In Frankrijk hebben de Joden, zelfs in de dood, geen vrede. Een dramatisch boek.

Over hetzelfde onderwerp:

In 2015 beschadigden ze de gedenkplaat ter nagedachtenis aan de jonge Franse Jood Ilan Halimi, die in 2006 werd gemarteld en vermoord. Het monument staat in de Parijse voorstad Bagneux. Twee dagen geleden werd de boom die ter nagedachtenis aan Halimi was geplant, omgehakt . "De boom ter ere van Ilan Halimi, een levend bolwerk tegen de vergetelheid, werd omgehakt door antisemitische haat", aldus premier François Bayrou. "Geen enkele misdaad kan de herinnering uitwissen." De boom was in 2011 geplant in Epinay-sur-Seine, een noordelijke voorstad van Parijs. De 23-jarige Jood Halimi werd stervend aangetroffen, met brandwonden over 80 procent van zijn lichaam, vlak bij de spoorlijn, drie weken nadat hij was ontvoerd door de zogenaamde "bende barbaren".

Intussen is er een boek verschenen dat leest als een grafschrift : " Het einde van de Joden in Frankrijk? " is de titel van een onderzoeksboek van Dov Maïmon en Didier Long. "Wij zijn er vast van overtuigd dat de Joden in Frankrijk op een gegeven moment zullen moeten vertrekken. En we vragen hen zich daarop voor te bereiden." Geschreven door Maïmon, onderzoeker aan het Jewish People Policy Institute in Jeruzalem, en Long, een voormalig benedictijner monnik, schrijver en theoloog die talloze boeken heeft geschreven over de banden tussen jodendom en christendom, schetst het boek een grimmig en tragisch beeld van de situatie van Franse Joden, van wie er volgens hen 150.000 van de 440.000 in acuut gevaar verkeren vanwege antisemitisme en zich voorbereiden om het land te verlaten .

Volgens hun onderzoek zullen er in 2050 geen Joden meer in Frankrijk zijn als er niets wordt gedaan. Long zegt: "Het is een brute kop, want de feiten zijn bruut. Ja, als er niets wordt gedaan, zal de op één na grootste diaspora ter wereld verdwijnen. En we moeten wakker worden. De situatie is werkelijk catastrofaal. Niet in Neuilly-sur-Seine of Boulogne-Billancourt, maar overal. In Sarcelles, Toulouse, Nice en Villeurbanne, waar 10.000 Joden wonen - van de 30.000 in Lyon - en in Marseille, waar 50.000 wonen. Van de 440.000 Franse Joden die we vandaag in Frankrijk telden, zijn er, met specifieke lokale situaties, 150.000 in gevaar." Een golf van antisemitisme neemt toe sinds 7 oktober . "Deze 0,6 procent van de Franse bevolking lijdt 60 procent van de religieuze aanvallen, terwijl moslims er twintig keer zo talrijk zijn. We hebben onze modellen toegepast en kwamen uit op een percentage van 15 procent moslims, oftewel negen miljoen mensen in Frankrijk." Rekening houdend met de bevolkingsgroei, zal dit percentage in 2050 stijgen tot 20-25 procent van de moslims in Frankrijk. Ondertussen radicaliseert de islam. Met Joden in de mix. Het is gewoon een explosieve cocktail."

En nogmaals: "Opgemerkt moet worden dat volgens onze schattingen sinds 2000, in 25 jaar tijd, tussen de 60.000 en 80.000 Joden Frankrijk al hebben verlaten. Dit antisemitisme wordt nu uitgebuit door onverantwoordelijke politieke extremisten die klaar staan om de Franse samenleving te verstoren en door te gaan naar de tweede verkiezingsronde door 450.000 moslimstemmen te vergaren. Joden zijn als de kanarie in de mijn: als de kanarie stopt met zingen, is er kans op een explosie. Sinds 7 oktober zingen de Joden in Frankrijk niet meer." De moeder van Ilan Halimi had een vooruitziende blik. Ruth Halimi nam de stoffelijke resten van haar zoon mee naar Israël, naar Jeruzalem, waar ze vandaag de dag nog steeds rusten. "Ik voelde het als mijn plicht als moeder om mijn zoon een rust te bieden die ik hier onmogelijk achtte. Want het is hier, op deze aarde, dat Ilan uitgehongerd, geslagen, gewond en verbrand is. Hoe kan hij in vrede rusten in een land waar zoveel leed heeft plaatsgevonden? En dan zou iemand op zijn graf kunnen spugen." Erger nog: tien jaar geleden zouden ze erop geplast hebben, vandaag zouden ze het hebben geopend om de stoffelijke resten te verspreiden.

Meer over deze onderwerpen: