Tina Fey zet met Netflix's 'Four Seasons' een nieuwe stap in de komediewereld.

In een televisielandschap dat gedomineerd wordt door razendsnel tempo en komedies die draaien om de directheid van de clou, presenteert Netflix een visie die verder gaat dan de huidige trends met The Four Seasons, een serie die Tina Fey samen met Lang Fisher en Tracey Wigfield creëerde en die het aandurft om het volwassen leven vanuit een veel intiemer, beschouwender en volwassener perspectief te bekijken. Deze productie focust op een minder verkend terrein in de hedendaagse comedy: de banden die de tand des tijds doorstaan.

Het project ontleent zijn naam aan de gelijknamige film uit 1981, geschreven en geregisseerd door Alan Alda, een verwijzing die niet letterlijk vertaald wordt als een adaptatie, maar eerder als een tonale inspiratie. "We wilden de film niet opnieuw maken", legt Tina Fey uit in gesprek met EL TIEMPO.

"Wat ons aantrok, was de geest van wat het voorstelde: echte volwassenen die omgaan met echte emoties, in complexe maar liefdevolle relaties." Die intentie wordt werkelijkheid in een verhaal over een groep oude vrienden die samen vakanties, herinneringen, meningsverschillen en stiltes doordrenkt met geschiedenis delen.

Fey, Fisher en Wigfield zijn niet alleen al jarenlang collega's van de serie 30 Rock, maar ook persoonlijke vrienden. Deze band strekte zich uit tot het schrijversteam, dat grotendeels bestaat uit mensen die al bijna twintig jaar samenwerken en in veel gevallen al lang getrouwd zijn.

"In de schrijverskamer was er een diep begrip voor elkaar, een vertrouwen dat het ons mogelijk maakte om heel persoonlijke anekdotes te delen – sommige grappig, andere ongemakkelijk of zelfs verdrietig – die uiteindelijk in de scripts terechtkwamen", zegt Fey.

'The Four Seasons' richt zich op het alledaagse: minimale gesprekken die diepe scheuren onthullen, gebaren die alleen begrepen worden door mensen die elkaar jarenlang hebben geobserveerd, scènes die borrelen met een zeldzame gevoeligheid, die dichter bij theater staan ​​dan bij standaardtelevisie.

De actrice beschrijft de opnames als een intieme ervaring: "We waren alleen, en het voelde als theater. Dat stelde ons in staat om ons te concentreren op wat belangrijk was: de connectie tussen de personages."

De cast is een ander sterk punt van de serie. Naast Tina Fey zijn er onder andere Steve Carell, Will Ferrell, Kerri Kenney, Colman Domingo en Marco Barricelli. Ze vermijden allemaal bewust de overdreven stijl die vaak met hen wordt geassocieerd en leveren meer ingetogen en emotionele acteerprestaties.

De serie idealiseert relaties niet , maar veroordeelt ze ook niet tot cynisme. Ze toont de moeilijkheden van langdurige liefde, de natuurlijke slijtage van vriendschappen, de onopgeloste wonden die zich door de jaren heen opstapelen. Maar ze doet dat met tederheid. Wat gebeurt er als de liefde niet meer nieuw is? Hoe houd je een vriendschap in stand als er geen tijd meer is om elkaar elke week te zien? Wat doen we met wat slijt, maar ook met wat in de loop der jaren onvervangbaar wordt?

De productie beantwoordt deze vragen niet met morele argumenten, maar met open scènes die ons uitnodigen om verder te denken dan wat er getoond wordt.

"We wilden dat mensen zich gesteund voelden en konden zeggen: 'Dat heb ik ook meegemaakt.' Om te lachen natuurlijk, maar ook om na te denken over hun eigen relaties, over wat de moeite waard is om te koesteren", legt Fey uit.

Met dit voorstel bewijst Tina Fey opnieuw dat ze zichzelf opnieuw kan uitvinden en een andere visie kan nastreven.

"Het was iets wat we al heel lang wilden schrijven. We waren dol op de originele film uit 1981, geschreven en geregisseerd door Alan Alda. Dat was het uitgangspunt," benadrukt de hoofdpersoon, die ook het belang van chemie en verbondenheid inzag. "Hier waren we met z'n zessen, of zeven toen Erika er was. Het was bijna alsof we theater maakten. Alles was efficiënter, warmer. We kenden elkaar, we wisten wat we deden. Je merkte dat er een geschiedenis was tussen de personages en tussen ons als acteurs," benadrukte ze. "In onze versie hebben we die stabiliteit nog verder doorgevoerd. We wilden die driedimensionale benadering van de personages eren," voegde ze eraan toe.

Voor Tina Fey was er een duidelijk doel: "We wilden de essentie vastleggen: echte volwassenen, met echte levens, in complexe relaties. Het maakt niet uit of iemand de film niet kent, het belangrijkste is dat ze het gevoel hebben dat het hun eigen materiaal is."