Gezinnen worstelen om hun huis te behouden te midden van de huizenbubbel in Miami

Ze zijn geregistreerd als woningen op wielen, stacaravans of caravans, maar de meeste hebben het uiterlijk, de structuur en de voorzieningen van een gewoon woonhuis.

Het huis, opgetrokken uit beton, heeft vijf slaapkamers, drie badkamers, een grote achtertuin en een dubbele overdekte garage. Het is een van de meest luxueuze huizen in het Li'l Abner-trailerpark en wordt bewoond door Ricardo Muñiz, die hier al 15 jaar woont met zijn vrouw, zoon en schoonmoeder.

Nu vreest hij dakloos te worden: "We hebben hier alles in geïnvesteerd en tegen de huidige prijzen kunnen we de huur niet meer betalen", legt hij uit aan BBC News Mundo, de Spaanstalige nieuwsdienst van de BBC.

Tot een paar maanden geleden woonden in deze wijk van 74.000 vierkante meter in West Miami zo'n 900 gezinnen, met in totaal meer dan 3.000 mensen. Het merendeel van hen was Latijns-Amerikaans en woonde al tientallen jaren in de Verenigde Staten.

Afgelopen november ontving iedereen de eerste van meerdere brieven waarin hen werd meegedeeld dat ze uit Li'l Abner moesten vertrekken: ze moesten Li'l Abner uiterlijk 19 mei 2025 verlaten.

De grondeigenaar bood $ 14.000 compensatie aan degenen die vóór februari vertrokken, $ 7.000 tot en met april en $ 3.000 tot en met mei.

Nu de huurprijzen in Miami de pan uit rijzen, hebben veel gezinnen die bang zijn dakloos te worden nadat ze hun spaargeld in deze huizen hebben geïnvesteerd, een rechtszaak aangespannen. Inmiddels is er een juridisch traject gestart.

Hoewel de meesten al vertrokken zijn, hebben zo'n 200 families besloten zich te verzetten en in hun huizen te blijven en tot het einde huur te betalen.

In de afgelopen maanden vonden er protesten plaats, een rechtszaak, sloopwerkzaamheden waarbij mogelijk giftig afval vrijkwam, plunderingen, twee branden en zelfs sterfgevallen. De bewoners wijten deze aan de ontruiming.

BBC News Mundo bezocht Li'l Abner om erachter te komen wat er achter het gespannen conflict zit.

Li'l Abner en de Miami Bubble

Li'l Abner werd in 1968 opgericht in Sweetwater, een van de gemeenten van Miami-Dade County, en is al tientallen jaren een betaalbare optie voor gezinnen met een laag tot gemiddeld inkomen.

Het trailerpark is eigendom van de familie Rodriguez, een Latijns-Amerikaanse familie die het land beheert via hun bedrijf CREI Holdings.

De bewoners, die per perceel ongeveer $ 1.200 per maand betalen, zeggen dat de oorspronkelijke eigenaar hen altijd heeft aangemoedigd om te investeren in verbeteringen aan hun huizen, met de belofte dat ze er voor onbepaalde tijd in mochten blijven wonen.

In de loop der jaren hebben de huurders de woningen gerenoveerd en uitgebreid tot echte woningen. Ze zijn gebouwd op funderingen van cement, met airconditioning, orkaanbestendige daken en ramen, moderne keukens, een achtertuin en een garage.

"Maar eerst overleed de oorspronkelijke eigenaar, en twee jaar geleden overleed ook zijn vrouw. Nu heeft zijn zoon het overgenomen en het lijkt erop dat hij andere ambities heeft", legt Luis de la Paz uit, een 68-jarige gepensioneerde die hier al zes jaar woont.

In november 2024 maakte CREI Holdings bekend dat het hele gebied ontruimd zou worden en stelde hiervoor 19 mei 2025 als deadline vast.

Het bedrijf achter de rechtszaak, The Urban Group, beweert dat de nieuwe ontwikkeling "een veilige en duurzame gemeenschap voor de meest kwetsbare bevolkingsgroepen" zal opleveren en beweert dat het verhuispakket "overtreft wat de staatswet vereist."

