Dropkick Murphys album “For The People” op 4 juli

"Je hebt de machtigen nog meer macht gegeven", spuugt de zanger deze woorden praktisch uit. "En nu leven we in een hel op aarde." In Amerika is tegenwoordig "kennis het slachtoffer" en "iedereen hunkert naar leugens." Ken Casey schetst grimmige beelden in het nieuwe nummer "Fiending for the Lies" van Dropkick Murphys: "De kinderen rennen, hulp is uit, de wapens praten." Een woedend nummer over het Amerika van de MAGA-president op een (grotendeels) woedend album.

In het lied blaft Casey dat de machthebbers het volk hebben verblind en zegt dat ze "onze geest gek hebben gemaakt". "Laat je niet misleiden door afleidingen, / het is allemaal verzonnen. / Feit is fictie, we zitten allemaal vol wijsheid. / We verdrinken in een golf van desinformatie / die bedoeld is om te verdelen. / Man, we moeten echt opletten!" Het is ook een aanval op officiële verdraaiingen van de waarheid en haat op sociale media.

Duidelijke taal in plaats van poëtische eufemismen. Het is geen toeval dat "For The People" – aanvankelijk digitaal (en vervolgens in oktober met vijf bonustracks op cd en vinyl) – wordt uitgebracht op People's Day, de "Independence Day", de dag waarop de Verenigde Staten in 1776 werden geboren en de dag waarop de afscheiding van de 13 koloniën van Groot-Brittannië werd afgekondigd door de Onafhankelijkheidsverklaring. 4 juli 1776 was Amerika's "No Kings" Day.

Op de omslag staat de zwarte roos van rouw afgebeeld. Daarachter staan ​​in monochroom blauw demonstranten tegen het Trump-regime met spandoeken met de teksten "Veteranen zijn geen overheidsuitschot", "Handen af ​​van onze banen" en "Geen koningen" – twee woorden die dezer dagen de rebelse ontwaking van Amerikanen vertegenwoordigen.

249 jaar na het begin dreigt de Amerikaanse democratie onherkenbaar te worden. Dat komt door een grillige, wraakzuchtige en steeds ondemocratischer First Man die zichzelf tevergeefs op Mount Rushmore en op dollarbiljetten wil zien, een vreemde affiniteit heeft met de Russische dictator Vladimir Poetin en droomt van Groenland, Canada en tegelijkertijd van de Nobelprijs voor de Vrede. Ondertussen schroeft hij zijn steun aan Oekraïne, dat door Rusland wordt aangevallen, terug.

De alarmerende muziek past dus perfect – knallende, rammelende punkrock. Er zit meestal veel Ierse folk in, wat het extra aantrekkelijk maakt. De Dropkick Murphys, opgericht in 1996 in Quincy, Massachusetts, zijn ruige rockers uit de arbeidersklasse, die in de muzikale tradities van de Anglo-Ierse Pogues rond Shane MacGowan, die begin jaren 80 de folkpunk oprichtte, en van de Amerikaanse protestcultuur treden, zoals blijkt uit hun punkvertaling van het gospelnummer "We Shall Overcome", een van de belangrijkste nummers van de burgerrechtenbeweging in de jaren 60.

Ze komen uit Boston en zijn misschien wel de bekendste Keltische punkband van onze tijd. Zanger en bassist Ken Casey is het enige overgebleven lid van het sextet, dat ware hits scoorde met "I'm Shipping Up To Boston" (tekst van de politieke folklegende Woody Guthrie) en "Rose Tattoo" (ook verkrijgbaar als duet met Bruce Springsteen), en zich politiek gezien altijd aan de kant van de vrijheid heeft geschaard.

Onlangs brachten ze de akoestische albums "This Machine Still Kills Fascists" (2022) en "Okemah Rising" (2023) uit, waarop ze liedteksten van Guthrie opnamen - vergelijkbaar met de band Wilco uit Chicago met de Engelse liedjesschrijver en linkse politieke activist Billy Bragg.

En nu "For The People". Doedelzakken, fluiten, keiharde gitaren: "Don't tell us everything's fine," brult Casey in het verzetslied "Who'll Stand With Us?", dat een proletarisch zelfvertrouwen opbouwt "in tyrannis". "Werkende mensen drijven de motor aan / terwijl jij aan de ketting trekt. / Wij voeren de oorlogen, bouwen de gebouwen / voor de winst van anderen." Tegenwoordig zijn de rijken, de Amerikaanse "broligarchs" (ook wel techmiljardairs genoemd), rijker dan ooit en zaaien ze verdeeldheid onder de mensen. "We vliegen elkaar naar de keel / ook al delen we hetzelfde lot / en de gouden weinigen lachen en lachen / terwijl we hun aas nemen."

