'Een sublieme Porte-top'

Vorige week zagen we de documentaire Bir Babıâli Zirvesi, over Cumhuriyet-krantenschrijver Zeynep Oral, in Metro Han, een van de historische gebouwen die nu hoog aangeschreven staan ​​in Beyoğlu. Naast de bedenker en producent van de documentaire, journalist Nazım Alpman, zijn Habitat TV en de regisseur van de documentaire, Murat Toy, haar teamgenoten en Merve Küçüksarp, die dat vloeiende interview met geliefde Zeynep afnam, de namen die de Babıâli Zirvesi met ons deelden.

JEUGDJAREN

Een prachtig gezin, een mooie jeugd, de levendige en vreugdevolle jaren tussen Izmir en Istanbul, die zich na haar studie aan het American Girls' College in Izmir uitstrekten tot Frankrijk... Zeynep, afgestudeerd aan de School voor Journalistiek in Parijs, is geïnteresseerd in theater, maar omdat haar familie dit idee afkeurt, richt ze zich op de theoretische kant van het theater; ze vervolgt haar studie aan de theaterafdeling van de Sorbonne. Na een tijdje moet ze terugkeren naar Istanbul... Intussen worden de "Brieven van Parijs" die ze tijdens haar studententijd naar Cumhuriyet stuurde, gepubliceerd. Dit zijn de eerste stappen in de journalistiek...

Zeynep Oral vertelt in de documentaire hoe ze architect Ahmet Oral ontmoette en over het liefdeshuwelijk dat daaruit voortkwam. Ahmet Oral is in alle opzichten een prachtig mens... Twee slimme zonen en zeven kleinkinderen die Zeynep nu als hun vriend en vertrouweling beschouwen...

VEEL SUCCES, VEEL SUCCES

Zeynep Oral, die tussen 1968 en 2001 als criticus en columnist bij de krant Milliyet werkte... was een van de oprichters van het tijdschrift Milliyet Sanat en tevens manager van dit tijdschrift. Het is een verrijkend gevoel om 30 jaar lang met plezier en passie bij een krant en tijdschrift betrokken te zijn en jezelf onderdeel van deze publicaties te voelen. Echter, als gevolg van de managementwisseling in 2001 werd Oral samen met twaalf andere journalisten ontslagen... Natuurlijk zou ze geschokt zijn. En ze zou geschokt zijn... Ze beschrijft de aardbeving die ze meemaakte in haar boek Occupational Wound, dat ze in 2006 schreef...

Het is nu niet nodig om over die dagen te praten. Bovendien doet Zeynep dat niet... Haar beste herinnering aan dat incident is toen İlhan Selçuk haar meteen belde en haar aanbood om voor de krant Cumhuriyet te schrijven. En hoe fijn is het dat Zeynep Oral vanaf die dag tot nu toe drie dagen per week haar lezers te woord staat met haar column "Esintiler"...

EEN STERKE MAN EN EEN PEN

Een wijze Indiase man zei: "Soms helpt geluk een mens." "Maar werken is altijd." Ja, werken, lezen, leren, lesgeven zijn de motto's van het leven van de geliefde Zeynep Oral... Hoe? Kritiek, herinneringen, interviews, discussies, vragen... Ze is een gevoelige pen die benadrukt dat sociale, economische en politieke problemen niet los kunnen worden gezien van kunst en kunstenaars. Zeynep is een Republikeinse intellectueel die in de voetsporen treedt van Atatürk...

Er zijn zoveel namen die een rol in zijn leven hebben gespeeld, van Melih Cevdet Anday tot Yaşar Kemal, van Aziz Nesin tot Genco Erkal, Joan Baez, Tuncel Kurtiz... Zijn naam is een van de mensen die heeft meegewerkt aan de oprichting en het beheer van veel maatschappelijke organisaties, zoals de Nâzım Hikmet Foundation, KA-DER, de Turks-Griekse Vriendschapsvereniging, de Turkse Unie van Theatercritici, Winpeace, de PEN Turkse Schrijversvereniging, en hij heeft voor deze werken zowel in eigen land als in het buitenland prijzen gewonnen.

TERWIJL HIJ DOOR ZIJN BOEKEN SCHIET

De roman van de passie: Leyla Gencer, die ze in 1992 schreef, werd dit jaar in het Russisch vertaald nadat het al in het Engels, Frans en Italiaans was vertaald... Haar ontmoetingen en interviews met vooraanstaande figuren uit de nationale en internationale kunstwereld vormen een aparte bron van verrijking voor onze kunstwereld. Zo reikt ze in haar boek Mijn Aarde, Mijn Vaderland van Tibet tot Cuba, terwijl ze in Deze Hemel, Deze Hel zegt: "Ik ben aan de ene kant van de Eufraat, aan de andere kant"... In de jaren 90 rekent Esintiler af met geweld, vrouwenkwesties en de sharia... Deze kwesties escaleren en dwalen vandaag de dag door de pen van de auteur, net als gisteren...

Those Beautiful People en Those Magical People worden in 2025 opgevolgd door Those Crazy People... Al deze mensen zijn, zoals Zeynep Oral ze beschrijft, mensen van cultuur en kunst die hun creativiteit in dienst hebben gesteld van het creëren van een mooiere, correctere, verlichte, rechtvaardigere en menselijkere wereld...

Ja, ik heb nog veel meer te zeggen, maar ik heb er de ruimte niet voor... Ik wens je veel succes met je werk, mijn lieve vriend Zeynep Oral...