Maar het aanbod overtuigde de bewoners van Li'l Abner niet: "Ze zetten ons eruit om iets te bouwen wat zij betaalbaar noemen, maar dat niemand hier kan betalen. Het is bedrog", klaagt Luis de la Paz.

Hij merkt op dat eerdere gebouwen van dezelfde ontwikkelaar, zoals het aangrenzende Li'l Abner 2, met publieke middelen zijn gebouwd, maar dat er voor een appartement met twee slaapkamers nu zo'n $ 2.600 aan huur wordt gerekend.

Miami is de stad waar de huizenprijzen wereldwijd het sterkst zijn gestegen. Volgens de Global Housing Bubble Index 2024 van de Zwitserse investeringsbank UBS stegen de huizenprijzen tussen eind 2019 en 2024 met 50%.

"De prijzen zijn veel sneller gestegen dan de inkomens, wat heeft geleid tot aanzienlijke onevenwichtigheden op de woningmarkt en een groot risico op een zeepbel", waarschuwde UBS.

Ook een ander recent onderzoek van de universiteiten FAI en FIU wijst op een zeepbel in Miami. De conclusie is dat de huizenprijzen 35% overgewaardeerd zijn.

Dit is te zien aan de torenhoge huren: meer dan $ 2.500 per maand voor een eengezinswoning in de armste wijken van de regio, terwijl in de midden- en hogere inkomensgroepen de huren zelfs in de vijfcijferige getallen kunnen lopen.

Daarom is een nieuw dak voor veel gezinnen met een laag of middeninkomen, die alles in hun huis in Li'l Abner hebben geïnvesteerd, vrijwel onbetaalbaar.

Luis de la Paz hekelt ook de institutionele medeplichtigheid: "Zonder de goedkeuring van het stadsbestuur konden ze ons niet uitzetten. De burgemeester zegt dat hij niets kan doen, maar als hij het bestemmingsplan niet had aangepast, zou dit niet gebeuren."

Bewoners die van mening zijn dat de uitzetting onrechtmatig is, hebben een collectieve rechtszaak aangespannen tegen het bedrijf, de stad en Miami-Dade County.

BBC News Mundo stuurde meerdere verzoeken om contact naar het kantoor van burgemeester José Díaz van Sweetwater en naar Miami-Dade County, maar ontving geen antwoord.

Vivians huis

"Toen ik thuiskwam, zag ik een stuk papier aan elkaar geplakt. Ik kon niet geloven dat wat ik las echt was, dat ik eruit werd gezet", herinnert Vivian Hernández zich, die hier sinds 2008 woont.

Deze Cubaanse vrouw is een van de 200 gezinnen die nog steeds in Li'l Abner wonen en zich minder dan een maand voor de deadline verzetten tegen uitzetting; De rest accepteerde de betalingen en vertrok, hoewel velen van hen nog steeds deelnemen aan het lopende juridische proces.

Vivian opende voor BBC News Mundo de deuren van wat zij haar "caravan" noemt, een huis van meer dan 100 vierkante meter met twee slaapkamers, twee badkamers, een gerenoveerde keuken en een ruime woonkamer, geflankeerd door een balkon dat een deel van de zijtuin beslaat.

De Cubaanse vrouw uit de zestig vertelt dat ze 25 jaar geleden in de Verenigde Staten aankwam, waar ze werkte als financieel accountant totdat ze door een chronische ziekte haar baan verloor en op de rand van armoede balanceerde. Ze sliep in haar auto of in de appartementen van vrienden.

Na verloop van tijd lukte het haar om er weer bovenop te komen en in 2008 haalde ze 25.000 dollar op om dit huis op wielen te kopen. Ze plaatste het op de parkeerplaats van Li'l Abner.

Door de jaren heen heeft ze de nodige verbeteringen doorgevoerd, zoals het vervangen van ramen en het installeren van een nieuw dak, airconditioning en een moderne keuken met apparatuur: "Toen ik ongeveer vier jaar geleden stopte met opnemen, had ik al 230.000 dollar uitgegeven om deze caravan om te bouwen tot het huis dat het vandaag de dag is", vertelt ze.

