Cztery filmy do obejrzenia w tym tygodniu

Gdy seria dziwnych zdarzeń zaczyna zakłócać codzienne życie amerykańskiej wioski, reszta USA i cały świat również doświadczają zniknięcia Internetu, awarii komunikacji i kilku klęsk żywiołowych, jakby świat miał się skończyć. W tym samym czasie wszędzie pojawiają się reklamy świętujące 39. rocznicę życia anonimowego obywatela, Chucka Krantza (Tom Hiddleston). Adaptując powieść Stephena Kinga, Mike Flanagan (który zaadaptował już inne książki pisarza, Niebezpieczna gra i Doktor Sen) , tworzy film w trzech aktach, w którym historia jest opowiadana od końca do początku (podobnie jak w powieści Kinga) i którego klucz leży w wierszu Walta Whitmana. Umieszczony gdzieś pomiędzy Frankiem Caprą a Strefą mroku , Chucka można rozumieć metaforycznie (kiedy umieramy, cały wszechświat doświadczeń, emocji, wspomnień, relacji itp. umiera wraz z nami) lub dosłownie (człowiek, którego życie jest związane z istnieniem samego wszechświata). Miła i intrygująca niespodzianka, w której Mark Hamill i Mia Sara grają dziadków Chucka.

"Queer"

Daniel Craig nadal gra szeroki wachlarz ról po porzuceniu roli Jamesa Bonda i chociaż w Queer gra Williama Lee, samotnego, uzależnionego od alkoholu, uzależnionego od heroiny homoseksualistę w egzystencjalnym zamęcie, który rzekomo przypomina Williama S. Burroughsa w tej adaptacji powieści pisarza autorstwa Luki Guadagnino, osadzonej w powojennym Meksyku, jego naładowana męskość nigdy nie przestaje się manifestować. Queer to ospała, powtarzalna i nudna filmowa transpozycja książki, której „psychodeliczny” komponent, dość przestarzały, wypełnia niemal całą drugą część fabuły i w której brakuje „głosu” i opisów autora. Lesley Manville jest nie do poznania w roli ekscentrycznego dr Cottera, lekarza i botanika, który mieszka i pracuje w środku ekwadorskiej dżungli. Do niego zwracają się Lee i jego partner, Drew (nudny Eugene Allerton), aby przeprowadzić eksperyment z rośliną, która, jak sądzi, wywołuje telepatię.

„Elio”

Nowy animowany film fabularny Pixara wyreżyserowany jest przez trzy osoby (Madeline Sharafian, Domee She i Adrian Molina, wszyscy z „domu”) i skupia się na małym chłopcu z tytułu, Elio Solisie, który ma jedenaście lat i jest zafascynowany kosmosem, a zwłaszcza kosmitami, do tego stopnia, że ​​gorąco pragnie zostać przez nich porwany. I dokładnie to się dzieje pewnego dnia, kiedy zostaje przeniesiony do Comuniverse, międzyplanetarnej organizacji z przedstawicielami galaktyk z całego kosmosu. Obcy tworzą klona Elio, którego wysyłają na Ziemię w jego miejsce. Młody mężczyzna zostaje błędnie zidentyfikowany jako ambasador Ziemi w reszcie wszechświata i bez żadnego przygotowania do roli Elio będzie musiał radzić sobie w obecności różnych pozaziemskich form życia, ostatecznie zaprzyjaźniając się z Glordonem, którego ojciec, Grigon, chce, aby jego syn został, wbrew jego woli, potężną maszyną wojenną. Aby uniknąć takiego losu dla swego przyjaciela, Elio klonuje Glordona, co zapoczątkowuje serię przygód.

„28 lat później”

Trzeci film z serii horrorów i science fiction w reżyserii Danny'ego Boyle'a i scenariusza Alexa Garlanda, który rozpoczął się w 2002 roku filmem 28 dni później i kontynuował w 2007 roku filmem 28 tygodni później w reżyserii Juana Carlosa Fresnadillo. Prawie trzy dekady po spustoszeniu spowodowanym w Wielkiej Brytanii przez silny wirus wścieklizny, młody Spike mieszka w społeczności ocalałych na wyspie u wybrzeży kontynentu, połączonej z nim kładką, która jest zanurzana, gdy przypływ się podnosi. Jego matka jest ciągle przykuta do łóżka, cierpiąc na chorobę, której nikt nie wie, co to jest, ponieważ nie ma tam lekarzy. A gdy po tym, jak udał się na stały ląd z ojcem na polowanie na zarażonych ludzi, jego ojciec opowiada mu o szalonym lekarzu, który nieustannie pali zwłoki, a którego ognisko widać w oddali, chłopiec chwyta matkę, tworzy dywersję, aby opuścić wyspę i idzie spróbować znaleźć lekarza, aby mógł ją zbadać. 28 lat później został wybrany filmem tygodnia przez Observador, a recenzję można przeczytać tutaj .