Rauw Alejandro blijft verrassen met <i>Cosa Nuestra: Capítulo 0</i>
Prequelfilms en tv-series zijn tegenwoordig alomtegenwoordig in Hollywood, maar een prequelalbum? Dat is zeldzamer. Laat de Puerto Ricaanse superster Rauw Alejandro ons maar een dosis onverwachts bezorgen. Minder dan een jaar na de release van Cosa Nuestra , dat onlangs een Latin Grammy-nominatie voor Album van het Jaar in de wacht sleepte, komt Alejandro met Cosa Nuestra: Capítulo 0, een diepere verkenning van zijn roots. Het nieuwe album fungeert als een oerverhaal ten opzichte van zijn voorganger, die de klanken van Puerto Rico en de Caraïben viert, van salsa tot bachata, reggaeton, plena, bomba en meer. Het neemt de muzikale mix van Cosa Nuestra over en combineert die sterker – en ambitieuzer.
Het is ook een eerbetoon aan mede-Caribische mensen en Latijns-Amerikaanse immigranten, een erkenning van hun gedeelde geschiedenis en cultuur en een manier om hen samen te brengen door middel van muziek. Net als zijn vaste collega Bad Bunny eert Alejandro degenen die hem voorgingen, terwijl hij plezier beleeft aan het heden en ons enthousiast maakt over wat hij ons in de toekomst nog meer te bieden heeft. Hier bespreken drie ELLE-redacteuren Hoofdstuk 0 .
Eerste indrukkenSofia Urrutia, assistent van de hoofdredacteur: Ik was dol op zijn laatste album, Cosa Nuestra , omdat het echt geïnspireerd was door het oude New York, salsa en een echt immigrantenverhaal, wat ik cool vind. Hij heeft gezegd dat zijn volgende album daar nog meer door geïnspireerd zou zijn, en dat het vorige album zijn publiek er eigenlijk op voorbereidde om ernaar te luisteren. De eerste keer dat ik het hoorde, waren er een paar nummers waar ik echt de inspiratie kon voelen, maar andere klonken als gewone reggaeton. In het begin had ik het gevoel dat het niet zo samenhangend was; hij probeerde veel verschillende dingen uit. Nu ik het opnieuw heb beluisterd, hoor ik de samenhang beter. Ik hou van de nummers die eigenlijk duidelijker door salsa zijn geïnspireerd... sommige klinken letterlijk als Luis Miguel, een soort pop/bolero uit de jaren 80 van de generatie van mijn moeder, wat ik erg leuk vond.
Ik zie dat de inspiratie echt doordacht is, zelfs in de tekst is het heel duidelijk, zoals dat ene nummer over Caribische mannen en vrouwen. Ik vind dat fascinerend, vooral met de beweging die momenteel gaande is rond Puerto Rico. Gezien het huidige landschap van de VS is het echt bijzonder. En ik ben dol op het laatste nummer, "Mirando al Cielo". De muziek en de tekst zijn gewoon heel krachtig. Het is duidelijk zo'n krachtige boodschap voor onze gemeenschap, dus ik denk dat ik het tweede album misschien wel beter vind.
Erica Gonzales, adjunct-hoofdredacteur cultuur: Ik voel hetzelfde. Toen ik vorig jaar voor het eerst naar Cosa Nuestra luisterde, luisterde ik er niet zo aandachtig naar, hoewel ik singles als "Tú Con Él" en "Qué Pasaría..." met Bad Bunny wel goed vond. Bij deze had ik een sterkere eerste indruk omdat hij zoveel verschillende geluiden uitprobeert. De stukken waarin hij experimenteerde met meer dan een meer mainstream reggaetongeluid waren geweldig, zoals "Caribeño".
Sam Maude, content strategy manager: Ik was niet echt bekend met reggaeton of Rauw, maar ik heb veel meer over hem geleerd. Ik was echt onder de indruk. Veel van de nummers waren echt sterk. Ik vond zijn stem op een paar van deze nummers echt sexy. Ik denk dat hij op dit album flink gas gaf. Ik begin er een beetje blind aan, en ik heb het zo gelaten omdat ik dacht: is dit een album dat iemand verwelkomt in zijn wereld en in zijn genre? En ik denk dat dat ook zo was. Nina Garcia is zo'n grote fan van hem, omdat ik het gevoel heb dat hij oudere geluiden en salsa combineert, en ik vond dat dit werk een goede combinatie was van oud en nieuw. Vaak als ik voor mijn werk naar muziek moet luisteren, voelt het als een opdracht, maar ik heb dit album met een obsessie afgemaakt.
EG: Hetzelfde. Ik wou dat ik mezelf had opgenomen terwijl ik luisterde, want ik was constant in shock.
SU: Ik ben er zo dol op. Het deed me denken aan de muziek die mijn tante op straat in Panama draaide, muziek waar je op een festival naar luistert. Ken je de albumhoes van Bad Bunny Debì Tirar Más Fotos met de plastic stoelen? Die zou je moeten doen denken aan je familie die op straat zit en naar muziek luistert. Dat nummer deed me denken aan muziek waar je met verschillende generaties naar kunt luisteren, en waar ze allemaal dol op zouden zijn.
EG: Dat is waar mensen het over hadden met Bad Bunny en "NUEVAYoL", waar ze "Un Verano en Nueva York" sampleden.
SU: Ik denk dat mijn oudere familieleden met dit album misschien wel meer naar Rauw gaan luisteren. Ik denk dat hij doorbreekt bij oudere generaties, want zijn muziek was in het verleden meer afgestemd op wat wij leuk vonden.