Ze legt uit dat vanwege het risico op orkanen en overstromingen in het gebied, bijna alle bewoners "hun stacaravans renoveren, net als ik, en ze ombouwen tot woningen die voldoen aan de bouwvoorschriften van de stad."

"Ze willen dat ik de aanhanger op mijn schouder zet en meeneem, maar dat is onmogelijk: op papier zijn alle huizen hier mobiel, maar in werkelijkheid staan ​​ze vast aan de grond", protesteert hij.

Om de maandelijkse huur van $ 1.180 voor het land te betalen, gebruikt Vivian haar invaliditeitspensioen van $ 900 en dekt ze de rest van de kosten door af en toe de tweede slaapkamer in het huis te verhuren.

Sinds het aftellen naar haar uitzetting is begonnen, leeft ze met voortdurende stress en heeft ze regelmatig last van paniekaanvallen.

"Mijn grootste angst is om terug te gaan naar 2008: in mijn auto leven, doodsbang op de bank slapen, mezelf wassen in een openbaar toilet... Ik weet niet of ik deze keer de kracht zal hebben," huilt ze.

De angst om alles te verliezen

De zaak van de Venezolaanse advocate Milagro Pérez is nog schrijnender: zij kocht haar huis in Li'l Abner voor 100.000 dollar, twee maanden vóór de uitzettingsbevel.

"Wij zagen dit als een kans, want voorheen betaalden we $ 3.000 per maand aan huur. Daarom hebben we al ons spaargeld verzameld, onze creditcards leeggehaald en alles geïnvesteerd in deze stacaravan die er al stond", vertelde ze aan BBC News Mundo.

Milagro woont samen met haar moeder, haar man en hun drie kinderen, van wie er één het syndroom van Asperger heeft. Hij was degene die het uitzettingsbevel ontving.

Ze gaven hem de brief rechtstreeks in handen, hij las hem en begon te schreeuwen: 'Ze schoppen ons hier weg. We moeten in januari vertrekken!' Hij stelde zich voor dat hij op straat sliep, herinnert hij zich.

Bij het ondertekenen van het contract verzekerden zowel de vorige eigenaren van het huis als de eigenaren van Li'l Abner dat er op korte of middellange termijn geen plannen waren om het gebruik van het land te veranderen.

Advocaat David Winker, die de bewoners vertegenwoordigt, bevestigt dat aan velen van hen, vooral zij die hun stacaravan in 2024 kochten, stabiliteit werd beloofd.

"Toen deze kopers vroegen wat de plannen op de lange termijn waren, verzekerden [de eigenaren] hen dat ze niets zouden veranderen, maar in de tussentijd vroegen ze om een ​​wijziging in de classificatie van het land", zegt hij.

Hij benadrukt dat degenen die, net als Milagro, hun huis vlak voor de ontruiming kochten, "niet naïef zijn. Dit zijn mensen die hier investeerden omdat hun was verteld dat alles bij het oude zou blijven."

Hij voegde toe dat de bewoners ieder jaar een folder kregen waarin hen werd verzekerd dat er niets zou veranderen. "Mensen vertrouwden op de beloften van de familie", zegt hij.

"Wat ze ons aandoen is vernederend", protesteert Ricardo Muñiz, een slaaponderzoeker, terwijl hij BBC News Mundo een rondleiding geeft door het huis waar zijn familie al 15 jaar woont.

In een van de vijf kamers ligt haar schoonmoeder, een terminaal zieke patiënte, die voortdurend zorg nodig heeft: "Ze weet nergens van, maar wij kunnen haar nergens heen brengen," klaagt ze.

Enkele meters verderop verzet ook Luis Meza zich. In 1994 kwam hij uit Cuba en al dertig jaar investeert hij in zijn huis, dat voorzien is van alle comfort en hoogwaardige materialen.

Op de dag dat hij het uitzettingsbevel ontving, daalde de bloeddruk van zijn vrouw en moesten ze de hulpdiensten bellen.

"Nu helemaal opnieuw beginnen, met deze prijzen? Dat is onmogelijk", zegt hij.

Anderen konden het niet laten. Tijdens onze wandeling door Li'l Abner laat een buurman ons een foto zien van een oudere man die tegenover zijn huis woont.

