Een ster, een schandaal, een verleidster. Ze werd het 'heilige monster' genoemd.

De bioscoop Pionier 1907 in Szczecin vertoont zondag om 18.00 uur de film "Die Divine Sarah Bernhard" van regisseur Guillaume Nicloux.

Sarah Bernhardt (gespeeld door Sandrine Kiberlain in de film) wordt beschouwd als een van de belangrijkste kunstenaars van haar tijd. Ze wordt wel de Goddelijke Sarah, de koningin van het theater en het heilige monster genoemd. Haar talent, buitengewone charisma en ongewone smaak wekten evenveel universele bewondering.

Ze werd gezien als de eerste grote ster, rond wie een aantal legendes ontstonden. Dit biografische verhaal balanceert op de grens tussen legende en fantasie, met een plot die zich concentreert op twee belangrijke, maar weinig bekende, episodes in Bernhardts leven. Als vrouw die voortdurend de sociale normen verstoorde, drukte ze haar stempel op de geschiedenis, niet alleen met haar legendarische acteerprestaties, maar ook met haar buitengewone moed en persoonlijkheid.

Deze ongewenste dochter van een hooggeplaatste prostituee had talloze minnaars, van wie velen veel jonger. Tot de beroemdste behoren Victor Hugo, Gustave Flaubert, keizer Napoleon III, Alexandre Dumas, Emile Zola, Edward VII en Thomas Edison. En dat is nog maar het begin van de lijst.

Zoals Agata Dobosz schreef op de website "Niezła sztuka": "Sarah Bernhardts carrière besloeg meer dan zestig jaar. In die tijd speelde ze in 160 toneelstukken en diverse stomme films. Er was geen rol die ze niet op het toneel kon spelen. In het theater transformeerde ze zichzelf in prinsessen en gravinnen, mythologische en historische figuren. Ze was Cleopatra, Jeanne d'Arc, Marie Antoinette, Elisabeth I van Engeland, Ophelia, Lady Macbeth, Eurydice en Medea. Ze stond bijna tot het einde van haar leven op het toneel – zelfs toen ze door koudvuur gedwongen werd haar been te laten amputeren. Ze weigerde een prothese te dragen of een rolstoel te gebruiken, dus werden de decors zo opgesteld dat ze altijd ergens op kon leunen. Ze was al over de zeventig toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, maar ze stond er nog steeds op om op te treden voor soldaten in de loopgraven. Ze had misschien een slecht humeur en een excentrieke levensstijl, maar ze herinnerde zich anderen altijd en zorgde voor hen." Ze verwende haar enige zoon, zorgde voor haar zussen en voor haar moeder, van wie ze niet veel tederheid kreeg."

(als)