arteba: Na najważniejszych targach sztuki obecne są galerie z Paryża, Caracas, Sao Paulo i Miami.

Przed otwarciem Arteba . Korek uliczny, żeby dotrzeć do Costa Salguero i odkryć ofertę międzynarodowych galerii rozsianych po głównej części targów , sektorze Utopias i Strefie Dialogu Międzynarodowego. Trzeba przedzierać się przez tłum ludzi.

Do niedzieli będzie wiele do zobaczenia, jednak pierwszy dzień jest kluczowy, ponieważ wiele z eksponatów wystawionych na stoiskach nie będzie dostępnych w sprzedaży przez kolejne dni.

W głównej części targów rozmawialiśmy z Isabel Aninat, właścicielką Galerii Aninat w Santiago w Chile . Na jej stoisku prezentowane są prace znanej piosenkarki i autorki tekstów Mon Laferte , tak sławnej, że doczekała się nawet własnego filmu dokumentalnego na Netfliksie. Właścicielka galerii mówi nam, że „jest tak utalentowana, że ​​jest poetką, malarką, piosenkarką, kompozytorką, a nawet tworzy własne kostiumy na swoje koncerty”. Twórczość Laferte już wzbudza zainteresowanie widzów, mówi z nutką tajemnicy.

Również w tym sektorze targów znaleźliśmy kilka urugwajskich galerii , takich jak De las Misiones z siedzibami w José Ignacio na Minorce i w Miami; Del Paseo and Sur – z pięknymi dziełami Antonio Berniego – w Punta del Este; minimalistyczne stoisko Galerii Piero Atchugarry , której sieć galerii artystycznych ma dwa bastiony w Miami w Pueblo Garzón (podobnie jak W Galería); i Manantiales w sąsiednim kraju.

Również Tomás Redrado Art , którego ekspozycja znajduje się tuż przy wejściu do sekcji głównej i którego książki sprzedały się bardzo dobrze pierwszego dnia przed otwarciem, kursuje między Miami a José Ignacio, a jak się dowiedzieliśmy, wkrótce zostanie otwarty oddział w Buenos Aires.

Najnowsza międzynarodowa wystawa to „Intemperie”, która odbywa się między Buenos Aires a Londynem. Kilka galerii zaczyna wybierać jednoczesne miejsca docelowe, aby promować swoich artystów, otwierając się na nowe rynki.

Kontynuujemy naszą podróż przez Sekcję Utopia, młodzieżową część targów, skupioną na najnowszych produkcjach artystycznych. W tej części targów arteba zawsze znajdziemy galerie, przestrzenie prowadzone przez artystów, a także organizacje non-profit i komercyjne. Na przykład, przestrzeń AMIA co roku zaskakuje selekcją kuratorowaną przez Elio Kapszuka, dyrektora artystycznego tej organizacji.

W tym roku wyboru galerii i organizacji biorących udział w projekcie dokonał niezależny zespół kuratorski, w którego skład weszli artysta Juan José Cambre oraz kurator i artysta Santiago Villanueva, którzy towarzyszą wybranym projektom.

Na szczególną uwagę zasługuje Utopia, gdyż ostatnie edycje arteba przyciągnęły uwagę młodych kolekcjonerów, którzy chcą nabyć prace artystów swojego pokolenia.

Tym razem wybrane galerie to Espacio218 z Santiago w Chile; Segismundo z Gwatemali; Salón Comunal z Bogoty w Kolumbii; Sorondo Projects z Barcelony; i Relaciones Públicas z Meksyku.

Naszą wycieczkę zamyka Międzynarodowa Strefa Dialogu , która dąży do wspierania współpracy między lokalnymi galeriami a międzynarodową sceną artystyczną. Co więcej, prace na tych stoiskach nie są zazwyczaj wystawiane w Buenos Aires. Kuratorem jest Aimé Iglesias Lukin, dyrektor i główny kurator Americas Society w Nowym Jorku.

