De Ventura van de toekomst zal het over pensioenen hebben

Nadat ik de tel kwijt was geraakt van de debatten, verslagen en commentaren over de verkiezingscampagne, kwam ik tot een conclusie die helaas niemand kan ontkennen: de André Ventura van de toekomst zal het over pensioenen hebben.

Elke keer dat Luís Montenegro garandeert dat hij niets zal veranderen aan het pensioenstelsel en Pedro Nuno Santos begint te zwaaien met de vogelverschrikker van de privatisering van de sociale zekerheid, zetten ze allebei een paar stappen dichter bij het moment waarop de misleiding waarop het huidige pensioenstelsel is gebaseerd, het probleem wordt (ik schrijf het probleem, niet een onderwerp). Niet omdat er eindelijk over is nagedacht, maar omdat de pensioenuitkeringen van veel gepensioneerden dan schamel zullen zijn. Let wel, ik heb het hier niet over mensen die weinig of niets betaald kregen, of over mensen met een heel laag salaris. Ik denk hierbij specifiek aan de huidige actieve werknemers, zij die nu het systeem steunen en die over 35 jaar met pensioen gaan. Tegenwoordig worden met uw bijdragen pensioenen betaald, waarbij de vervangingsratio gemiddeld 75% bedraagt. Met andere woorden, een werknemer met een salaris van 1500 euro ontvangt een pensioen van 1125 euro. Ja, het betreft hier een pensioenverlaging waarvan de noodzaak niet ter discussie staat; Het is verbazingwekkend dat hier niet over wordt gesproken (zou het gebrek aan aandacht in de media voor deze bezuiniging te maken kunnen hebben met het feit dat deze is ontstaan ​​onder een socialistische regering, die van José Sócrates?). Maar dit pensioen van 1125 euro wordt een fortuin als je uitrekent wat de gepensioneerde zou ontvangen als het vervangingspercentage van 40% zou worden toegepast, dat over 35 of 40 jaar ingaat: 600 euro.

Weet je nog dat alles goed ging bij de immigratie? En weet je nog hoe we ineens van een moment dat alles goed was, naar het moment dat we beseften dat er iets mis was? Nou, over een paar jaar zal hetzelfde gebeuren met de pensioenen, maar dan erger. En uiteraard zal er dan iemand opstaan ​​die met bulderende stem zal zeggen wat de zogenaamd nadenkende mensen zo hard hebben geprobeerd te ontkennen. Maar op dat moment zal alles moeilijker zijn, omdat in de tussentijd de tijd verloren is gegaan die nodig was om het probleem aan te pakken voordat het een crisis werd.

Maar laten we teruggaan naar deze campagne, die van 2025, waarin de gepensioneerde werd getransformeerd in de nieuwe Zé Povinho. De burger, aan wie het niet de moeite loont de waarheid te vertellen over de verstoringen van het systeem – als de politieke optie om de laagste pensioenen te verhogen wordt gehandhaafd, terwijl het berekeningssysteem dat door zeer bestraffende vervangingspercentages de gemiddelde pensioenen verlaagt, wordt gehandhaafd, zal het niet lang meer duren voordat er geen onderscheid meer is tussen sociale pensioenen en pensioenen die voortvloeien uit een beroepscarrière met de bijbehorende kortingen. En bovenal hebben we de gepensioneerde als kiezer. We proberen zijn kwade wil niet op te wekken, door hem te verzekeren dat alles in orde is en/of dat er een magische maar definitieve oplossing is gevonden voor de sociale zekerheidswetten. Nu hebben we de fantastische oplossing van immigranten die de sociale zekerheid redden, wat ons in de praktijk dwingt om ons af te vragen of degenen die deze uitspraken doen zich vergissen en zichzelf of anderen proberen te misleiden.

Immigranten redden hun sociale zekerheid niet. Ze doen inhoudingen die de schatkist aanzienlijk helpen, maar redden de sociale zekerheid niet, omdat ze over een tijdje ook recht hebben op hun pensioen, dat iemand (wie?) dan zal moeten betalen. Om het nog erger te maken, zullen de immigranten die we opnemen armere gepensioneerden zijn. Dit komt niet alleen doordat hun pensioenen worden berekend op basis van zeer lage vervangingspercentages, maar ook omdat in veel gezinnen die immigranten hier stichten, vrouwen beperkt zijn tot het huiselijke leven en dus geen enkele bijdrage hoeven te leveren. Het gevolg: we krijgen koppels waarvan slechts één een lager pensioen heeft.

De sociale zekerheid is voor de democratie geworden wat de Overzeese Oorlog was voor de dictatuur: een blokkade waarvan de oplossing, vanuit het perspectief van de respectievelijke elites, de fundamenten van het regime ter discussie stelt. Degenen die vinden dat het probleem aangepakt moet worden, demoniseren, is de tactiek die steevast wordt toegepast door degenen die stormen zaaien. Ik heb zin om te schrijven: ze hebben het aan zichzelf te danken. Maar dat is het niet waard, want klagen over anderen is hun specialiteit.