Pisarka i badaczka Teresa Rita Lopes zmarła w wieku 87 lat

Poetka, dramatopisarka i badaczka Teresa Rita Lopes, jedna z największych znawczyń twórczości Fernando Pessoi, zmarła w sobotę w gminie Almada w wieku 87 lat, jak potwierdziło dziś agencji prasowej Lusa źródło z Grupo Editorial Presença.

Teresa Rita Lopes, urodzona 12 września 1937 roku w Faro, była jedną z najbardziej oddanych badaczek zajmujących się badaniami nad Pessoą, a także autorką poezji, opowiadań i sztuk teatralnych, która w trakcie swojej kariery zdobyła wiele nagród, zgodnie z danymi biograficznymi zamieszczonymi na stronie internetowej Presença.

W latach 1963-1982 mieszkała w Paryżu, gdzie wykładała na Uniwersytecie Sorbonne Nouvelle i gdzie obroniła rozprawę doktorską pt. „Fernando Pessoa i dramat symbolistyczny – dziedziczenie i stworzenie”.

Pochodząca z Algarve pisarka opuściła kraj w 1963 r., prześladowana przez PIDE, policję polityczną dyktatury, i udała się na wygnanie do Francji, skąd powróciła, by poświęcić się studiowaniu tysięcy dokumentów z majątku Fernanda Pessoi, w czasie gdy poeta był jeszcze mało znany na świecie.

Teresa Rita Lopes zajęła się przygotowaniem nowych wydań dzieł Pessoi, publikując wiele dzieł ze świata poety zmarłego w 1935 roku .

Pisarka zasłynęła tym, że w okresie Estado Novo przyczyniła się do tego, że majątek pisarza nie opuścił kraju i nie został sprzedany w Anglii, jak sama przyznała w wywiadzie dla Postal do Algarve w 2020 r., w którym podkreśliła: „Wciąż jest wiele do powiedzenia o Pessoa”.

W karierze Teresy Rity Lopes na pierwszy plan wybijają się takie tytuły, jak „Cicatriz” (1996, nagroda Eça de Queirós), „Palce, dni, słowa” (1987) i „Opowieści Południa” (2005).

Była także profesorem zwyczajnym literatury porównawczej na Wydziale Nauk Społecznych i Humanistycznych Universidade Nova de Lisboa oraz współdyrektorem portugalskojęzycznego magazynu poetyckiego Orion.

Inne nagrody przyznane poecie i eseiście to Nagroda Miasta Lizbony (1988 za poezję), Nagroda Pen Clubu (1990 za esej), Wielka Nagroda Eseje Unicer/Letras e Letras (1989 za esej) oraz Nagroda Teatralna Portugalskiego Stowarzyszenia Pisarzy 2001.

Według Fundacji Manuela Viegasa Guerreiro z siedzibą w Querença w Loulé, w dziedzinie teatru napisała ponad 20 sztuk, z których niektóre zostały nagrodzone, ale do tej pory opublikowano tylko cztery. Fundacja przypomniała hołd złożony w 2017 r. podczas Międzynarodowego Festiwalu Literackiego w Querença i podkreśliła „ludzkie i intelektualne cechy” Teresy Rity Lopes.

Jak podaje fundacja , czuwanie przy zwłokach autorki zaplanowano na dziś na godzinę 15:30 w kościele Nossa Senhora Fátima w Feijó, a pogrzeb odbędzie się we wtorek o godzinie 13:00, a kremacja na cmentarzu Vale Flores w tym samym miejscu w gminie Almada.

Poetka, dramatopisarka i badaczka Teresa Rita Lopes, jedna z największych znawczyń twórczości Fernando Pessoi, zmarła w sobotę w gminie Almada w wieku 87 lat, jak potwierdziło dziś agencji prasowej Lusa źródło z Grupo Editorial Presença.

Teresa Rita Lopes, urodzona 12 września 1937 roku w Faro, była jedną z najbardziej oddanych badaczek zajmujących się badaniami nad Pessoą, a także autorką poezji, opowiadań i sztuk teatralnych, która w trakcie swojej kariery zdobyła wiele nagród, zgodnie z danymi biograficznymi zamieszczonymi na stronie internetowej Presença.

W latach 1963-1982 mieszkała w Paryżu, gdzie wykładała na Uniwersytecie Sorbonne Nouvelle i gdzie obroniła rozprawę doktorską pt. „Fernando Pessoa i dramat symbolistyczny – dziedziczenie i stworzenie”.

Pochodząca z Algarve pisarka opuściła kraj w 1963 r., prześladowana przez PIDE, policję polityczną dyktatury, i udała się na wygnanie do Francji, skąd powróciła, by poświęcić się studiowaniu tysięcy dokumentów z majątku Fernanda Pessoi, w czasie gdy poeta był jeszcze mało znany na świecie.

Teresa Rita Lopes zajęła się przygotowaniem nowych wydań dzieł Pessoi, publikując wiele dzieł ze świata poety zmarłego w 1935 roku .

Pisarka zasłynęła tym, że w okresie Estado Novo przyczyniła się do tego, że majątek pisarza nie opuścił kraju i nie został sprzedany w Anglii, jak sama przyznała w wywiadzie dla Postal do Algarve w 2020 r., w którym podkreśliła: „Wciąż jest wiele do powiedzenia o Pessoa”.

