Afwezigheid van headliners bij afscheid Sónar

Sónar sloot zondagochtend vroeg zijn meest gecompliceerde editie tot nu toe af met een avond die niet bepaald memorabel genoemd kan worden, zeker niet in vergelijking met eerdere edities. Het huidige gebrek aan headliners staat in schril contrast met de luxe waaraan we gewend waren. Zomaar wat namen die in het verleden de Fira-locatie hebben gesierd: Björk, Massive Attack, Lana del Rey, Roxy Music, Devo, Nile Rodgers' Chic en The Chemical Brothers.

Deze keer moesten we genoegen nemen met Nathy Peluso, die zijn groeiende populariteit demonstreerde door eerst op het hoofdpodium te staan ​​en vervolgens zijn remixalbum "Club Grasa" te presenteren. Hij deed dit voor een volle SonarCar. De voorpret was het waard, want hij speelde samen met Chris Collins en Afri K, beiden resident-dj's in de Zsongo Club in Madrid, beroemd om zijn Afrobeat-promotie. Omringd door een publiek werkten ze onvermoeibaar aan een geruststellende en waanzinnige freestyle-sessie, gedomineerd door de ritmes van amapiano, favela-funk en Afro.

house, met een MC, een percussionist en geïmproviseerde dansers, waaronder Nathy zelf, die zich kostelijk vermaakte met perreando en het zingen van de rijmpjes van "Menina". Het was chaotisch, maar dat deed er niets aan af, maar diende juist om haar gevoel tijdens het improviseren te demonstreren. Ze waren zo enthousiast dat ze moesten stoppen omdat het de beurt was aan Madrid voor nusar3000, een mysterieuze man – met een cv dat hem in verband bracht met Rosalía, Judeline en Nathy Peluso zelf – die gemaskerd optrad. Voor de gelegenheid verscheen hij in een kwartetformatie: hij, die beats afvuurde, een rapper, een toetsenist en een darbuka. Alles om duidelijk te maken dat hij iemand is die de mal van de nationale clubmuziek heeft doorbroken en dat zijn sound drum-'n-bass, hiphop en Maghrebijnse ritmes kan combineren.

Aanwezigheid van vrouwelijke dj's, zoals de Chileense Paula Tape of de Duitse Annegret Fiedler

De "Franse touch" van het duo Polo & Pan, bestaande uit toetsenisten en zangers Paul Armand Delilley en Alexandre Grynszpan, liet met hun kitscherige retrofuturisme een zeer goede smaak achter. Beginnend met een originele lichtgevende mixer, verwerkten ze keyboards en andere knoppen in hun sound vol synthetische aanzwellingen, chique houseritmes en knipogen naar chanson; vooral toen ze werden bijgestaan ​​door zangeres en actrice Victoria Lafaurie, zeer effectief op "Nenuphar" met coupletten in het Spaans, of op het lounge- en luchtige "Canopée". Wanneer zij zelf zongen, zoals in "Nanã", werkte het net zo goed, met een balans tussen de zijdezachte pop en het dansbare accent. Ze sloten af ​​met de veelgeprezen single "Ani Kuni", met een sound die ergens tussen western, space en house in zat, en een visuele stijl die perfect paste bij de muziek gedurende het hele concert, met schreeuwerige en naïeve kleuren.

Lees ook Enric Palau: "Sónar moet verdergaan dan de oprichters; we moeten het behouden." Xavi Ayén

Ook vrouwelijke dj's waren aanwezig, zoals de Chileense Paula Tape en de Duitse Annegret Fiedler, artiestennaam Perel, die naast dj ook zangeres is. Ze wisselde de twee af in een effectieve set die zowel haar undergroundverleden in de Berlijnse clubscene als de vintage new wave van Lene Lovich en andere postpunkdiva's deed herleven. De Britse dj Emerald was daarentegen geen partij voor de Zweedse dj Eric Prydz op de grote dansvloer, die de zaal vulde met een publiek dat extatisch was met elk van zijn constante hoogtepunten en ze vierde met de kreten van degenen die ze ervoeren als een ware extase van genot. En zonder een moment van rust donderden de basdrums tussen de duistere sequenties door, als de hartslag van een afgrondelijk organisme, in wat uitgroeide tot een ware technocoven. Een andere ritmische catharsis, niet zonder experimenten, werd verzorgd door de gerenommeerde Amerikaanse producer Skrillex en zijn Britse collega Blawan. Met bruut volume lieten ze zien dat het mogelijk is om commercieel te zijn zonder hun avontuurlijke kant te verliezen. Ze traden op op de openluchtdansvloer van de SonarPub, die tot de nok toe vol zat. We klaagden in het begin over het gebrek aan headliners, maar gezien het grote publiek op zaterdagavond is het duidelijk dat Sónar ze niet nodig heeft; het is een merk dat, ondanks alle tegenslagen, blijft floreren.