Daniel Balmaceda, 1880 yılında Buenos Aires'te gerçekleşen gerçek bir cinayeti yeniden canlandırma zorluğuyla karşı karşıyadır.

Yeni Yıl Suçu (Sudamericana), tarihçi , yazar ve gazeteci Daniel Balmaceda'nın son romanıdır. Balmaceda, geçen yıl, ülkenin tarihi veya figürleriyle bağlantılı farklı figürlere ve merak uyandıran şeylere adanmış çok sayıda başlığın ardından, Gece Şövalyeleri (Sudamericana) adlı kurgusunu yayınladı. Bunlar arasında, Arjantin Güzel Çağı Hikayeleri (Sudamericana, 2022); Büyük Arjantinli Vatansever Belgrano (Sudamericana, 2019) veya Atlar ve Çelik Hikayeleri. 1810'dan 1824'e (Sudamericana, 2017) ve daha birçokları yer almaktadır.

Önceki roman için araştırma yaparken Balmaceda, şu anda yayımlanan hikayenin bir parçası olan bazı bilgiler ve karakterlerle karşılaştı . Her iki durumda da anlatı, 1880'lerde Buenos Aires'te gerçekleşen gerçek olaylara dayanmaktadır. Ancak, farklı açılardan anlatılan farklı suçlarla ilgilenmektedirler.

Balmaceda'ya göre, çalışma metodolojisi de farklıydı: "Belgeleme açısından, The Crime of New Year's Eve şüphesiz daha zorluydu ," diye açıklıyor yazar. " Dayandığı dava dosyası, The Dark Knight'a yol açan davadan önemli ölçüde daha küçüktü, bu yüzden olayları yeniden yapılandırmak, kaynakları genişletmek ve tarihsel olarak gerçekten sapmadan boşlukları doldurmak için çok daha fazla çaba sarf etmem gerekti."

Gerçek bir suç hikayesine dayanan Balmaceda, Arjantin'e gelen ve zamanlarının pek çok başkası gibi, marjinalleşme ve aşırı kalabalıklık sınırında yaşayan, güvence altına almayı başardıkları güvencesiz ve istikrarsız işlerle zar zor geçinen üç göçmenin hikayesini yeniden canlandırıyor. İçlerinden biri ölü bulunduğunda, hikaye entrikayla ele geçirilir ve okuyucuları karakterlerin kaderini keşfetmek için her bölümün sonunda duraksamadan okumaya devam etmeye teşvik eder.

Yazar, "Anlatısal olarak da daha karmaşıktı," diye devam ediyor. " Okuyucunun kimin öleceğini veya kimin öldürüleceğini bilmediği bir gizem atmosferini sürdürmeye çalıştım . Bu, bilgilerin dikkatli bir şekilde işlenmesini, ipuçlarının dikkatli bir şekilde zamanlamasını ve istikrarlı bir tempoyu gerektiriyordu."

–Romanın yazımına yaklaşırken karşılaştığınız en büyük zorluk neydi?

–Gerilim, şüphesiz, en büyük zorluktu, çünkü istenilen anlatı gerilimini yakalayıp yakalamadığımı kontrol etmek için kendimi okuyucunun yerine koymam gerekiyordu. Ancak, ilk romanımın aksine, bu sefer ton, stil ve anlatı sunumu konusunda daha fazla kendime güveniyordum. The Dark Knight'ta kurguya ilk adımlarımı attım; burada ayaklarımın altında daha sağlam bir anlatı zemini vardı.

–Kahramanların kaderinin ne olacağı baştan belli miydi?

–Başından beri suçun sonucunu açıkça biliyordum: Kurbanın kim olduğunu ve katilin kim olduğunu biliyordum. Bu kesinlik, romanı o noktaya doğru inşa etmemi sağladı, ancak bu, karakterlerin en başından itibaren tanımlandığı anlamına gelmiyordu. Soruşturma ilerledikçe, derinlik, çelişkiler ve nüanslar kazandılar ve hayatlarını, ilişkilerini ve kararlarını daha iyi ana hatlarıyla belirleyebildim. Başlangıçta tüm yapıyı bilmesem bile, hikaye onu sürükleyici bir dedektif romanı yapan unsurlara sahipti. Aslında, hayal ettiğim başlangıç, kitabın yaklaşık yarısında yer alıyordu. Konu kendi mantığını buldu ve ilerledikçe hikayeyi uyarladım. Bu nedenle, her şeyin tam olarak nasıl biteceğini bilmesem de, bu beni endişelendirmiyordu. Orijinal dosyaya ve tarihsel kaynaklara sadık kaldığım sürece, kahramanlar beni doğal olarak çözüme doğru yönlendireceklerdi. Benim durumumda, kurgu her zaman gerçeğin hizmetindedir, üstünde değil.