"Deze man op de foto was een oorlogsveteraan. De dag nadat hij op de hoogte werd gesteld van deze willekeurige uitzetting, pleegde hij zelfmoord met een schot in zijn hoofd. Dat was de oplossing die hij had gevonden", zegt hij.

Een andere buurvrouw, Marisol Sánchez, de vrouw van Diego Valdés, vertelde The Miami Herald dat de 76-jarige man op 31 januari de sleutels van zijn huis inleverde om de schadevergoeding van $ 14.000 te ontvangen. Hij overleed de volgende dag aan een hartaanval, wat volgens haar te wijten is aan de emotionele impact van de uitzetting.

De buren slaan terug

Omwonenden hebben een collectieve rechtszaak aangespannen tegen het bedrijf, de stad Sweetwater en Miami-Dade County.

Zij beweren dat de rechtszaak in strijd is met specifieke wetten ter bescherming van bewoners van stacaravans. Zij moeten volgens de regel vooraf op de hoogte worden gesteld, het recht hebben om als eerste te weigeren het land te kopen en recht hebben op verhuisgaranties, vooral als de verandering van gebruik een herclassificatie van het land vereist.

"We betwisten de geldigheid van de uitzetting omdat niet aan de vereisten van de wet van Florida is voldaan. Het zijn geen gewone huurders: het zijn huiseigenaren die niet kunnen verhuizen. De staat biedt hen speciale bescherming", vertelde David Winker, de advocaat van de bewoners, aan BBC News Mundo.

Tot de vermeende onregelmatigheden behoren ook een huurverhoging die werd doorgevoerd binnen de wettelijk verboden termijn en het nalaten van verplichte verhuisstudies.

In de rechtszaak worden de stad Sweetwater en Miami-Dade County er ook van beschuldigd, aldus de eisers, de herclassificatie van het land te hebben gefaciliteerd zonder dat zij hun wettelijke verantwoordelijkheid hebben genomen om de verhuizing van bijna 5.000 getroffen mensen te garanderen.

De Urban Group wilde tegenover BBC Mundo geen commentaar geven op de lopende rechtszaak, maar zei wel dat het een van de "meest genereuze verhuispakketten in de geschiedenis van de regio" had aangeboden, met een compensatie van maximaal $ 14.000 voor degenen die vóór februari vertrokken.

Hij verzekerde ook dat voormalige bewoners voorrang krijgen bij het huren van een woning in toekomstige 'betaalbare' woongebouwen, hoewel verschillende buren aan het rapport verzekerden dat ze geen realistische woningaanbiedingen hebben ontvangen.

Sinds de definitieve sluiting op 19 mei werd aangekondigd, zijn er voortdurend protesten geweest van bewoners met borden, gezangen en vreedzame marsen van Li'l Abner tot het nabijgelegen hoofdkantoor van de lokale overheid.

Bovendien is het gebied de afgelopen maanden in rap tempo achteruitgegaan: veel huizen zijn geplunderd en vernield, deuren en ramen zijn ingegooid en er zijn minstens twee branden geweest op stukken land, om onbekende redenen.

En nadat de eerste gezinnen waren vertrokken, begonnen de autoriteiten met de sloop van de leegstaande huizen. Dat leverde een nieuw gevaar op voor de overgebleven bewoners: asbest.

"Er zijn buren die ziek zijn geworden door het stof en niemand heeft het wettelijk verplichte onderzoek gedaan", zegt advocaat David Winker, die beweert dat een deel van de parkeerplaats is gesloopt zonder dat de milieuvoorschriften werden nageleefd en dat de autoriteiten het project een boete van $ 108.000 hebben opgelegd vanwege de aanwezigheid van asbest.

Naast al dit giftige materiaal hangt er ook een gespannen onzekerheid boven Li'l Abner nu de deadline van 19 mei nadert.

Bewoners die zich nog steeds verzetten, lopen het risico dat ze met geweld worden uitgezet als de rechter daartoe een bevel uitvaardigt. Volgens hun advocaat is de kans echter klein dat dit zal gebeuren.

De toekomst van deze wijk met bijna 60 jaar geschiedenis zal dus worden beslist in een conflict dat nog maar net is begonnen.