W karierze Teresy Rity Lopes na pierwszy plan wybijają się takie tytuły, jak „Cicatriz” (1996, nagroda Eça de Queirós), „Palce, dni, słowa” (1987) i „Opowieści Południa” (2005).

Była także profesorem zwyczajnym literatury porównawczej na Wydziale Nauk Społecznych i Humanistycznych Universidade Nova de Lisboa oraz współdyrektorem portugalskojęzycznego magazynu poetyckiego Orion.

Inne nagrody przyznane poecie i eseiście to Nagroda Miasta Lizbony (1988 za poezję), Nagroda Pen Clubu (1990 za esej), Wielka Nagroda Eseje Unicer/Letras e Letras (1989 za esej) oraz Nagroda Teatralna Portugalskiego Stowarzyszenia Pisarzy 2001.

Według Fundacji Manuela Viegasa Guerreiro z siedzibą w Querença w Loulé, w dziedzinie teatru napisała ponad 20 sztuk, z których niektóre zostały nagrodzone, ale do tej pory opublikowano tylko cztery. Fundacja przypomniała hołd złożony w 2017 r. podczas Międzynarodowego Festiwalu Literackiego w Querença i podkreśliła „ludzkie i intelektualne cechy” Teresy Rity Lopes.

Jak podaje fundacja , czuwanie przy zwłokach autorki zaplanowano na dziś na godzinę 15:30 w kościele Nossa Senhora Fátima w Feijó, a pogrzeb odbędzie się we wtorek o godzinie 13:00, a kremacja na cmentarzu Vale Flores w tym samym miejscu w gminie Almada.

Poetka, dramatopisarka i badaczka Teresa Rita Lopes, jedna z największych znawczyń twórczości Fernando Pessoi, zmarła w sobotę w gminie Almada w wieku 87 lat, jak potwierdziło dziś agencji prasowej Lusa źródło z Grupo Editorial Presença.

Teresa Rita Lopes, urodzona 12 września 1937 roku w Faro, była jedną z najbardziej oddanych badaczek zajmujących się badaniami nad Pessoą, a także autorką poezji, opowiadań i sztuk teatralnych, która w trakcie swojej kariery zdobyła wiele nagród, zgodnie z danymi biograficznymi zamieszczonymi na stronie internetowej Presença.

W latach 1963-1982 mieszkała w Paryżu, gdzie wykładała na Uniwersytecie Sorbonne Nouvelle i gdzie obroniła rozprawę doktorską pt. „Fernando Pessoa i dramat symbolistyczny – dziedziczenie i stworzenie”.

Pochodząca z Algarve pisarka opuściła kraj w 1963 r., prześladowana przez PIDE, policję polityczną dyktatury, i udała się na wygnanie do Francji, skąd powróciła, by poświęcić się studiowaniu tysięcy dokumentów z majątku Fernanda Pessoi, w czasie gdy poeta był jeszcze mało znany na świecie.

Teresa Rita Lopes zajęła się przygotowaniem nowych wydań dzieł Pessoi, publikując wiele dzieł ze świata poety zmarłego w 1935 roku .

Pisarka zasłynęła tym, że w okresie Estado Novo przyczyniła się do tego, że majątek pisarza nie opuścił kraju i nie został sprzedany w Anglii, jak sama przyznała w wywiadzie dla Postal do Algarve w 2020 r., w którym podkreśliła: „Wciąż jest wiele do powiedzenia o Pessoa”.

W karierze Teresy Rity Lopes na pierwszy plan wybijają się takie tytuły, jak „Cicatriz” (1996, nagroda Eça de Queirós), „Palce, dni, słowa” (1987) i „Opowieści Południa” (2005).

Była także profesorem zwyczajnym literatury porównawczej na Wydziale Nauk Społecznych i Humanistycznych Universidade Nova de Lisboa oraz współdyrektorem portugalskojęzycznego magazynu poetyckiego Orion.

Inne nagrody przyznane poecie i eseiście to Nagroda Miasta Lizbony (1988 za poezję), Nagroda Pen Clubu (1990 za esej), Wielka Nagroda Eseje Unicer/Letras e Letras (1989 za esej) oraz Nagroda Teatralna Portugalskiego Stowarzyszenia Pisarzy 2001.

Według Fundacji Manuela Viegasa Guerreiro z siedzibą w Querença w Loulé, w dziedzinie teatru napisała ponad 20 sztuk, z których niektóre zostały nagrodzone, ale do tej pory opublikowano tylko cztery. Fundacja przypomniała hołd złożony w 2017 r. podczas Międzynarodowego Festiwalu Literackiego w Querença i podkreśliła „ludzkie i intelektualne cechy” Teresy Rity Lopes.

Jak podaje fundacja , czuwanie przy zwłokach autorki zaplanowano na dziś na godzinę 15:30 w kościele Nossa Senhora Fátima w Feijó, a pogrzeb odbędzie się we wtorek o godzinie 13:00, a kremacja na cmentarzu Vale Flores w tym samym miejscu w gminie Almada.