–Tarih kitabı yazmakla tarihi roman yazmak arasındaki farklar nelerdir?

–Tarihsel roman bana, yazdığım salt tarihsel kitaplarda her zaman bulunmayan bir anlatı derinliği sağlıyor. Önceki çalışmalarımda, hikayeler genellikle birkaç sayfada, sınırlı bir gelişmeyle çözülüyordu. Öte yandan bir roman, her ayrıntının daha büyük bir yapıya katkıda bulunduğu daha geniş ve daha karmaşık bir projenin inşasını gerektirir. Özellikle bu durumda, yayınlanmamış bir hikaye olduğunda, zamanının basınında neredeyse hiç bahsedilmediğinde. Tarihsel kitapların yalın yaklaşımından, özlediğim şey, materyali atma veya yeniden düzenleme konusunda belirli bir özgürlüktür: Bir bölüm beni tam olarak ikna etmezse, onu bir kenara koyabilir ve gelecekteki bir projede kullanabilirim. Buna karşılık, romanda, yön tanımlandıktan sonra, yol oldukça katıdır; her bölüm açıkça bir çözüme doğru ilerlemelidir. Rolüm tarihçi ile romancı arasında kökten değişmez. Her zaman Arjantin tarihinin anlarını edebi olana yakın bir tonda yeniden yaratmakla ilgilenmişimdir. Aslında, tarihsel kitaplarımın çoğu, kronik sınırında olan parçalar içerir. En büyük zorluk, kişisel olarak çok keyif aldığım bir şey olan tarihsel doğruluk ve anlatı gerilimi arasında bir denge yakalamak. Hikaye çatışmaya girdiğinde, insan ve toplumsal gerilimler güçlü bir şekilde ortaya çıktığında kendimi özellikle rahat hissediyorum. Ve New Year's Murder'da , bu gerilimler cinayetten önce, cinayet sırasında ve cinayetten sonra ortaya çıkıyor. Hiçbir rahatlama yok.

–Başrollerinde göçmenlerin olduğu ve güvencesiz hayatlar yaşayan bir hikaye, ünlü kişiliklerde pek rastlanmayan hangi olasılıkları sunar?

Bu roman iki derinden ilgi çekici boyut sunuyor. Bir yandan, başlıkta açıkça belirtilen, gerginliğin daha sonra ne olacağını keşfetmekte değil, suçun nasıl işlendiği ve kimin kimi öldüreceğinde yattığı orijinal bir dedektif hikayesi. Diğer yandan, güçlü bir toplumsal bağlam ortaya çıkıyor: Göçmenlerin dünyası, Buenos Aires'e belirsizlik dolu bir bavulla gelen, Göçmenler Oteli'nden geçen ve sıfırdan yeni bir hayat kurmaya çalışan kadın ve erkeklerin evreni. Birçok Arjantinli okuyucu bu hikayeleri kendi hikayeleri veya tanıdık hikayeler olarak tanıyacaktır.

"Miró Sarayı'nın Önü" adlı bölümde, romanın kahramanlarının dolaştığı sokaklar olan Tribunales'in mevcut bölgesinde bulunan bir konut binasından bahseden Balmaceda , o dönemde karşılıklı yardım derneklerinin yeni gelen İtalyan göçmenler için oynadığı önemli işlevden bahseder: "Ana desteklerinin yanı sıra, kökenleri paylaşsalar da Avrupa'nın gerginlikleriyle hâlâ damgalanmış bir topluluğun bölünmelerini yansıtıyorlardı. Bu tutarsızlıkların merkezinde, 1858'de La Boca ve Barracas gibi şehrin güneyindeki mütevazı mahallelere yerleşen İtalyanlara tıbbi ve sosyal yardım sağlamak gibi asil bir amaçla kurulan Unione e Benevolenza vardı."

Clarín'e şunları söylüyor: "Ünlü şahsiyetlerle çalışırken, okuyucu kat edilen yolun bir kısmını seziyor ve hikayenin nereye gideceğini kolayca tahmin ediyor. Ancak bu durumda, bilinmeyen İtalyan göçmen kahramanlarla, her şey tahmin edilemez. Önceden bir harita yok, bu da yakınlık ve daha da büyük bir gerilim yaratıyor. Bu aşinalık, okuyucunun empatisini artırıyor çünkü bu hayatlar atalarının hayatları olabilirdi. Mücadeleleri, korkuları ve özlemleri, Arjantinlilerin aile hikayelerinde duydukları seslerin yankılarıdır. Bu unutulmuş veya bilinmeyen hikayelere görünürlük kazandırmanın özel bir edebi ve tarihi değeri vardır ."

