'Gemeenschappelijke droom' van de meester

"Wandelen", zegt de meesterdichter, "De schouderbladen van je vrienden naast je schouders horen / Je hoofd in het midden plaatsen / Je hart in je vuisten leggen en wandelen"... In de regels van het gedicht "Wandelen" roept hij op om te wandelen "kijkend in de ogen van de duisternis" naar onderdrukking, ongelijkheid, armoede en broederschap. Op de bovenste verdieping van de tentoonstelling "Common Dream", die burgers ontmoet op de 62e verjaardag van ons verlies van de meester in het Kadıköy Nazım Hikmet Cultureel Centrum (NHKM), begeleidt het gedicht "Wandelen" je oren met de stem van Senan Kara. Je wandelt met die vastberadenheid door de tentoonstelling.

'MINEL BIRD'-RECITAL

De tentoonstelling begon met een recital van pianiste Şimal Ertekin. Zij speelde het stuk dat Mesud Cemil componeerde voor de film "Mineli Kuş", waarvan het script geschreven was door Nazım Hikmet en dat Muhsin Ertuğrul opnam. De opnames werden echter stopgezet toen Nazım werd veroordeeld wegens communisme.

Na het recital hield actrice Selen Kartay namens NHKM de openingstoespraak van de tentoonstelling. Kartay verklaarde in haar toespraak dat de tentoonstelling getuige was van hoe Nazım zijn vrienden en kameraden uitnodigde naar een horizon. Kartay zei: "We zien de eenvoud van zijn gedeelde droom, ook al bewandelden ze niet precies hetzelfde pad, zijn vastberadenheid om samen te gaan en samen te produceren. We willen het hebben over de bron van Nazıms moed om net zo veel contact te maken als over zijn strijd", en benadrukte dat hun blik op Nazım en hun zoektocht naar inspiratie bij hem geen geestenoproep waren.

COLLECTIEF PRODUCT

Na Kartay sprak academicus en schrijfster Kaya Tokmakçıoğlu namens het tentoonstellingsteam. Ze zei dat de tentoonstelling niet alleen een stukje culturele en artistieke geschiedenis bevatte, maar ook voorbeelden van de progressieve opbouw van de Republiek, die hij omschreef als de grootste breuk in deze landen. Tokmakçıoğlu zei: "We hebben geprobeerd een tentoonstelling te creëren die vooruitkijkt in plaats van een nostalgische herdenking van de nazi's, en die de intellectuelen, kunstenaars en arbeiders van vandaag probeert te organiseren."

De tentoonstelling toont niet alleen Nazım Hikmet. We komen Orhan Kemal, Kemal Tahir, Muhsin Ertuğrul, Oktay Rifat, Orhan Veli, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Abidin Dino, Ekrem Reşit Rey, Semiha Berksoy, Nail Çakırhan, İbrahim Balaban en vele andere namen tegen uit Nazım Usta's "gedeelde droom". De tentoonstelling, met talloze schilderijen, foto's, knipsels en tijdschriftcovers uit de literatuur, theater, film en politiek, is de hele zomer te bezichtigen.

We zijn begonnen met lijnen, laten we eindigen met lijnen...

"We begrijpen/ het lied van één mond niet," zegt Nazım Hikmet, "Elke nacht van rouw/ elke dag van feest/ moeten onze liederen/ een gaskist omverwerpen/ en bovenop de kist klimmen/ en met hun enorme handen op de maat slaan..." Onze liederen zijn meesters van poëzie, die altijd de oproep tot eenheid vertolken. Een bezoek aan deze tentoonstelling, die de droom die hij jaren geleden koesterde tot op de dag van vandaag draagt ​​en deel uitmaakt van het collectieve product, zal ook deze oproep tot eenheid ondersteunen.