Voormalig Monegaskische diplomaat en staatsman Jacques Boisson opent zijn autobiografie

Jacques Boisson blijft een pionier op het gebied van de Monegaskische vertegenwoordiging binnen grote internationale organisaties. Het was voldoende om zijn carrière te schetsen tijdens de presentatie van zijn boek "Kronieken van een Monegaskische diplomaat" in de Louis-Notari Bibliotheek om zijn deelname aan de beslissende fase van de diplomatieke opening van het Prinsdom te begrijpen. Zonder overdrijving was hij vaak de drijvende kracht erachter.

Een ander voorbeeld dat tijdens deze hoorzitting werd gehoord, was zijn positie als eerste ambassadeur van Monaco bij de VN in 1993. "Ik was zeker onder de indruk van het feit dat ik voor 183 afgevaardigden verscheen en heb er alles aan gedaan om de standpunten van mijn land rechtstreeks te verdedigen", vertrouwde de voormalige minister van Buitenlandse Zaken toe . "Dit op alle niveaus van mondiale kwesties, zoals milieu, mensenrechten, culturele samenwerking en nog veel meer, en om strategische allianties te smeden."

Pionier van de Franstalige wereld

De auteur biedt een bewust intiem verhaal van 238 pagina's, nadrukkelijk gericht op het menselijke aspect en geladen met intense emoties. Het gaat er dus niet alleen om een ​​banale autobiografische diplomatieke carrière punt voor punt te beschrijven. Het gaat om een ​​terugkeer naar herinneringen aan "vroegere tijden", zoals Verlaine ze noemde in zijn "Saturnische gedichten", geactualiseerd met de juiste gevoeligheden: plechtig, analytisch of gewoon verhalend.

Naast een ruime ruimte gewijd aan de familiegeschiedenis, vertelt de auteur, die tevens erevoorzitter is van de vereniging "Les Rencontres littéraires" (Literaire Ontmoetingen) , die de naam van zijn overleden zoon draagt, over zijn ontdekkingen, zijn voorliefde voor geschiedenis, reizen, internationaal recht en zelfs zijn onderliggende politieke interesse. Het kader leent zich perfect voor het beschrijven van de belangrijkste chronologische fasen van een leven dat een combinatie is van privéleven en collectief geheugen. Dit benadrukt de rol van deze afgezant bij de oprichting van de Internationale Organisatie van de Francofonie, die Monaco "een cultureel platform en een sterke positie bood die zijn identiteit in de officiële taal versterkte en tegelijkertijd de samenwerking uitbreidde."

Dagelijkse notities

De presentatie van het boek zou niet compleet zijn geweest zonder de rol te belichten die deze diplomaat heeft gespeeld bij de openstelling voor Europa. Als eerste ambassadeur in deze grote Raad van 46 lidstaten na de toetreding van Monegask in 2004, heeft Jacques Boisson onvermoeibaar bijgedragen aan de aansluiting van het Prinsdom "bij alle Europese normen op het gebied van rechten en bestuur, om deze institutionele geloofwaardigheid te versterken die essentieel is voor een moderne staat" . Zijn functies op de ambassades in Parijs en Madrid bevestigen onder andere zijn streven naar de opbouw van een permanent diplomatiek netwerk.

Maar wat is de oorsprong van deze vorm van testament tegen vergeten? Een simpele heen-en-weer tussen het heden en herinneringen? Sterker nog! Deze documenten, dagelijks met penstreken gemaakt bij het krieken van de dag, trokken de aandacht van zijn medewerker en auteur Nycole Pouchoulin. Met de wens om de teksten in de juiste volgorde te zetten voor publicatie in de vorm van getuigenissen van het verrichte werk voor toekomstige generaties. Meerdere exemplaren werden gesigneerd en aangeboden aan zijn vele vrienden in de bibliotheek van Louis-Notari, in aanwezigheid van lokale persoonlijkheden en familieleden, op een steenworp afstand van de geboorteplaats van de auteur en zijn vroegste herinneringen, in dezelfde straat die vroeger rue de la Poste heette.