International Stage Camp vindt voor het eerst plaats: Wij begrijpen de waarde van samen produceren

Het International Stage Camp, dat plaatsvindt in het Ephesus Retreat in Izmir-Efes, brengt voor het eerst de grootste namen uit de internationale theaterwereld in Turkije samen van 31 juli tot en met 3 augustus 2025.

International Stage Camp, tot leven gebracht door het Vajra Theatre en NO Theatre, twee bekende formaties op het gebied van cultuur en kunst die zich richten op interdisciplinaire benaderingen en internationale samenwerking, opent de deuren naar een nieuw tijdperk in de podiumkunsten in Turkije.

Het kamp, ​​dat de deelnemers een vierdaagse ervaring vol creatie, natuur, interdisciplinaire productie en inspiratie biedt, staat open voor zowel professionele kunstenaars als opkomend talent. Karen Yazel Yivli, oprichter van Vajra Theatre, en Serkan Ortaç, oprichter van NO Theatre, beantwoordden BirGüns vragen.

>> Hoe ontstond het idee voor International Stage Camp (ISC)? Wanneer en hoe werden de eerste zaadjes geplant?

Karen Yazel Yivli: ISC was een onvermijdelijk resultaat van onze observaties en ervaringen in het buitenland. Serkan, de oprichter van NO, en ik delen altijd, zelfs de kleinste projectideeën, met elkaar en we komen vooruit door elkaar de ruimte te geven om deze ideeën te ontwikkelen en te combineren. Nadat een droom aan tafel was besproken, begonnen we de eerste zaadjes te planten door ontelbare keren de vraag "Hoe kunnen we het realiseren?" te stellen.

Serkan Ortaç: Rond de tijd dat we de productie onder het dak van International Stage Lab startten, in februari 2025, begonnen we te werken aan het idee om dit te laten plaatsvinden in een zomerresidentiehotel op een prachtige locatie. Eerlijk gezegd is het antwoord op de vraag 'hoe' voor mij 'met waanzin'. Maar dit is gecontroleerde waanzin. Een verbeelding geboren uit moed, gevoed door passie en het verleggen van grenzen. Ik heb ook de observaties dat Karen, de oprichter van Vajra, een enorme gek is.

>> Wat betekent het voor jou om zo'n kamp te organiseren met de combinatie van Vajra Theatre en NO Theatre?

Serkan: Ik zie het niet alleen als een kamp, ​​maar als een reis die verder gaat dan het podium en woorden, lichaam en ziel samenbrengt in dezelfde cirkel. Onze droom op de eerste dag was ervoor te zorgen dat de deelnemers niet alleen technische vooruitgang boekten, maar ook zichzelf, de wereld en hun verhalen herontdekten. We wilden dat ze dit deden door wakker te worden in een landschap ver van de stad, waar groen en blauw zich uitstrekken. Het is spannend om te zien hoe deze droom nu werkelijkheid wordt.

Karen: Voor mij is ISC een steunpilaar geweest in moeilijke tijden. Ik ben nog erg jong, maar proberen iets betekenisvols te doen voor de volgende en voorgaande generaties, het onderwijs en de kennis die we door vele obstakels moeilijk konden bereiken, te delen en ervoor te zorgen dat we allemaal beter werk afleveren, is heel goed voor me en geeft me hoop voor de toekomst. Serkan en ik delen dezelfde overtuiging, koppigheid en vastberadenheid. We hopen dat dit kamp zal leiden tot nieuwe connecties en frisse ideeën voor nieuw werk.

>> Heeft het kamp een relatie met de cultureel-politieke sfeer? Wat vind je van de betekenis van kunst maken in de huidige omstandigheden in Turkije?

Karen: Ik kan zeggen dat een van de belangrijkste elementen die mij motiveerde voor het kamp, ​​de koppigheid is om onszelf te verbeteren en verantwoordelijkheid te nemen in het huidige politieke klimaat. Ik denk dat we als kunstenaars de verantwoordelijkheid hebben om onze ogen niet af te wenden van wat er gebeurt, om het te vertellen en te voelen. Als iemand die me al vaak de rug heeft toegekeerd, willen we nu absoluut niet de wens creëren om uit dit land te "ontsnappen". Integendeel, we willen toegang bieden tot onderwijs dat ons in staat stelt de huidige omstandigheden goed te analyseren door deze kampen en soortgelijke ruimtes te openen, onze koppigheid niet opgeven en goede zaadjes blijven planten voor de toekomst...

