Wat is de vijandigheid tussen Morante en Roca Rey toch goed (en gek)!

De werkelijkheid heeft aangetoond dat wat er op de jaarmarkt van Santander gebeurde, niet het verzinsel was van een harteloze journalist, maar juist de bevestiging dat de relatie tussen Morante de la Puebla en Roca Rey niet zo politiek correct is als de moderne normen voor vreedzaam samenleven voorschrijven.

Toen Roca werd gevraagd of hij het een goed idee vond dat Morante Cayetano zou vervangen op de kaart van 26 juli, gaf de Peruaanse stierenvechter de voorkeur aan een excuus dat klonk als een synoniem voor weigering.

Afgelopen zaterdag troffen de twee elkaar opnieuw in de arena van El Puerto de Santa María. Er ontstond een worsteling tussen hen over een pass van Roca op een Morante-stier, waarvan de Sevillaan begreep dat die niet correct was (bewijs van de gespannen sfeer). De jongste antwoordde met de inmiddels beroemde uitspraak: "Meester, rook een sigaar langzaam."

Morante zelf gaf later aan deze krant toe dat Roca hem had gezegd dat ze zouden moeten praten, maar dat er tijdens de viering geen gelegenheid voor was, en dat de twee elkaar de hand schudden voordat ze op hun schouders werden gedragen als teken van goede wil. "Maar we hebben nog niet gesproken," benadrukte de Sevilliaan.

Het is duidelijk dat de kwestie triviaal is en niet verder zal gaan dan een kortstondig ongemak, maar het lijkt zeker dat rivaliteit, competitie, duel of uitdaging (hoe je het ook wilt noemen) bestaat, en dat is geweldig nieuws voor het stierenvechten.

Zelfs in hun stoutste dromen hadden activisten tegen het stierenvechten zich niet kunnen voorstellen dat het stierenvechten in 2025 zo'n bloeiende sport zou zijn als nu, met rijen voor de kassa vanwege de twee onbetwiste leiders die bovendien genoeg stof tot gesprek bieden bij de ochtendkoffie.

En dat is misschien wel het probleem: er zitten twee hanen in hetzelfde hok, dus er is genoeg reden voor een van de twee om boos te worden over ogenschijnlijk triviale details.

Rivaliteit is alleen zinvol als de deelnemers qua omstandigheden en vaardigheden op elkaar lijken. Dat is echter niet het geval.

Maar rivaliteit is alleen zinvol als de deelnemers qua conditie en vaardigheden vergelijkbaar zijn, maar dat is niet het geval. Morante en Roca lijken alleen op elkaar doordat ze allebei een stierenvechtpak dragen, maar ze bieden allebei verschillende en onderscheidende stierenvechtstijlen aan.

Roca is een leider, vult de arena's en geniet de enthousiaste steun van het publiek. Hij is een moedige stierenvechter, met bewonderenswaardige moed en grenzeloze toewijding; wonderbaarlijk, spectaculair, overweldigend, hij riskeert elke avond zijn leven en zegeviert met alle eer. Een toonbeeld van het hedendaagse stierenvechten, van de schoenen tot de montera.

Morante is een genie, een persoon die geboren is om dromen van schoonheid te inspireren; een revolutionair, een veelzijdig kunstenaar, pure emotie, moedig, met een wonderbaarlijke techniek en een duizelingwekkend vermogen tot inspiratie.

De rivaliteit tussen de twee is op zichzelf betekenisloos.

Maar Roca Rey regeerde natuurlijk alleen aan de top van de ranglijst, zonder dat iemand hem kon uitdagen, totdat de muzen van de Sevilliaans eindelijk ontwaakten en hij het stierenvechten op zijn kop zette.

Het werk van Morante is betoverend, boeiend en verleidelijk. Het is zo verslavend dat de volgers ervan onbewust alles anders gaan onderwaarderen.

Maar 'al het andere' heeft zijn belang in het stierenvechten. Natuurlijk. De genialiteit van Belmonte en Joselito overschaduwde de grootsheid van andere grote figuren niet. Evenmin verhult Morantes oogverblindende genialiteit de onmiskenbare grootsheid van Roca en andere heldhaftige metgezellen. Ze zijn simpelweg niet te vergelijken.

Misschien is dat de reden dat Roca, of iemand die dicht bij hem staat, eraan heeft gedacht om Morante uit te dagen, zich vergist heeft. Ze stappen de ring in met een verslagen gezicht.

Morante geniet van de volksgloed die uitgaat van de wereldse goden, en iedereen die hem durft te bevelen om “langzaam een sigaar te roken” is verloren.

En Roca Rey is dat vandaag de dag nog steeds, vanwege zijn weigering in Santander en vanwege die arrogante en arrogante uitspraak vanuit El Puerto. Misschien had Morante ongelijk (het lijkt erop dat de herziene Andalusische stierenvechtregels de Peruaan toestaan de stier te ontwijken), maar het is niet verstandig om een genie publiekelijk uit te dagen.

Hoe het ook zij (hopelijk maakt de handdruk in de arena een einde aan een misverstand), het is goed nieuws dat twee leiders in het middelpunt van de belangstelling staan en de meningen van fans en toeschouwers in het middelpunt staan. Een duidelijk teken van het enthousiasme dat het stierenvechten beleeft.