Emilio Payán: Z pamięci

Ja

Oulia Akhmadeeva (Krasnodar, 1971) była dzieckiem pierestrojki (1985-1991). Wychowała się w domu pełnym odważnych kobiet, towarzyszyły jej siostra bliźniaczka, matka i babcia, która była krawcową i szyła ubrania na zamówienie. W dzieciństwie słyszał opowieści o cierpieniu i oporze. Ślad ich legend jest nadal obecny w ich życiu, ich linia przetrwała ucisk i ból.

Jej prababka Anna Grigoriewna Sidorowa została uwięziona z powodu nieostrożności: brak pieczęci uczynił ją ofiarą prześladowań. Kołchoz, kolektyw stworzony przez Stalina, okazał się pułapką, która zaprowadziła ją do więzienia, a jej babcię do sierocińca wraz z dziećmi hiszpańskich uchodźców, którzy uciekli przed wojną Franco. Cztery lata, które powinny być wypełnione śmiechem i zabawą, zamieniły się w lata łez i smutku.

W akcie sprawiedliwości, a może dzięki szczęściu, błąd został wyjaśniony i jej prababka została uwolniona. Rana była nieodwracalna, a ból i cierpienie stały się czymś stałym i naturalnym. Jego ojciec, Ukrainiec Alfred Akhmadeev, zginął tragicznie w wieku 27 lat w wypadku w Krasnodarze, gdy bawił się z przyjaciółmi. W przypływie odwagi i radości skoczył do miejskiej rzeki, ale wysokość i skok okazały się krokiem ku wieczności. Jego pamięć jest jak rzeka, która płynie spokojnie i swoim biegiem przypomina nam, jak ważne jest, aby żyć każdą chwilą tak, jakby była ostatnią.

Mając 5 lat, Ioulia uchwyciła ołówkiem istotę charakteru przyjaciółki swojej babci, która często bywała w domu rodzinnym. Ten moment był momentem przełomowym w jego twórczości i źródłem inspiracji. Przedstawiła Ninę z brodą opartą na dłoni; był to magiczny moment, który skłonił ją do poszukiwania nowych modeli do rysowania, porzucając radzieckie karykatury.

Ioulia jest artystką wizualną, nauczycielką i badaczką, posiada tytuł magistra sztuk graficznych z Narodowego Akademickiego Instytutu Sztuk Pięknych im. W.I. Surikowa w Moskwie. Po raz pierwszy przybył do Meksyku w 1991 roku. Sytuacja w Rosji była skomplikowana, gospodarka pogrążona była w kryzysie, a niedobory żywności i leków były codziennością. Ona i jej pierwszy meksykański mąż postanowili, że ich córka Irene Antonina (Tosha) urodzi się w Meksyku w 1995 roku. Rok później wróciła z córką do Rosji, aby dokończyć studia, a w 1996 roku wróciła do Meksyku, gdzie rozwijała swoją karierę artystyczną.

Tkanina aksamitna jest częścią historii tego zjawiska. Był to prezent, jaki jego dziadek przywiózł z wojny swojej żonie, Jewgieniji Achmadejewej. Tkanina ta, będąca skarbnicą wspomnień i uczuć, stała się symbolem jedności. W 1993 roku Jewgienij podarowała go Julii w dniu ich ślubu. W 2000 roku Ioulia poznała swojego drugiego męża, doktora fizyki, z którym ma dwie córki: Darię Aleksandrę (Daszę) i Marię Giovanę (Maszę). Z materiału uszyła sukienkę dla Toszy jej matka, Walentyna Wołoszyna, którą nosiły wszystkie jej córki. Obecnie jest to obiekt artystyczny z kołnierzykiem zrobionym na szydełku przez babcię autorki, na którym nadrukowano portrety jej rodziców i dziadków.

Twórczość graficzna Ioulii ma charakter autobiograficzny i jest świadectwem. Odzwierciedla jej doświadczenia migracji, więzy rodzinne, korespondencję pisemną, działania wojenne o niskim natężeniu, pamięć i nadzieję na lepszą przyszłość. Dotyka również momentów politycznych, które zmuszają nas do podejmowania ważnych decyzji i determinują bieg naszego życia. W swojej twórczości Ioulia wykorzystuje przedmioty codziennego użytku, tworząc w ten sposób osobiste i emocjonalne świadectwo, którym dzieli się z odbiorcami swoich prac.

Ioulia Akhmadeeva uzyskała doktorat z nauk pedagogicznych na Uniwersytecie Moskiewskim. Od 2001 r. jest profesorem i badaczem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Michoacana w San Nicolás de Hidalgo. Otrzymał wiele nagród, wyróżnień i nominacji w krajowych i międzynarodowych konkursach grafiki użytkowej i książki artystycznej. Jego kariera artystyczna obejmuje ponad 160 wystaw zbiorowych i 17 wystaw indywidualnych. 5 kwietnia w Narodowym Muzeum Drukarstwa zostanie otwarta wystawa Altered Territories , której kuratorem jest David García.