Samenvatting van aflevering 8 <i>van The Morning Show</i> , seizoen 4: Alles in de familie

Spoilers hieronder.

Het is moeilijk te geloven dat we in het laatste seizoen van The Morning Show beide personages de ruimte in zagen gaan en betrokken raakten bij de bestorming van het Capitool op 6 januari. Los van een politieke overloop en een AI-schandaal, voelde dit seizoen tot nu toe behoorlijk ingetogen aan. Het geeft ons in ieder geval de kans om ons personage dieper te ontwikkelen, vooral in de aflevering van deze week, waarin het familietrauma echt aan de oppervlakte komt.

We beginnen met Bradley die Alex onderbreekt terwijl hij Joe Bidens State of the Union-toespraak in haar appartement bekijkt (misschien zou dit seizoen chaotischer zijn als het tijdens Trumps tweede ambtstermijn plaatsvond). Alex haalt uit naar Bradley – en terecht: ze heeft Claire, haar bron, aan de FBI verraden! En wel op grond van UBN-gronden. Helaas is Bradley hier niet om af te treden: we zijn terug bij de Wolf River-zaak. Ben ik de enige die wil dat dat onderzoek nu al voorbij is? Het uitrekken ervan over een heel seizoen is niet de meest interessante ontwikkeling geweest, noch voor de serie, noch voor onze personages.

Bradley en Chip hebben een klokkenluider gevonden die werkte bij Martel Chemicals, het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de milieu-impact van Wolf River – vermoedelijk de vrouw op de foto's die Bradley een paar afleveringen geleden stuurde, maar ze vermelden dat niet rechtstreeks. Dit is de kern van het onderzoek, maar ze woont helemaal in Wit-Rusland. Alex vreest dat dit haar kansen op een interview met Biden op de een of andere manier zal beïnvloeden, en ze heeft waarschijnlijk gelijk gezien hoe dit seizoen is verlopen. Ze ruziën er een tijdje over – Bradley zet al haar eigenwaarde als journalist (en mens) in op het naar buiten brengen van dit verhaal om wat Claire is overkomen de moeite waard te maken. Alex weigert ermee in te stemmen.

Alex heeft echter nog wat andere rotzooi op te ruimen: haar vader Martin is gearresteerd voor openbare dronkenschap en urineren. Ze betaalt zijn borg en hij blijft bij hem slapen, maar de volgende ochtend staan ​​ze allebei op pagina zes . Blijkbaar heeft hij op een standbeeld van Paul Revere in Boston geplast. De kop luidt: "Alex Levy's plagiaatpapa", wat me aan het lachen maakte. Later die ochtend verraste Martin Alex in haar kantoor bij UBN, maar hij bagatelliseert het allemaal door te zeggen dat het een onbelangrijk incident is. Zijn carrière loopt gevaar (uiteraard), maar ik weet niet zeker wat Alex er echt aan kan doen zonder haar eigen naam te bezoedelen. Interessant genoeg is hij bezorgd omdat hij zegt dat de academische wereld in "vrije val" is, specifiek verwijzend naar studentenprotesten voor Gaza en de spanningen tussen de regering en universiteitsleiders. Hij vraagt ​​om te verschijnen bij UBN, wat Alex afwijst. Ze gebruikt "nee" in deze aflevering echt als een volledige zin.

