Albums te zien - 27 september 2025

We zagen Umay (Umay Gedikoğlu) voor het eerst in 1990 in de band Leprechaun. Maar pas vier jaar later, met haar debuutalbum "Umay Umay", maakten we kennis met haar debuut.

Op haar debuutalbum, geschreven en gecomponeerd door Barlas Erinç, zagen we de begindagen van artiesten als Şebnem Ferah en Teoman. Ondanks een sterke productie met een getalenteerde cast, viel Umay, een opvallende verschijning die ervoor koos haar leven te leiden zonder toevlucht te nemen tot conventionele marketingtactieken, op door haar authenticiteit, oprechtheid en openhartigheid. Ze was een uniek personage dat zich duidelijk had onderscheiden van de oppervlakkige en louche wereld van de jaren negentig.

Zijn innerlijke afrekening was zwaar, maar toch niet losgekoppeld van de realiteit; hij schreeuwde dat het concept van vrijheid dat ons in deze maatschappij wordt voorgeschoteld een belachelijke leugen was. Hij was verdrietig, hij was opstandig; hij had het leven al op jonge leeftijd opgegeven, maar hij was niet zonder hoop. Hij was duizend lichtjaren verwijderd van de drukte van de popsongs uit de jaren 90.

Hoor de wereld van de jaren 90 niet via verzonnen popliedjes, maar van Umay, die nu in een dorpshuis woont, ver van het stadsleven. Haar thema's zijn nog steeds actueel. Ooit uitgebracht op cassette en cd, is "Umay Umay" nu voor het eerst verkrijgbaar op vinyl.

HAKAN KAMALI 'INTO THE BLUE'

We komen hem vaak tegen, vooral in de jazzwereld; hij is zo hardwerkend en productief als een bij, heeft talloze studenten opgeleid en bijgedragen aan de muzikanten, maar als het op albums aankomt, is hij de laatste die komt. De 44-jarige Hakan Kamalı is een van deze echte veteranen. "Into The Blue" is het eerste soloalbum van gitarist, componist en producer Kamalı, die we kennen van talloze projecten. Zoals de naam al doet vermoeden, is de natuurlijke kleur van "Into The Blue" blauw, wat staat voor een concept dat is geïnspireerd op traditie, maar toch is verrijkt met moderne elementen.

Doordrenkt met de geest van verschillende jazztijdperken, is dit werk zeer origineel. Kamalı, die net als zijn composities een fijne balans vindt tussen analytische en emotionele benaderingen van zijn muziek, heeft op dit album een ​​overtuigender evenwicht bereikt. Dit is de balans tussen uitvoering en ruimte die hij heeft gecreëerd met medesolist en pianist (en producer) Ülkem Özsezen. Esra Kayıkçı op bas en Görkem Efe op drums delen eveneens een symmetrische plaats binnen dit evenwicht.

Met 10 originele composities die de grenzen van de hedendaagse jazz verkennen, klinkt "Into The Blue" niet als het privébezit van één gitarist, maar als de gezamenlijke geest van alle betrokken muzikanten. Een subliem debuutalbum dat de lat vanaf het begin hoog legde.