nodige uitleg te geven, zodat u de ontwikkeling van mijn geheimen kunt begrijpen en deze vervolgens volledig ter beschikking kunt stellen. Ook zal ik, wanneer de tijd rijp is, deelnemen aan de ontwikkeling die alle voorstellen die ik hierna kort zal opsommen, effectief operationeel zal maken:

1. Ik heb plannen voor allerlei lichte, sterke en gemakkelijk te verplaatsen bruggen , waarmee de vijand kan worden achtervolgd of af en toe aan hem kan worden ontkomen. Stevig en onverwoestbaar, zowel door vuur als in de strijd. Handig en gemakkelijk op te richten en te verwijderen. Ik beschik ook over de middelen om de bruggen van de vijand te verbranden en te vernietigen .

2. Ik weet hoe ik tijdens een belegering van een gebied water uit sloten kan wegpompen en hoe ik een oneindig aantal bruggen, mantels, ladders en andere instrumenten kan bouwen die daarvoor nodig zijn.

3. Als het bovendien niet mogelijk is het belegerde land te bombarderen vanwege de hoogte of de bescherming die de ligging biedt, beschik ik over methoden om elk fort of gebouw van welke aard dan ook te vernietigen , op voorwaarde dat het niet direct op de rots is gebouwd of iets dergelijks.

4. Ik heb ook een soort kanon, heel handig en makkelijk te vervoeren , waarmee ik kleine steentjes kan gooien, bijna alsof het hagel is; de rook van dit kanon veroorzaakt grote angst bij de vijand vanwege de verwarring en de enorme schade die het veroorzaakt.

5. Bovendien weet ik hoe ik een bepaalde plaats kan bereiken via geheime mijnen en tunnels , die geruisloos zijn aangelegd , zelfs als ik daarvoor onder een sloot of een rivier door moet.

6. Bovendien kan ik overdekte, veilige en onneembare voertuigen bouwen die vijanden en hun artillerie kunnen doordringen, en geen enkele gewapende groep is sterk genoeg om hun indringing te voorkomen. De infanterie kan in hun kielzog oprukken, zonder enige hinder of verwondingen.

7. Ook kan ik, indien nodig, kanonnen, mortieren en artilleriestukken bouwen die er prachtig en functioneel uitzien, maar die toch heel anders zijn dan alle andere.

8. Waar het gebruik van kanonnen onpraktisch is, zal ik katapulten, mangonels, trebuchets en andere instrumenten van verbazingwekkende effectiviteit bouwen die niet algemeen gebruikt worden. Kortom, afhankelijk van de omstandigheden kan ik een oneindig aantal instrumenten voor aanval en verdediging bouwen.

Begin jaren 1480, vele jaren voordat hij de wereldberoemde werken schilderde waarvan we hem vandaag de dag kennen – de Mona Lisa is daar slechts één voorbeeld van – wilde Leonardo da Vinci werken aan het hof van Ludovico Sforza , destijds de ware machthebber van Milaan. Wetende dat Sforza op zoek was naar militaire ingenieurs, schreef Leonardo een sollicitatiebrief waarin hij zijn schijnbaar eindeloze ingenieurstalenten benadrukte door een lijst van tien punten van zijn vaardigheden samen te stellen. Het is opvallend dat zijn artistieke talent slechts terloops wordt genoemd, tegen het einde van de tekst. Men gelooft dat het hier getoonde einddocument niet in Leonardo's handschrift is opgestuurd, maar in het handschrift van een professionele schrijver. De inspanning werd beloond en de kunstenaar verdiende de opdracht . Tien jaar later was het Sforza zelf die hem de opdracht gaf om ' Het Laatste Avondmaal ' te schilderen.