Laten we het hebben over het einde van <i>Jurassic World Rebirth</i>

Spoilers hieronder.

In het universum van Jurassic World Rebirth is de toegang tot goede gezondheidszorg zo slecht dat we op dinosaurussen moeten jagen voor medicijnen. Nee, echt niet. De premisse van het nieuwste deel in de geliefde dinosaurusfranchise is een beetje belachelijk, maar er zit ook een kern van waarheid in.

Aan het begin van de film ontdekken we dat de laatste levende dinosaurussen op aarde een zeldzaam materiaal in hun DNA dragen – een stof die tevens dienstdoet als levensreddend medicijn dat hartziekten kan genezen. Het enige probleem is dat de dinosaurussen geïsoleerd leven op eilanden op de evenaar waar mensen verboden terrein zijn. Dus rekruteert Martin Krebs (Rupert Friend), het hoofd van een farmaceutisch bedrijf genaamd ParkerGenix, huurling Zora Bennett (Scarlett Johansson) om een ​​bemanning samen te stellen, waaronder haar oude vriend Duncan Kincaid (Mahershala Ali), voor de onmogelijke missie. Ze nemen ook wetenschapper Dr. Henry Loomis (Jonathan Bailey, misschien wel het hoogtepunt van de film!) mee om hen te adviseren over hun geheime zoektocht. Deze moet snel en clandestien gebeuren, zodat ze andere bedrijven voor kunnen zijn en van de ontdekking kunnen profiteren. Oh, en ze kunnen de dinosaurussen niet doden, want hun bloed is alleen krachtig wanneer het uit een levend dier wordt gewonnen, wat hun missie nog moeilijker maakt. En natuurlijk jagen ze op de drie grootste soorten, zowel ter zee, te land als in de lucht: respectievelijk de Mosaurus, de Titanosaurus en de Quetzalcoatlus. Het is waanzinnig gevaarlijk, maar Zora en haar team vinden het de moeite waard – voor het geld, natuurlijk.

Niet lang nadat ze aan hun missie beginnen, begint Dr. Loomis een belangrijke vraag te stellen: Moeten we dit medicijn echt aan een private onderneming geven? Hij begrijpt dat Zora en haar collega's het geld nodig hebben en dat deze missie een onovertroffen mijlpaal in zijn wetenschappelijke carrière zal zijn, maar is dat het echt waard om een ​​bedrijf te helpen winst te maken met zieke mensen? Tijdens de videogame-achtige avonturen van de bemanning, van het redden van de gestrande familie Delgado, wiens zeiltocht werd onderbroken door een dinosaurus zo groot als een schip, tot het beklimmen van het nest van een Quetzalcoatlus, begint Loomis Zora ook te laten twijfelen aan hun einddoel. Zou het niet beter zijn om de medicijnen open source te maken en de kennis te democratiseren, zodat deze niet slechts voor een select groepje is weggelegd?

In de laatste confrontatie komen Loomis, Zora's bemanning en de Delgados weer samen op hun eindpunt, een verlaten stadscentrum, waar een reddingsteam hen per helikopter moet ophalen. Maar er is een gemuteerd monster op vrije voeten, ook wel bekend als de Distortus Rex (of D-Rex), die hun ontsnappingsplan dwarsboomt. Wat de film echter duidelijk wil maken, is dat de echte bedreiging die uit de bosjes tevoorschijn komt – zoals dinosaurussen in deze franchise vaak doen – Martin Krebs is. Hij keek toe toen de onschuldige tiener Teresa Delgado (Luna Blaise) van hun boot viel en nu een pistool op de rest van de groep richt om de DNA-monsters af te staan. Hij lijkt ze liever voor zichzelf te houden.

De groep hoopt nog op hun vlucht, maar de helikopter wordt verslonden door de D-Rex. Er zijn ook een paar roofvogels die hen achtervolgen door gebouwen en ondergrondse tunnels. De beste uitweg is een reddingsvlot dat op de kade wacht, maar de Distortus heeft hen in het nauw gedreven. Martin wordt opgegeten door de dinosaurus en Duncan lokt hem weg het struikgewas in, zodat de rest van het team kan ontsnappen. Op de een of andere manier overleeft Duncan het ook. Terwijl de overlevenden terug over de oceaan reizen, vraagt ​​Loomis aan Zora aan wie ze de DNA-monsters zullen geven. "Iedereen," antwoordt ze.

Het is bedoeld als een stilletjes triomfantelijk einde – een overwinning op menselijke hebzucht, zoals veel films ons al eerder hebben laten zien. Maar afhankelijk van je situatie kan het inspirerend of beledigend overkomen zodra je de bioscoop verlaat. Los van de dinosaurussen, hybride monsters en onmogelijke overlevingsstatistieken, lijkt het vooruitzicht van een gedemocratiseerde geneeskunde deprimerend onrealistisch in onze huidige wereld. Vandaag nog heeft het Huis van Afgevaardigden een wetsvoorstel voor binnenlands beleid aangenomen dat bezuinigingen op Medicaid en voordelen voor farmaceuten omvat. In de niet-Jurassic wereld, om Jeff Goldblum in de originele films te citeren: "Het leven vindt een weg..." Maar, zo lijkt het, alleen voor degenen die het zich kunnen veroorloven.

Het is natuurlijk mogelijk dat Zora's altruïstische keuze slechts een knipoog is naar de mogelijkheid om de franchise uit te breiden – dit keer met Johansson, Bailey en Ali aan het roer. Vanaf hier verloopt het ook niet allemaal van een leien dakje; hoewel het open sourcen van levensreddend DNA in theorie geweldig klinkt, is het ook heel goed mogelijk dat het in de verkeerde handen terechtkomt en dat een paar slechteriken de dinodata misbruiken om hun eigen monsters te creëren. Maar als die strijd in een toekomstige film plaatsvindt, hoeven die personages zich in ieder geval geen zorgen te maken over hartziekten.