Serkan: Ons doel met het International Stage Camp is dat deelnemers een diepere reis maken naar hun innerlijke wereld door gevoed te worden door verschillende culturen en stemmen. In deze geografie is kunst soms een ademtocht, soms een vorm van solidariteit. Daarom geloven we in de verbindende, helende en transformerende kracht van kunst. Kortom, hoewel ons kamp losstaat van politieke slogans, neemt het een standpunt in door zijn bestaan: het herinnert ons aan de waarde van samenkomen, delen en produceren. Ik denk dat dit veel krachtiger is dan een slogan.

>> Welke dynamiek ontstaat er als je openstaat voor zowel professionele als opkomende kunstenaars?

Karen: Ik vind evenementen waarbij meester en leerling naast elkaar staan ​​belangrijk. Omdat we dag en nacht samen zijn, zullen er nieuwe vragen en antwoorden ontstaan ​​door de gesprekken die we in het veld voeren. Deze gesprekken en de verscheidenheid aan ervaringen kunnen net zo leerzaam zijn als de workshops.

Serkan: Ik denk dat het spannendste deel hier begint; openstaan ​​voor zowel professionele als opkomende artiesten brengt een sterke energie en balans in het kamp. Terwijl ervaren artiesten de frisheid en nieuwsgierigheid onthouden, putten opkomende artiesten moed en inspiratie uit die ervaring. Het creëren van een cirkel zonder hiërarchie, waar niemand op elkaar neerkijkt en waar iedereen elkaar steunt... Dat is het mooiste aan ISC en dat staat bij ons centraal.

>> Hoe heb je samengewerkt met internationale namen als Omar Elerian, Carmen Nasr en Alex Murphy?

Serkan: Karen en ik volgen de artistieke ontwikkelingen in de wereld op de voet. Toen we het ISC-programma samenstelden, maakten we een lijst van regisseurs, acteurs en schrijvers die we graag naar Turkije wilden halen. We hebben uitgebreid gesproken en gediscussieerd over de namen op die lijst en de lijst definitief gemaakt. Karen moet de rest vertellen, want vanaf nu is het haar talent...

Karen: Zoals Serkan al zei, volgen we de ontwikkelingen in de wereld. We proberen te begrijpen wat we moeten leren en wat er ontbreekt in de huidige situatie door de namen zorgvuldig te bestuderen. Namen komen tot stand na zo'n gedetailleerd onderzoek en lange interviews. Ik weet dat we elkaar als kunstenaars diepgaand begrijpen, waar ter wereld we ook vandaan komen. Onze waardevolle instructeurs die naar het kamp komen, weten na de bijeenkomsten ook wat we voor ons eigen land willen ontwikkelen, dus delen ze graag hun ervaringen met ons om deze tekortkomingen weg te werken.

>> Hoe denkt u dat het kamp zal bijdragen aan de internationale betrekkingen met Turkije?

Karen: Persoonlijke en professionele relaties die in zo'n kamp worden opgebouwd, kunnen op de lange termijn uitgroeien tot internationale samenwerkingen en vriendschappen. We willen ook dat Turkije na verloop van tijd meer zichtbaar wordt in de internationale arena. Dit kamp is een van de stappen in die richting. Veel artiesten kunnen vanwege visum- of taalproblemen geen trainingen in het buitenland volgen. We denken dat ISC daaraan kan bijdragen.

Serkan: Het werk dat we doen, voegt een sterke internationale dimensie toe aan het artistieke geheugen van Turkije. Ontmoetingen met kunstenaars uit verschillende landen brengen niet alleen technische uitwisseling, maar ook culturele uitwisseling en een wederzijdse stroom van inspiratie met zich mee. Kunst maken in Turkije is op zich al een moedige daad; dankzij internationale banden verruimt ons perspectief en groeit het potentieel van producties hier om zich open te stellen voor de wereld. Met andere woorden, dit kamp is een concrete stap in de richting van onze droom om van Turkije niet alleen een 'toeschouwer' te maken, maar ook een actieve speler op het internationale toneel. We zullen binnenkort ontwikkelingen delen die veel mensen wakker zullen houden.