<i>Outlander: Blood of My Blood</i> Seizoen 1, Aflevering 5 Samenvatting: Brandend voor jou

"Needfire" is misschien een toepasselijke titel voor de meest sexy aflevering van Blood of My Blood tot nu toe, hoewel het in dit geval verwijst naar de traditie van een vuur dat door wrijving wordt aangestoken om ziekte en rampen af ​​te weren. Het noodvuur wordt elk jaar aangestoken en verbrand op het festival Beltane, waar Brian en Ellen elkaar in de aflevering van deze week willen ontmoeten (en waar Henry hoopt Julia te ontdekken). De twee noodlottige stellen zouden zeker een bescherming tussen hen kunnen gebruiken om de problemen die ze samen lijken te veroorzaken, af te weren.

In Leathers wordt Julia's zwangere buik met het uur zichtbaarder. Wanneer Brian haar uit haar vertrekken komt halen en haar naar Beltane vergezelt, vraagt ​​ze of hij gestraft zal worden omdat hij zonder haar naar het kasteel terugkeert. "Ja, maar het zal de moeite waard zijn," zegt hij glimlachend. Maar terwijl ze in de vroege ochtenduren proberen weg te glippen, worden ze betrapt door Davina, die volhoudt dat Julia Leathers niet kan verlaten – niet alleen omdat ze Simons favoriete dienaar is (is Davina... jaloers?), maar ook omdat Simons ziener, Maisri, al onderweg is. De ziener zal op Beltane aankomen, "wanneer de sluier tussen de werelden het dunst is", om het lot van Julia's ongeboren baby te voorspellen. De landheer van Kasteel Leathers organiseert lezingen "voor al zijn kinderen", informeert Davina de verbijsterde Brian, die vermoedt dat Julia (naar verluidt) zijn halfbroer of -zus draagt.

"Het spijt me zo dat je er zo achter moest komen," onderbreekt Julia, die Brian niet de waarheid wil vertellen waar Davina bij is. "Ik had geen keus." Brian leeft mee met de "positie" waarin zijn vreselijke vader de meid mogelijk heeft geplaatst, maar hij voelt zich desondanks verraden door (wat hij denkt dat) haar leugens zijn. Hij dacht dat ze vrienden waren; nu voelt hij zich een dwaas. Als gevolg daarvan laat hij het plan om haar te helpen ontsnappen uit het kasteel varen en laat Julia in plaats daarvan bij Leathers zitten voor de lezing.

En wat een lezing is het. Maisri beweert, tot Simons grote vreugde, dat de terugkeer van de laird aan de macht "op handen is". Maar haar profetie wordt pas interessant wanneer Julia een ei tegen haar buik houdt en vervolgens een ei met twee dooiers in een kom breekt. Terwijl ze de dooiers roert, visualiseert Maisri twee kinderen: de ene is een meisje, met "donkere krullen" en "helderblauwe ogen", wiens "tijd nog moet komen". (Dit moet natuurlijk Claire voorstellen, en de vreemde blik die over Julia's gezicht dwaalt, betekent dat ze het weet.) De andere is "een jongen van groot belang... die clans voor de komende eeuwen zal verenigen. Wanneer het lot van onze natie in gevaar is, zal hij zijn rol moeten spelen", verkondigt de ziener. Simon interpreteert dit als Julia die zijn zoon draagt, een Schotse heerser, de toekomstige koning.

Davina gaat niet zo snel met zulke aannames aan de haal. Zoals ze al snel aan Lord Lovat uitlegt, heeft Maisri nooit gezegd dat deze toekomstige koning Simons erfgenaam zal zijn. "Julia is niet te vertrouwen," informeert Davina hem. "Toen ze bij Leathers aankwam, was ze al zwanger." Maar Simon is te zeer verstrikt in het schouwspel van zo'n ingrijpende erfenis voor zijn familie. Hij wijst de huishoudster af en waarschuwt haar dat als ze ooit nog over deze samenzwering spreekt, hij haar zal laten vermoorden.

Buiten de kasteelmuren haalt een nog steeds verdrietige Murtagh de al even humeurige Brian in, terwijl die laatste op weg is naar Beltane. Murtagh ziet het festival als zijn laatste kans om Ellens hart onder Malcolm Grants neus vandaan te rukken, hoewel Brian zijn neef terechtwijst als "een dwaas die het probeert". (Dat is nogal een rijke naam, Fraser.) Desondanks besluiten ze samen door de Hooglanden te rijden, waarbij ze onbewust allebei dezelfde vrouw achterna zitten.