We krijgen deze week ook een aantal Franstalige scènes met Celine te zien. Ze debrieft over de ontrouw van haar man aan haar broer (Arnaud Valois). We hebben haar niet meer gezien sinds de flop van StellaGPT twee afleveringen geleden, en zij en Miles nemen even wat tijd apart, maar het is verfrissend om hier wat meer kleur aan haar personage te geven, vooral als ze nog een aantal seizoenen blijft. De scène is eigenlijk best onthullend: Celine verhuisde vanuit Frankrijk naar New York om het schandaal rond Martel Chemicals te verdoezelen , maar bleef uiteindelijk langer. We weten nog steeds niet echt wat haar familie in Europa doet, maar dit suggereert dat ze behoorlijk invloedrijk zijn. Ze probeert haar broer ervan te overtuigen dat hun familie, door aan te blijven als CEO en President, de volledige controle over UBN zal hebben. Hij herinnert haar eraan hoe betrokken ze zijn bij de Olympische Spelen, met verschillende belanghebbenden die risico lopen. Ze reageert door zijn project om poep uit de Seine te halen in de aanloop naar de Olympische Spelen belachelijk te maken, wat niet zo goed gaat (er was trouwens echt poepgerelateerd drama in de aanloop naar de Olympische Spelen van 2024). Celine gebruikt Bro's podcast later om het schone water van de Seine te promoten – door Bro Fiji-water te laten drinken, vermomd als rivierwater dat uit Parijs wordt geïmporteerd – om haar broer de macht te laten zien die hij heeft als baas van de UBN. Celine is van plan Bro's campagne voor senator in New Jersey te steunen, dus ze heeft hem onder haar duim.

In een moment dat doet denken aan Chris' steroïdenschandaal eerder dit seizoen, stuit meneer Levy op Bro's podcast (midden in het segment over hoe het niet kunnen maken van "anti-woke" grappen de komedie verpest). Hij overtuigt Bro om als ongeplande gast te komen spreken over de privileges van jongeren, dat ze de oudere generatie zouden moeten bedanken in plaats van ze te annuleren. Bestaan ​​er trouwens live videopodcasts die via een streamingdienst als deze worden uitgezonden? Het lijkt een format dat nuttiger is voor dit soort scènes dan voor realisme. Ondertussen ontmoet Alex vertegenwoordigers van het Witte Huis die ze probeert te verleiden voor haar interview met Biden. Ze krijgt een interview van 12 minuten met een walk-and-talk (een cameo van Biden in deze show zou waanzinnig zijn).

Ze ziet haar vader na hun ontmoeting live in de podcast en stormt de studio binnen om hem op te halen. Ze is gefrustreerd dat Bro dit niet eerst met haar heeft besproken. Bro grijpt deze gelegenheid aan om haar te confronteren met het feit dat ze hem na hun onenightstand heeft genegeerd (niet waar haar vader bij is!). Als klap op de vuurpijl belt het Witte Huis haar daarna om te laten weten dat ze het interview met Biden toch niet zullen voortzetten vanwege de acties van haar vader. Ze zet het gesprek op de luidspreker in de auto, zodat meneer Levy het ook kan horen. Oei, maar ik zou Biden ook ver bij UBN vandaan houden als ik in zijn team zat, gezien de chaos bij deze zender.

Martin volgt Alex haar appartement in en ze krijgen een explosieve maar onthullende ruzie. Hij geeft haar de schuld van het plagiaatincident; zij geeft hem niet alleen de schuld van het verliezen van het Biden-interview, maar ook van de gevoelens van tekortschieten, falen en schaamte die ze al sinds haar kindertijd met zich meedraagt. Ik kan me niet voorstellen dat je op je tiende ondervraagd wordt over obscure literatuur – elk kind zou onder zulke onrealistische verwachtingen en druk bezwijken. Alex had het gevoel dat ze zichzelf moest opvoeden, vooral zonder moeder. We komen er vervolgens achter dat haar vader nooit over haar moeder sprak, omdat ze een postnatale depressie had voor een kind dat hij alleen had om haar gelukkig te maken, en nadat ze weg was, was het te pijnlijk voor hem om erover te praten.