Creatieve visieSM: Ik denk dat hij echt doelbewust is in wat hij doet en wat hij probeert over te brengen. Ik zeg dit niet lichtzinnig, maar ik denk wel dat hij, of iemand in zijn team, een visionair is.
SU: Ik denk dat het hem is. Je merkt dat hij een visionair is in de manier waarop hij praat over de wereld die hij creëert, hoe doelbewust hij is met zijn stijl en look voor elk album, en hoe hij denkt: "Ik ga dit album maken om mijn publiek voor te bereiden op mijn volgende album , dat nog meer naar buiten zal treden ." Ik denk dat hij echt, echt aandacht besteedt aan alle details. En ik denk dat dat bij deze laatste twee albums echt begint te blijken, tenminste voor mij.
SU: "GuabanSexxx" klinkt voor mij heel erg house en reggaeton, en daar hou ik van. Dat is mijn favoriete genre. Hij heeft ook "Santa", een single die al een tijdje geleden uitkwam, dus ik was een beetje in de war waarom die op dit album staat, maar die voelt ook als een andere sound. Dat is een van mijn favoriete nummers, en het is gemixt met een Caribische vibe.
EG: Het was ook intrigerend dat hij Ayra Starr op "Santa" liet horen en er Afrobeats in verwerkte. Dat lijkt een zeer bewuste verwijzing naar de geschiedenis van het Caribisch gebied.
SM: Ik denk dat dat ook de reden is waarom ik dit album zo goed vind. Ik heb in het verleden naar reggaeton geluisterd, en het is niet mijn favoriete genre, maar ik ben een grote house-luisteraar, dus ik denk dat dat deel me grijpt.
SU: Het klinkt belachelijk, maar ik heb bijvoorbeeld naar Buena Vista Social Club gekeken en driekwart ervan gehuild. Ik vond het geweldig. Het was erg emotioneel geladen, vooral omdat ik buiten de VS ben opgegroeid, maar het raakte echt dat deel van me, en ik voel hetzelfde met deze nummers en ook met Bad Bunny's nieuwste album. Het is echt indrukwekkend hoe artiesten als hij deze oude geluiden echt kunnen aanboren en ze ook nieuw en verteerbaar kunnen maken voor nieuwe luisteraars. En ik denk dat hij dat met dit album echt heeft gedaan.
EG: Was een van zijn eerdere esthetische nummers niet ruimte-geïnspireerd en futuristisch? Misschien brengt hij dat ook weer terug. "GuabanSexxx" en "El Cuc0.0" waren een paar van mijn favorieten. Ik vond het leuk om naar "SILENCIO" te luisteren en hoe hij de bachata-klanken remixte. En toen voelde ik dat delen van "CONTRABANDO" me aan Daddy Yankee deden denken [ lacht ], dus dat was in zekere zin ook een terugblik op de geschiedenis.
SM: Ik ben benieuwd wat er hierna komt, want hij heeft Cosa Nuestra en Capitulo 0 al. Komt er een vervolg? Wat is het filmische universum dat we hier creëren? Is het een trilogie? Ik weet het niet.
“De Cuc0.0.”SM: Ik heb opgeschreven: "Het is verslavend."
EG: Ik schreef: “WALGELIJK!”
SM: Ik zou hier keer op keer naar luisteren. Dit moet in mijn aderen worden geïnjecteerd.
Culturele betekenisSU: Ik heb het gevoel dat er momenteel een beweging gaande is in de Latijns-Amerikaanse muziek waarbij veel artiesten zich laten inspireren door oudere geluiden. Het gaat erom onze wortels en erfgoed te vieren en ons daar echt van bewust te zijn. Dat doen ze heel bewust. Een van zijn regels is "wij zijn Taíno", de inheemse bevolking die in Puerto Rico woonde toen de Spanjaarden kwamen. Er is een verschuiving gaande in het echt aanboren van die geluiden, en ik denk dat die beweging zal aanhouden.
Ik vind het een heel sterk album en ook heel aanzettend tot nadenken. De teksten en de geluiden deden me denken aan verschillende geluiden die ik in mijn jeugd hoorde, iets waar hij het ook over had – de inspiratie van zijn ouders.
EG: Ik las de vertaalde songtekst en er waren delen van "Caribeño" waarin hij het niet alleen over Puerto Rico had, maar ook over alle andere landen in het Caribisch gebied, zoals de Dominicaanse Republiek en Cuba. Het was ook verenigend, naast het feit dat hij alleen zijn eigen thuisland vertegenwoordigde.
SU: Hij zei dat het een liefdesbrief aan het Caribisch gebied is, omdat we allemaal uit hetzelfde hout gesneden zijn. Hij benadrukte vooral dat dit een gedeelde ervaring is.
SU: Rauw bracht zijn terugkeer naar zijn roots over door te putten uit veel verschillende plaatsen en generaties, zoals met housemuziek. De manier waarop hij die samenbracht was heel modern en nieuw, en dat past bij het verhaal. Het is heel theatraal, omdat het helemaal draait om de ervaring van immigranten. Ik denk dat hij een smeltkroes van muziek heeft gecreëerd. Ik denk niet dat veel artiesten dat hebben gedaan. Hij heeft ook een interessante achtergrond – ik wist eigenlijk niet dat zijn vader uit Brooklyn kwam of dat hij ook Amerikaan was. Dus het is heel uniek voor hem. Hoe meer ik erover praat, hoe meer ik denk: "Verdorie, dit was een goed album."
Dit interview is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.
elle