Ellen en haar zus, Jocasta, zijn zelf onderweg naar Beltane wanneer Jocasta besluit haar eigen gevoelens te uiten. Ellen is verloofd met een rijke, gerespecteerde man, iemand die haar misschien wel wil "verkrachten". Jocasta's huwelijk met de "oude knar" John Cameron kent ondertussen een ernstig gebrek aan romantiek, en ze is er nog steeds niet in geslaagd (of nog niet bereid?) om een ​​kind te verwekken. Ellen stuurt haar jaloerse zus met klem naar de stenen van Craigh Na Dun, waar bezoekende vrouwen hopen te profiteren van Beltanes vruchtbaarheidszegeningen.

Ellen zelf heeft geen behoefte aan zulke zegeningen, maar ze moet er misschien wel naar streven als ze Malcolm tijdens het festival wil charmeren. Ned waarschuwt haar om niet te proberen de verloving te "verstoren", anders zouden zij (en de hele familie MacKenzie) de gevolgen moeten dragen. Maar Neds grootste probleem komt in de vorm van Henry, die – terwijl hij op het festival naar Julia zoekt – meldt dat de Grants van Simon bericht hebben gekregen over Ellens zogenaamd bezoedelde reputatie. Ned verzekert Henry herhaaldelijk dat er op dat vlak niets aan de hand is, en hij laat een paar belangrijke details vallen over Simons "ongeluk" dat "helemaal zijn eigen ongeluk" is, en niet het gevolg van het verraad van Red Jacob MacKenzie. Volgens Ned wordt Simon "beschuldigd van de ontvoering en verkrachting van een edelvrouw". Maar wie?

"Je zult alle geruchten en roddels [over Ellen] volkomen ongegrond vinden," zweert Ned tegen Henry. Hij weet natuurlijk niet dat Ellen op het punt staat roet in het eten te gooien voor deze belofte.

Wanneer ze met Malcolm meedanst, draait ze zich om en ontdekt dat Brians hand haar middel heeft gevonden. Dit kleine trucje met de camerahoek is niets nieuws, maar het heeft het beoogde effect: de stemming verandert. De muziek ook. Iedereen met ogen zou kunnen zien dat Brian en Ellen absoluut geen vreemden voor elkaar zijn, maar Ellen staat erop dat ze de list toch proberen te verzwijgen, terwijl Murtagh, Jocasta en Malcolm toekijken.

Jocasta maakt van deze gelegenheid gebruik om Murtagh te benaderen en, doend alsof de getrouwde vrouw een maagd is, sluiten de twee zich aan bij de dansers. Tot niemands verrassing wint Ellen de wedstrijd en wordt ze uitgeroepen tot Meikoningin, die het voorrecht heeft haar 'koning' voor de ceremonie van die avond te kiezen. Ellen overziet de rij vrijers die zich vrijwillig aanbieden voor haar kritische blik, en hoewel haar blik even op Brian valt, kiest ze voor de diplomatieke aanpak en kiest ze Malcolm als haar partner. Een verpletterde Murtagh trekt zich terug, terneergeslagen omdat zijn enige poging om haar het hof te maken mislukt is.

Ellen dumpt Malcolm vervolgens tussen een groep Beltane-arbeiders die het noodvuur aan het bouwen zijn, zodat ze weg kan rennen om "de vruchtbaarheidszegening bij te wonen". (In werkelijkheid is ze van plan Brian te ontmoeten.) De oudste MacKenzie onderhandelt met Jocasta dat Jocasta, in ruil voor de discretie van haar zus, die van Ellen terugkrijgt: de twee vrouwen kunnen een feest vieren zonder gevolgen of waakzame ogen. Ze zullen beiden zweren dat de ander de vruchtbaarheidszegening heeft ontvangen, terwijl ze in werkelijkheid tot in de schemering aan het feesten waren, zoals in de 18e eeuw.

