Christian Petzold, reżyser filmu „Mirrors No. 3”: „Mój film musiał być prosty jak western”

Christian Petzold, mający 64 lata, przebył długą drogę od czasu swoich pierwszych filmów fabularnych, zrealizowanych pod szyldem Szkoły Berlińskiej, młodego pokolenia surowych i krytycznych niemieckich filmowców.

Dziś jego filmowe opowieści sięgają granicy między rzeczywistością a snem. W filmie „Mirrors ^No. 3” , pokazanym w maju na festiwalu Filmmakers' Fortnight w Cannes, czteroosobowej fudze, kontynuuje współpracę z aktorką Paulą Beer. Gra ona Laurę, studentkę gry na pianinie, która przeżywa wypadek samochodowy i szuka schronienia u sąsiadki (Barbary Auer). Na naszych oczach odbudowuje się dom, ale skrywa go cień.

Spotkanie w małym, dyskretnym hotelu na lewym brzegu Paryża, pośród fali upałów, pod płonącym szklanym dachem, z przebiegłym uśmiechem na twarzy reżyser zabiera nas w podróż przez zawiłości dzieła, które na pierwszy rzut oka jest proste, ale w głębi oszałamiające.

Kiedy zaproponowałem ten tytuł, spotkałem się z burzą protestów: wszyscy byli przeciw. Zagroziłem więc, że zrobię coś gorszego, nazywając film „Chanel ^No. 5” [śmiech] ! To utwór, którego słuchałem pisząc scenariusz. Ma podtytuł „Łódź na oceanie” . Ten obraz utkwił mi w pamięci. Zwłaszcza w pierwszej scenie, w której bohaterka spotyka na brzegu rzeki kajakarza ubranego na czarno – obraz śmierci.

Pozostało Ci 76,86% artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.