Kiedy purytańska Ameryka wyrusza na krucjatę przeciwko muzyce z naklejką

Pójść dalej

„Spotkałam Nikki w hotelowym lobby, masturbowała się magazynem”. Pewnego poranka w grudniu 1984 roku 11-letnia Karenna Gore puściła na gramofonie najnowsze arcydzieło Prince’a, „Purple Rain”. Kiedy zaczęła grać pierwsza zwrotka piątego utworu, „Darling Nikki”, jej matka, Mary Elizabeth „Tipper” Gore, złapała za płytę winylową, pobiegła do sklepu z płytami i zażądała zwrotu pieniędzy. Odmówiła, ponieważ album został już otwarty i odtworzony. To była ostatnia kropla. Matka opisała swoją wściekłość w książce z 1987 roku zatytułowanej „Wychowywanie dzieci PG w społeczeństwie X-Rated”: „Wulgarne teksty zawstydziły nas obie. Na początku byłam oszołomiona, a potem oszalałam! Miliony Amerykanów kupiło tę płytę, nie wiedząc, czego się spodziewać!”

Jednak, podobnie jak wielu innych rodziców jej pokolenia, ta blondynka z surowym bobem nie urodziła się pruderyjną dziewczyną. Jako mała dziewczynka kołysała się w rytm „Twist and Shout” Beatlesów. Ale, jak mówi, czasy się zmieniły: „Branża komunikacyjna oferuje coraz bardziej dosadne obrazy seksu i przemocy coraz młodszym dzieciom”.

To społeczeństwo spektaklu, które stało się pornograficzne, bardzo nie podoba się purytańskiej Ameryce...

Artykuł zarezerwowany dla subskrybentów.

Zaloguj się

Chcesz przeczytać więcej?

Wszystkie nasze artykuły w całości już od 1 €

Subskrybować

Lub

Odkryj wszystkie nasze oferty