Uiteindelijk sluipt Ellen weg om met Brian te zoenen op een open plek in het bos, waar een halfdronken Murtagh per ongeluk hun afspraakje tegenkomt. Zijn puppyogen verharden van woede als hij zich afwendt van zijn beste vriend en de vrouw die ze allebei aanbidden. Pas nadat hij volledig dronken is en spontaan een pak slaag heeft gekregen van Arch Bug, strompelt Murtagh naar een lege opslagtent, waar Jocasta hem gekneusd, bloedend en nauwelijks bij zinnen vindt. Ze probeert hem te verzorgen, maar hij is te verdrietig en koppig om stil te zitten. "Ik wil gewild zijn," spuugt hij, en – Jocasta begrijpt dit verlangen maar al te goed – beantwoordt zijn onhandige kus. Maar wanneer hij haar per ongeluk "Ellen" noemt, deinst ze geschrokken achteruit, en Murtagh zakt zijwaarts ineen tussen de creaties.

Noch Ellen noch Brian hebben enig idee dat de harten van hun verwanten gebroken zijn. In plaats daarvan vinden ze een verlaten kapel om hun eigen verbintenis te bezegelen. Ze smeden een handfast met een stuk gescheurde tartan en verkondigen hun geloften aan elkaar – "bloed van mijn bloed, bot van mijn bot" – voordat ze uiteindelijk hun liefde voltrekken op het met mos bedekte tapijt van de kapel. Het is een klassieke Outlander -seksscène: even meeslepend dramatisch als wellustig, baden onze protagonisten in afnemend goudkleurig licht terwijl ze in koor naar adem snakken. ("Mijn God," roept Brian uit terwijl hij voor het eerst Ellens borst aanraakt, en de muziek zwelt aan als reactie.) Je kunt zeggen wat je wilt over de clichés van zulke romantische drama's, maar het is moeilijk te ontkennen dat acteurs Harriet Slater en Jamie Roy de vereiste chemie hebben. Wanneer Slater fluistert: "Maak me kapot"? Perfectie.

In de gloed van postcoïtale gelukzaligheid bespreken Ellen en Brian hun families, en Brian onthult dat hij vorig jaar van huis is weggegaan om aan de woede van zijn vader te ontsnappen. Hij maakte een pelgrimstocht, de Jacobsweg naar Spanje, om "zijn plaats in de wereld te begrijpen". Daar leerde hij "vrede te sluiten met zijn positie" in het leven, maar in de buurt van Ellen wil hij "meer" zijn, haar "waardig" zijn. Ze wijst erop dat hij haar duidelijk al genoeg waard is, als zij ervoor heeft gekozen zich aan hem te binden. "Onze handfast... ik heb voor mezelf gekozen," verklaart ze. De vrouw weet wat ze wil.

Maar wat hun handfast eigenlijk betekent, is van groot belang. Voor Ellen en Brian is het zeker een teken van hun blijvende verbintenis. (Misschien beschouwden ze de handfast als een onofficiële bruiloft, en beschouwen ze zichzelf al als getrouwd.) Maar als Ellen door deze ontmoeting zwanger raakt, zou het woord van een handfast dan genoeg zijn om haar broers te overtuigen? (Ik betwijfel het.) En hoe zit het met clan Grant? Ze zullen Brian toch zeker niet laten leven nadat hij Malcolms aanstaande bruid heeft gestolen? De manier waarop de seksscène is opgezet, doet het lijken alsof niemand Brian en Ellen hun liefde heeft zien consumeren, maar Murtagh heeft ze wel degelijk zien zoenen. Zou hij degene kunnen zijn die het de Grants vertelt? En wat als Simon erachter komt? Wat gebeurt er dan met Ellens gouden reputatie?

Voorlopig blijft die reputatie intact. Ellen en Malcolm tooien zich in de spectaculaire pracht en praal van de Meikoningin en -koning, het licht van het noodvuur brandt een pad voor hen. (Pronk met de productie- en kostuumontwerpers voor deze prachtige scène, die zowel buitenaards aanvoelt als geworteld in de traditie van het echte leven.) Iedereen in het midden van het stel is te zeer verzonken in hun verlangen om te vieren: Jocasta verlangt naar Murtagh; Murtagh verlangt naar Ellen (en kijkt boos naar Brian); Brian verlangt naar Ellen; Henry verlangt naar Julia terwijl hij het feest afzegt ten gunste van zijn bed. Helemaal vanuit Leathers verlangt Julia op haar beurt naar Henry, en ze steelt een regel uit een andere geliefde romantische periode wanneer ze aan haar man schrijft: "Ik zal voor je branden, mijn liefste. Altijd."