Brecht van de Jonge

Kumis BOZKIR

De jonge acteurs van de TOBB Universitaire Theaterclub brachten een alternatieve interpretatie van Bertolt Brechts toneelstuk "De Kaukasische Krijtcirkel" in Ankara Aralık Sahne. Het stuk maakte gebruik van een open stijl en demonstratief acteerwerk, maar negeerde Brechts woorden en betoog niet en legde de nadruk op de essentie van het stuk. De TOBB Universitaire Theaterclub koos een andere regie: regisseur Onur Gazdağ.

Als toneelschrijver kunnen Brechts toneelstukken buiten zijn eigen theatrale vorm van episch-dialectische fictie worden opgevoerd; de regisseur kan ook stukken van andere auteurs ensceneren die Brechts episch-dialectische techniek gebruiken, indien van toepassing. Sterker nog, in het Kleine Organon kan het "theater van het wetenschappelijke tijdperk" de dialectiek transformeren tot een bron van plezier. De verrassingen van een ontwikkeling die een logisch traject volgt en met sprongen vooruitgaat; de afwezigheid van stilstand in alle posities, de komische aspecten van tegenstrijdigheden en de vermakelijke posities die voortkomen uit de vitaliteit van mensen, objecten en processen. Deze verheffen zowel de kunst van het leven als het genot van het leven zelf. Er is wel eens gezegd dat "alle kunsten bijdragen aan de kunst van het leven, de grootste van alle kunsten."

KOSTBARE DINGEN VAN HET THEATER

Amateurs, de schatten van het theater, hebben experimenteel theater altijd het meest gesteund en bijgedragen. Regisseur Onur Gazdağ en zijn team hebben dit pad nauwgezet bewandeld. De klassentegenstelling van het stuk, de strijd tussen de machtigen en de mensen, en de gevolgen daarvan zijn duidelijk zichtbaar. Het alternatieve verhaal onthult de dilemma's van het leven door middel van kleur en glans. In "De Kaukasische Krijtcirkel" belichamen de acteurs hun demonstratieve acteerwerk succesvol in sociale attitudes, waarbij ze regionale en lokale elementen weerspiegelen zonder ze weg te laten. Bovendien is de tegenstelling tussen het humane, het pro-menselijke, het pro-macht en het pro-regeringsdenken kristalhelder. Zolang ze staan voor menselijkheid, emotie en maatschappelijke solidariteit, blijven leven en natuur, met zowel schoonheid als uitdagingen, onveranderd. Deze tegenstelling, die vandaag de dag nog duidelijker zichtbaar is, ontvouwt zich door het hele stuk heen. Wanneer het leven er niet in slaagt een systeem te vestigen dat gebaseerd is op waarheid en ethisch begrip, staan goed en kwaad altijd tegenover elkaar. Het stuk, dat vanaf dit punt begint, heeft sindsdien tot op heden en door alle oorlogen heen standgehouden, dankzij de interpretatie van de regisseur, de acteurs en hun volmaakte optredens.

ZOWEL KLEUR ALS RANG

De naast elkaar maar onsamenhangende achtergrondgordijnen benadrukken de kleuren van het volk en het koninklijk hof, en de eenvoudige kostuums worden gecombineerd met symbolische vlechten. De vlechten vertegenwoordigen zowel kleur als rang, de kledij van de armen en de glans van de aristocratie. De verschillende hoogtes op het toneel complementeren het decor en de omgeving.

Hoewel de muziek van het stuk het publiek al van vandaag aanspreekt, wordt deze periodiek in het stuk gebruikt. De stemloze, muzikale vertelling van het koor tussen de episodes, en de positionering van de verteller door middel van solo's, verwijzen naar de episch-dialectische vorm die het stuk completeert en overgaat in de eenvoud van hedendaags theaterspektakel. Het gebruik van verlichting, de overgang van algemene verlichting naar algemene verlichting, en de uitvoering van het stuk op een gelijk speelveld, oog in oog, transporteren het stuk naar de zaal, en de twee bedrijven, in deze verwevenheid, eindigen zonder een spoor van tijd.

CORRECTE WISKUNDE

Deze integriteit komt op het podium tot leven dankzij de accurate interpretatie van Brecht en zijn theater door Onur Gazdağ, docent en directeur van de TOBB University Theatre Club, en dankzij de nauwkeurige wiskunde van wat wat kan vervangen als het gaat om de episch-dialectische vorm.

Brechts eigen theatervorm, eerst de epische en later de episch-dialectische enscenering, is de meest technische en functionele enscenering voor zijn stukken; de wiskunde ervan is helder, maar in zijn eigen theater, dat nog steeds leeft, probeert hij vormen uit die het moderniseren.

VOL ENERGIE

Wat Bertolt Brecht vooral niet verloren wilde laten gaan, was het wereldbeeld, de klassenstrijd , de uitbuiting , de machts- en gezagsverhoudingen en degenen die daarvan profiteren, naar voren te halen en in het theater te brengen. De betrokkenheid van het stuk bij deze verhoudingen en het vermogen om het publiek te raken, is wat nooit verandert.

In die zin gaf de samenwerking van de Kaukasische Krijtkring met 'amateuristisch theatermaken met liefde' en experimentele acteurs het goede voorbeeld: een stuk dat vol energie werd opgevoerd zonder ooit het contact met het publiek te verliezen.