Christian Petzold, regisseur van "Mirrors No. 3": "Mijn film moest zo simpel zijn als een western"

Christian Petzold, 64, heeft een lange weg afgelegd sinds zijn eerste speelfilms onder de vlag van de Berlijnse School, een jonge generatie strenge en kritische Duitse filmmakers.

Tegenwoordig bewegen zijn filmische verhalen zich naar de grens tussen realiteit en droom. Met Mirrors ^No. 3 , in mei te zien tijdens de Filmers' Fortnight in Cannes, een vierpersonagefuga, zet hij zijn samenwerking met actrice Paula Beer voort. Zij speelt Laura, een studente pianiste die een auto-ongeluk overleeft en haar toevlucht zoekt bij een buurvrouw (Barbara Auer). Een huis wordt voor onze ogen herbouwd, maar dan bezaaid met schaduwen.

We ontmoeten elkaar in een klein, discreet hotel op de linkeroever van Parijs, midden in een hittegolf onder een brandend glazen dak. Met een ironische glimlach neemt de sluwe filmmaker ons mee op een reis door de kronkels en bochten van een werk dat oppervlakkig eenvoudig is, maar duizelingwekkend in de diepte.

Toen ik deze titel voorstelde, kreeg ik een storm van protest te verduren: iedereen was ertegen. Dus dreigde ik het nog erger te maken door de film "Chanel ^nr. 5" te noemen [lacht] ! Het is een stuk waar ik naar luisterde tijdens het schrijven van het scenario. De ondertitel is A Boat on the Ocean . Dat is het beeld dat me is bijgebleven. Vooral de allereerste scène waarin de heldin een in het zwart geklede roeier op de oever van de rivier ontmoet, een beeld van de dood.

Je hebt nog 76,86% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.