Voor welke Bloomsbury-setschrijver heeft Niall Williams geen tijd?

Ik heb gewerkt aan O NOW!, een serie van vijf korte verhalen die zich afspelen in Faha, het fictieve dorp uit mijn laatste drie romans.

Om mijn focus te verscherpen, heb ik veel korte verhalen gelezen – van Claire Keegan tot William Faulkner – en bevind ik me momenteel in de greep van het meesterwerk The Best Of Frank O'Connor.

Het onheil zou niet plaatsvinden op een onbewoond eiland, maar er zou slechts één boek gered worden.

Mijn eerste gedachte was Robinson Crusoe of, niet erg praktisch, een variant op How To Survive On A Desert Island.

Maar toen herinnerde de lezer in mij zich dat ik fictie lees om bij de mensen te zijn, en enkele van de meest hartstochtelijke fictie vind je in Tolstojs Anna Karenina. Elke keer dat ik de 963 pagina's las, kwam ik bij de beroemde laatste alinea en voelde ik me opgetogen.

Ik lees al zolang ik me kan herinneren, vooral bibliotheekboeken die ik al had uitgelezen voordat ik elke twee weken naar de Pembroke Library in Dublin ging.

Maar het ongeneeslijke virus werd vrijwel zeker opgelopen in de klas van meneer Mason op de middelbare school, toen hij hardop het boek Great Expectations van Charles Dickens voorlas.

De ramen waren beslagen van onze adem of blind van de regen. We hadden onze hoofden gebogen. We lazen met onze vinger de woorden volgend voor het geval we uitgekozen zouden worden om als volgende te lezen, en zo werden we verbonden met de tekst.

Met Great Expectations liet ik, zoals met geen enkele andere roman daarvoor, de wereld achter me en ontdekte ik dat de inhoud van de pagina's echter realistischer en fascinerender was dan de wegen waarover ik naar huis fietste.

Ik heb lang genoeg geleefd om te beseffen dat ik veel van mijn eerdere overhaaste oordelen moest herzien, toen een boek dat ik op mijn 30e had weggegooid, op mijn 60e geweldig bleek te zijn.

Die openbaring heb ik nog niet bereikt met De Golven van Virginia Woolf. Ik heb Mrs. Dalloway en Naar de vuurtoren vorig jaar herlezen. Beide waren beter dan ik aanvankelijk dacht.

Ik kon de verschillende exemplaren van The Waves die ik in de loop der jaren had gekocht niet meer vinden, dus kocht ik een nieuwe en probeerde het opnieuw. Helaas ben ik er blijkbaar nog niet klaar voor.