INTERVIEW - «We hebben allemaal een aanzienlijk bedrag bijgedragen – en dat is het juiste om te doen»

Tien jaar lang viel het Filmfestival van Zürich (ZFF) onder de vlag van het NZZ. Nu verkoopt het mediahuis het culturele evenement aan een eigenaarsgroep onder leiding van festivaldirecteur Christian Jungen en moderator Max Loong.

Meneer Jungen, u en vier andere collega's nemen het Filmfestival van Zürich over. Hoe is dat zo gekomen?

Het NZZ was al enkele maanden op zoek naar een koper. Mijn taak was om het bedrijf te presenteren aan geïnteresseerden. Ik kreeg constant de vraag of ik directeur wilde blijven. Een festival als dit hangt sterk af van de betrokkenen: het is cruciaal om iemand met goede contacten aan het roer te hebben, iemand die een ster als Kate Winslet naar Zürich kan halen. En iemand die bovendien een goed programma kan samenstellen. Daarom moedigden sommige mensen me aan om zelf mee te doen, omdat ik het gezicht van het festival was. Ik vond het een goed idee: ik ben al lang geïnteresseerd in ondernemerschap.

Wat is jouw aandeel?

We maken het niet bekend, maar mijn aandeel is het grootst.

Je komt niet uit een rijke familie. Heb je je in de schulden moeten steken?

Geen schulden, maar ik heb al mijn spaargeld van al die jaren erin gestoken. Ik ben een zuinig persoon, ik heb geen slechte gewoonten, dus ik heb al aardig wat opgebouwd. Dat we allemaal ons eigen geld bijdragen, is een goede stimulans: we moeten nu moeite doen om nieuwe sponsors en donateurs te vinden. En last but not least hopen we ook op een grotere bijdrage van de publieke sector. Tot nu toe hebben we een half miljoen frank van de stad Zürich ontvangen, wat erg bescheiden is voor een evenement van deze omvang.

Over de opbrengst wordt niets bekendgemaakt. Is het festival, dat zelden noemenswaardige winsten heeft gemaakt, meer waard dan een symbolisch bedrag?

Ja. We hebben allemaal een flink bedrag geïnvesteerd, en dat is maar goed ook. Alleen al onze juridische kosten voor de transactie zijn voor mij gelijk aan een paar maanden salaris. Maar ik zeg tegen mezelf: wat niets kost, is niets waard. Nu willen we natuurlijk de waarde van het festival verder verhogen.

Je bent er altijd trots op geweest dat het festival grotendeels zelffinancierend is. Waarom zou de staat meer moeten bijdragen?

Ik zou zeggen dat het ZFF, na de dierentuin, de meest breed gedragen instelling in Zürich is. De kaartverkoop laat zien dat een groot deel van onze bezoekers uit de stad komt, uit alle delen van de stad. We hebben jaarlijks 500 vrijwilligers, dus in totaal hebben duizenden mensen voor ons gewerkt of kennen ze iemand die dat heeft gedaan. We hebben een sterk kinderprogramma dat ook veel schoolgroepen trekt. Dit alles laat zien hoe diepgeworteld we zijn. In het cultuurbeleid wordt voortdurend gesproken over "cultuurparticipatie", en wij bieden dat aan zoals bijna geen enkele andere instelling.

Een paar jaar geleden nam het ZFF de bioscoop Kosmos over en exploiteerde deze onder de naam Frame. De bioscoop staat constant leeg. Was dat tot nu toe je grootste fout als directeur?

Nee. De bioscoop was al belangrijk voor het festival. Toen het Kosmos cultureel centrum failliet ging, hebben we de zes moderne bioscopen van de sluiting gered. Het runnen van zo'n bioscoop vereist professionaliteit en marketingmiddelen, en die hadden we niet. Achteraf gezien was dat eigenlijk een vergissing. Maar ik ben blij dat we nu een zeer bekwame exploitant hebben gevonden in de in Olten gevestigde bioscoopondernemer Konrad Schibli.

Verandert er iets aan de inhoud van het filmfestival van Zürich?

Nee. We willen nieuw talent blijven ontdekken en films blijven vertonen die over zes maanden Oscars winnen. Mijn motto is altijd geweest: ik toon iets omdat ik erin geloof, niet omdat ik hoop dat het een commercieel succes wordt. Dat is zeer succesvol gebleken. Mensen komen constant naar me toe en zeggen dat ze deze of gene ster voor het eerst bij ons hebben gezien. Natuurlijk blijven we af en toe blockbusters vertonen wanneer de sterren in kwestie ons bezoeken. Iedereen vindt dat leuk, ik ook.