Deze onthulling zet de zaken voor Alex in een ander perspectief. Ze beseft dat zijn wrok jegens haar – en alle manieren waarop ze probeerde zijn goedkeuring te krijgen – niet voortkwam uit een gebrek aan iets, maar uit het feit dat hij haar verantwoordelijk hield voor de postnatale depressie. Ondanks de expositionele aard van de dialoog (in deze serie moet alles altijd woordelijk worden uitgespeld), is het een sterke scène, zowel voor Alex' karakterontwikkeling als voor Aniston en Irons om zich in vast te bijten.

In een verhaallijn die niet losstaat van Alex' ervaring: Cory Productions is weer open! Cory probeert te beslissen welke Meryl Streep-achtige pruik zijn naamloze actrice moet dragen op de set van zijn film, wanneer hij een telefoontje krijgt van zijn moeder, die zich zorgen maakt over haar verslechterende gezondheid en geheugen. Ze wil niet in een staat terechtkomen waarin ze 24 uur per dag zorg nodig heeft, en heeft besloten een einde aan haar leven te maken... vandaag nog — een schokkende bom om je zoon via de telefoon te laten vallen. Hij wist al dat ze er onderzoek naar had gedaan, maar, jeetje, waarom zo'n haast!? Hij krijgt een snelheidsboete op weg naar haar huis en ze bespreken het zelfmoordschema voor die dag. Zittend in de achtertuin maakt hij een paar grapjes en probeert haar ervan te overtuigen, maar ze heeft haar besluit al genomen.

Het is begrijpelijk dat Cory het niet goed opneemt. Ze zijn niet eens op de Antarctica-reis geweest die ze beloofde nadat ze March of the Penguins hadden gezien! Ze vertelt hem dat hij het beste is wat ze ooit heeft gedaan. Ze lijkt op het punt te staan ​​iets groots te onthullen, maar aarzelt en vraagt ​​hem om haar in plaats daarvan de pruik te laten zien. Is er hier iets anders aan de hand? Terwijl hij de pruik haalt, neemt ze de pil die haar leven beëindigt. Tegen de tijd dat hij terugkomt, midden in een uitleg over zijn filmpersonage, een voormalige fascistische officier van justitie die privédetective is geworden, begint ze te vervagen, totdat ze weg is. Haar laatste woord, "baard", is een beetje vreemd, maar het is onvoorstelbaar dat dat je laatste moment met een ouder zou zijn. Net als Alex zal dit zeker een keerpunt zijn voor Cory. Hij valt naast haar in slaap totdat een alarm afgaat, dat hem eraan herinnert dat de lijkschouwer onderweg is.

Hij vertrekt voordat hij met haar dood in verband kan worden gebracht (ze had hem er eerder aan herinnerd dat dit geen legale praktijk is). Tijdens zijn autorit laat hij Celine een voicemail achter met de vraag om te gaan skiën. Het blijkt dat hij cocaïne bedoelt, en hij verdooft de pijn met haar in Miles' sekshol/kunststudio, dansend op tafels en zich uitlevend. Hij mijmert over de muziek uit zijn jeugd en over Columbia House, een abonnement op platen per post dat in de jaren 70 begon. Hij reciteert een paar regels uit Joni Mitchells "A Case of You" voordat hij op de grond gaat liggen. Celine heeft geen idee wat er met hem aan de hand is, maar gaat toch naast hem liggen.

We eindigen met Alex die langskomt bij Bradley's appartement om haar te laten weten, na een post-existentiële heroverweging van haar hele leven en jeugd, dat ze haar reis naar Wit-Rusland zal steunen. Maar in plaats daarvan treft ze Chip aan, die onthult dat Bradley al is vertrokken, zonder toestemming (natuurlijk). Volgens hem heeft ze zich niet gemeld en denkt hij dat ze is vastgehouden – in een land dat journalisten vervolgt. Oei. The Morning Show gooide ons al in de problemen met Greta Lee's vertrek halverwege het seizoen, en nu Cory's moeder. Dit voorspelt niet veel goeds voor de rest van de cast, Witherspoon incluis. Alles is mogelijk in deze laatste twee afleveringen.