Kitabın “Romanın Arkasındaki Hikâye” başlıklı giriş notlarından birinde yazar şu uyarıda bulunuyor: “Şehre, sokaklarına ve numaralandırma sistemine aşina olan okuyucular bir noktada kendilerini şaşkın hissetmiş olabilirler (…) 1880’de, bu hikâyenin kahramanlarının bildiği isimlendirme ve numaralandırmayı güçlü bir şekilde kullandım.”

–Elcrimn de Año Nuevo'nun okuyucuları 1880'deki Buenos Aires'in hangi özellikleriyle karşılaşacak?

–Romanda 1880'deki Buenos Aires mükemmel bir şekilde tasvir edilmiş ve birçok yönden bugün bildiğimiz şehrin temelini oluşturmuştur. Liman, rıhtımlar, Hotel de Inmigrantes, apartmanlar, asfaltlanmamış sokaklar, tam olarak faaliyette olan Hapishane... Bunlar, zaman olarak uzak olsalar da, bizim için tamamen yabancı olmayan ortamlardır. En çarpıcı özelliklerden biri, kökten farklı sosyal sınıfların bir arada var olmasıdır. Romanda, bu mikro dünyalar, aşırı kalabalık apartmanlardan Palermo'daki ilkbahar yürüyüşlerine kadar tek bir kentsel haritada bir arada var olmuş gibi görünür. Bu sahneler, sert, çiğ ve eşitsiz bir dünyaya girmemizi sağlar.

–Romanın o mekânda geçmesi imkânının ne gibi avantajları oldu?

–Sembolik bir sahneyi vurgulamam gerekirse, Parque 3 de Febrero'daki yürüyüşleri açıkça yeniden inşa etmekten özellikle keyif aldım: ne görüldüğü, insanların nasıl giyindiği, banklarda ve arabalarda konuşmalar ve sessizlikler. Bu tarihi an, yalnızca nüfus patlaması ve genişleyen bir şehrin ikilemleri nedeniyle değil, aynı zamanda The Dark Knight Rises'da daha önce keşfettiğim anlatı evreniyle bağlantı kurması nedeniyle de gerilim ve gizem için ideal olduğunu kanıtladı. Bu romanı okumuş olmanız gerekmese de, her ikisi de yeni oluşturulmuş bir polis gücü ve başlangıçta ortaya çıkan sürükleyici bir adalet sistemiyle belirli bir atmosferi paylaşıyor.

Balmaceda, “19 Eylül’de canlanan ve sokakları güneş ışınlarının yoğunluğunu azaltmaya çalışan kırsal şapkalar ve şemsiyelerle dolu bir şehirde, açık bir gökyüzü ve sıcak bir güneşin baharın gelişini önceden haber verdiği” bir günde kahramanların deneyimlediği olayları anlatıyor. Binlerce ziyaretçi—yürüyerek, toplu taşıma veya özel ulaşımla—merkezin üç kilometre kuzeyinde bulunan Buenos Aires’in yeşil akciğeri Parque 3 de Febrero’ya doğru yola çıktı.”

Yazar, roman boyunca pek çok kez olduğu gibi, okuyucularına sağladığı kaynak ve verileri kullanarak, 3 Şubat 1852'de Caseros Muharebesi'nde yenilmesinin ardından Juan Manuel de Rosas'tan gasp edilen ve parka ismini veren topraklarda, "Buenos Aires halkı için mutlaka görülmesi gereken bir yer" olarak geniş park alanının ortaya çıkışını derinlemesine inceliyor .

–Bu araştırma, yakında çıkacak tarihi roman için yeni bir bilgi sağladı mı?

–Evet, her zamanki gibi, The New Year's Crime'ı araştırırken ilgimi çeken bilinmeyen vakalar ve karakterler ortaya çıktı. Bir kitabı bitirdiğimde, her zaman başka projeler üzerinde çalışmaya başlarım. Şu anda, çeşitli geliştirme aşamalarında dört veya beş kitabım var. Bir sonraki muhtemelen bir roman olmayacak, ancak beni gerçekten ilgilendiren başka bir suç hikayesi var. Ama bu The New Year's Crime için doğru zaman. Her kitabın kendi zamanı vardır ve bir sonraki sırasını bekleyecektir.

Yılbaşı gecesi işlenen suçlar 29 Haziran saat 15.30'da Göçmen Müzesi'nde sergilenecek.