De videoclip raakt een gevoelige snaar die Dropkick Murphys vriend Springsteen aankaart tijdens zijn Europese concerten. De clip behandelt de invallen, arrestaties en deportaties van zogenaamde illegale immigranten in opdracht van de Amerikaanse overheid. Mensen verdwijnen alsof de VS een dictatuur is. In de video plakt een vrouw een poster met de foto en naam van een vermist familielid op een muur.

Ondertussen, zoals onder andere de Frankfurter Allgemeine Zeitung op 3 juli meldde, geniet de president van de tijdelijke gevangenis "Alligator Alcatraz" in de moerassen van Florida, midden in Hurricane Alley. Hij wil de "illegalen" die daar verblijven leren zigzaggend te rennen, grapte de president, wat de kans om aan de reptielen te ontsnappen "met één procent" zou vergroten.

Degenen die sterk genoeg zijn, worden opgeroepen zich te verenigen voor de zaak van de zwakken – zoals altijd het geval is geweest in de teksten van de arbeidersfolkpunkers uit Boston. Maar er is iets veranderd in de houding, zoals Ken Casey zegt. "Tegenwoordig denk ik vooral aan de toekomst van mijn kinderen," zegt Casey, "en de volgende generatie."

Hij wil een vrij leven voor hen, en in de folkrockwals "Bury The Bones" – samen met de Ierse Mary Wallopers – voorspelt hij de ondergang van Amerika's machtigen: "Jullie verspreiden je haat om ons te verdelen / jullie willen ons bang en alleen maken. / Maar jullie zullen spoedig uit de gratie vallen / wanneer jullie van jullie hoge troon worden gesleurd." De naam Trump blijft onvermeld; dat is traditie, waardoor protestliederen opnieuw gebruikt kunnen worden voor andere tijden en andere omverwerpers van de democratie.

De Dropkick Murphys zitten hier niet alleen tot over hun oren in woede. Er zijn ook gematigdere, zij het serieuzere nummers dan de genoemde. "School Days Over" opent met de melodie van "Amazing Grace", en in dit stuk over het einde van de kindertijd op dertienjarige leeftijd en de daaropvolgende zware handarbeid in antracietkolenmijnen, wordt Casey Englands proteststem aan de microfoon bijgestaan ​​door Billy Bragg.

En er is er nog eentje voor Al Barr, de zanger van de Dropkick Murphys, die de band in 2022 verliet om voor zijn moeder te zorgen, die leed aan dementie en de ziekte van Parkinson. In "The Vultures Circle High" zingt hij over een kwaadaardige heerser die ervoor zorgt dat hij door het nageslacht als een held wordt beschouwd.

En uiteindelijk wervelen ze in polkagalop over de groene heuvels. Met "One Last Goodbye" nemen Casey's mannen, samen met The Scratch uit Dublin, hun hoed af voor Shane MacGowan, de oprichter en eerste zanger van de Pogues, die in 2023 overleed en door zijn fans in een cultstatus wordt vereerd. "We zullen nooit meer een man als jij zien," zijn de Murphys er stellig van overtuigd. "We hebben in een miljoen lege flessen gehuild," zinspelen ze op MacGowans dramatische voorliefde voor whisky. En dan – in het teken van de zwarte roos: "De held gaat ten onder, / een laatste afscheid!"

De Dropkick Murphys zeggen het botweg. Er vinden momenteel demonstraties plaats onder de zwarte roos van de Murphys. "Het is geweldig dat de zwarte roos van de cover van ons nieuwe album 'For The People' al te zien is geweest op bijeenkomsten in Florida, Connecticut, Vermont en Idaho", schreef de band op hun Instagram-account. Zoals de Murphys benadrukken: "de zwarte roos symboliseert ook verandering, vernieuwing, wedergeboorte en een nieuw begin" en wordt geassocieerd met "moed, zelfvertrouwen, kracht en macht".

Het spreekt voor zich dat deze band alle macht voor het volk betekent.

In the Name of the Rose: Op de hoes van het album "For The People" staat de symbolische Zwarte Roos afgebeeld, met daarachter demonstranten tegen het Trump-regime.

Bron: PIAS

Dropkick Murphys – “For The People” (Dummy Luck/Play It Again, Sam-Records) – digitaal uitgebracht, en op 10 oktober ook op cd en vinyl (met vijf bonustracks)

Dropkick Murphys live op 16 oktober 2025 – Stuttgart, Porsche Arena; 29 oktober, Hamburg – Sporthalle; 31 oktober – Leipzig, Arena; 1 november – Lingen, Emsland Arena; 3 en 4 november – Keulen, Palladium; 11 november – Würzburg, Posthalle; 13 november – Wiesbaden, Schlachthof.