Sekcja jest podzielona na dwie różne przestrzenie. W pierwszej z nich bierze udział czterech międzynarodowych uczestników: Galeria Joselyn Wolff w Paryżu . Na stoisku jej dyrektorka, Inés Huergo – która była członkinią Komitetu Selekcyjnego Sekcji Głównej Arteba 2025 – opowiedziała nam o dwóch prezentowanych artystach: Argentyńczyku, znanym Diego Bianchi, i Niemcu, Franzu Erhardzie Waltherze.

Bianchi wystawiał w Malba i Moderno. Jego prace były prezentowane na wystawach i biennale w Hiszpanii, Holandii, Turcji, Stanach Zjednoczonych i wielu innych. Walther jest uznanym rzeźbiarzem, tworzącym prace na płótnie, którego wystawy cieszą się dużym zainteresowaniem w muzeach takich jak Reina Sofía. Huergo mówi nam, że przedstawienie Bianchiego przez Joselyn Wolff wynika z faktu, że „był on przez dziesięć miesięcy w Paryżu, a my pracowaliśmy z Diego dziesięć lat temu”. Walther zaczynał „od minimalizmu na płótnie, który miał być aktywowany przez ludzkie ciało, a wiele jego prac jest związanych z architekturą. To właśnie relacja między dziełem a ciałem sprawiła, że ​​nawiązaliśmy dialog między nimi”.

Od razu zatrzymaliśmy się w Galería Carmen Araujo w Caracas w Wenezueli , gdzie prezentowane są prace Magdaleny Fernández, Maríi Eugenii Dávila i Eduardo Portillo (Dávila & Portillo). Duet zajmuje się przede wszystkim tkaniną, ta pierwsza tworzy struktury przestrzenne.

Galeria Vermelho w São Paulo w Brazylii prezentuje prace Argentyńczyka Nicolása Robbio i Brazylijczyka Leandro Limy. Rozmawialiśmy z Juanem Eyheremendym, który pokazał nam hiperminimalistyczne dzieło Limy: pustą doniczkę z rośliną wyświetlaną na ścianie oraz większą pracę wiszącą z boku stoiska. Ceny prezentowanych prac wahają się od 4000 do 15 000 dolarów.

Na koniec zatrzymaliśmy się w galerii Dot51 (oznaczonej na stoisku jako Dot FiftyOne Gallery) w Miami. Galeria powraca do arteby po dekadzie i prezentuje prace znanych fotografów, takich jak Gian Paolo Minelli, Szwajcar mieszkający w Argentynie; Jorge Miño, Argentyńczyk; i Anastasia Samoylova, Rosjanka mieszkająca w Stanach Zjednoczonych.

Prace Minelliego były prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowych między innymi we Włoszech, Anglii, Kolumbii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii i Paragwaju. W Buenos Aires był mentorem w La Boca i Barracas w ramach Programu Osiedli Kreatywnych.

Miño prezentuje wybór prac, które będą prezentowane równolegle z jego wystawą „Czwarta Ściana” w Moderno. Jego prace dekonstruują i rekonstruują jego postrzeganie świata poprzez architekturę miejską, zarówno materialną, jak i ludzką, odzwierciedlając zarówno innowację, jak i społeczny upadek.

Samoylova przeplata praktykę artystyczną z fotografią obserwacyjną. Ostatnio wystawiała w MET w Nowym Jorku i Saatchi Gallery w Londynie. Jej prace znajdują się w kolekcjach MoMA i MET w Nowym Jorku, Pérez Art Museum w Miami, High Museum of Art w Atlancie oraz Museum of Contemporary Photography w Chicago.

Obecność tych galerii i ich artystów podnosi wartość wystawy arteba , która uzupełnia tę sekcję serią wykładów na temat wyzwań, napięć i możliwości współczesnej sztuki argentyńskiej i latynoamerykańskiej w nowym kontekście globalnym. Kuratorem cyklu wykładów „Nowe kartografie dla sztuki latynoamerykańskiej” był również Aimé Iglesias Lukin.