Nagroda Prix Médicis dla Emmanuela Carrère’a, uznanie za literacki wymiar jego twórczości
Emmanuel Carrère zdobył w środę, 5 listopada, Prix Medicis za powieść „Kołkhoze” , wydaną przez POL. Wygrał w pierwszej turze pięcioma głosami, zdobywając dwa dla Laury Vazquez ( „Les Forces”, „Éditions du sous-sol”, Prix Décembre 2025) i jeden dla Kevina Orra ( „Laure, Seuil”). Wyróżnienie to przyznano po zerowym głosowaniu w głosowaniu Goncourtów dzień wcześniej.
Nagroda przyznana przez jury Medicis to coś więcej niż nagroda pocieszenia; to uznanie dla literackiego wymiaru twórczości Emmanuela Carrère’a. Odkryty przez Paula Otchakovsky’ego-Laurensa, założyciela wydawnictwa POL, ten enfant terrible literatury francuskiej oscyluje między fikcją a narracją swojego życia, opisywanego zarówno w swoich wadach – patrz Joga (2020) – jak i w swoich wybuchach życia – w książkach „Inne życia niż moje” (2009) czy „Królestwo” (2014). Jego praca dziennikarska obejmuje również długie okresy, jak na przykład relacja z procesu w sprawie ataków z piątku 13 listopada 2015 roku, zebrana w dokumentach sądowych w V13 (POL, 2022).
W książce „Kolkhoze ” Emmanuel Carrère składa pełen niuansów hołd swojej matce , Hélène Carrère d'Encausse (1929–2023), mieszając podziw z niezrozumieniem. „Kolkhoze” to rodzinny album, który przywołuje gruzińskie korzenie i łagodnie prowadzi autora do refleksji nad samym sobą, a także odsłania prywatne życie Stałej Sekretarz Akademii Francuskiej, naznaczone w szczególności głębokim konfliktem z mężem, Louisem Carrère (1928–2023). Choć narracja nie stroni od tego bolesnego obnażenia, ma tę zaletę, że z autentyczną czułością oddaje kruchość osobowości, które ujawniają się na jej kartach.
Chociaż nie udało mu się zdobyć Nagrody Goncourtów w 2025 roku, której był finalistą, a którą otrzymał Laurent Mauvignier, Emmanuel Carrère pozostaje jedną z czołowych postaci literatury francuskiej. Płynnie poruszając się między powieściami, opowiadaniami, a nawet reżyserując około dziesięciu filmów, otrzymał liczne nagrody w ciągu swojej czterdziestoletniej kariery pisarskiej, w tym — wśród najważniejszych jesiennych nagród literackich — Nagrodę Femina w 1995 roku za *La Classe de neige* i Nagrodę Renaudot w 2011 roku za *Limonov *. *Kolkhoze *, już będąca bestsellerem z ponad 120 000 sprzedanych egzemplarzy, ma przyciągnąć znacznie więcej czytelników, nie zrażonych swoimi 560 stronami. Dzięki temu najnowszemu wyróżnieniu zastępuje Julię Deck , laureatkę Prix Médicis w zeszłym roku za *Ann d'Angleterre* (Seuil), autobiograficzne dzieło również poświęcone matce autora.
Jury Medyceuszy uzupełniło listę zwycięzców, przyznając nagrodę za najlepszą powieść zagraniczną Nina Allan za książkę „The Good Neighbors ” w tłumaczeniu z angielskiego Bernarda Sigauda (wydawnictwo Tristram), powieść noir przedstawiającą rodzinną masakrę na szkockiej wyspie, będącą przedmiotem śledztwa narratora dwadzieścia lat później. Siedem powieści zagranicznych zostało nominowanych. Po szczególnie burzliwym wyborze jury przyznało nagrodę specjalną Péter Nádas, gigant współczesnej literatury węgierskiej Dla Co świeci w ciemności , przekład z języka węgierskiego Sophie Aude (Noir sur blanc). Nagrodę Medyceuszy za esej otrzymuje Fabrice Gabriel za książkę „W kinie Central” (Mercure de France), wspomnienia z dzieciństwa opublikowane w zbiorze „Traits et portraits” pod redakcją Colette Fellous.
La Croıx
