W Théâtre des Champs-Élysées Faust zostaje po raz kolejny potępiony przez nadmiar młodości.

Mogło się udać. Podjęcie ryzyka i zebranie młodego, nowoczesnego zespołu do swojej pierwszej produkcji jako dyrektor Théâtre des Champs-Élysées , w monumentalnym dziele oferującym imponujące możliwości, było silnym sygnałem wysłanym przez Baptiste'a Charroinga . Miejmy nadzieję, że mieszane wyniki nie zniechęcą go do kolejnej śmiałej pracy!

Co się stało? W „ Potępieniu Fausta” Berlioza nie ma ani fabuły, ani akcji, jedynie muzyczne sekwencje nieograniczonej wyobraźni. Reżyserka Silvia Costa nie potrafiła ich wykorzystać. Akcja pierwszej części rozgrywa się w pokoju studenckim kompozytora Fausta, sobowtóra Berlioza , w otoczeniu pluszowych zwierząt z dzieciństwa, pod których znakiem dzieło się zakończy. Pomysł na papierze, który na scenie staje się synonimem wizualnego ubóstwa i braku inwencji.

Przeczytaj także Benjamina Bernheima: „Śpiewałem dla wszystkich, którzy dali Notre-Dame szansę na ponowne życie!”

Nuda wkrada się, aż w końcu ustępuje po przerwie. Dramatyczny zwrot akcji: zupełnie jak w „Tosce” Christophe’a Honoré .