Prawda o walkach byków Ucedy Leala i Fortesa dociera do Cuenca

Pierwsza piesza walka byków na jarmarku w Cuenca była wyzwaniem dla hodowcy bydła Baltasara Ibána i Montalvo, którzy wystawili niezwykle entuzjastyczną obsadę. Na trybunach panowała wspaniała atmosfera – przez ponad dwie trzecie sezonu – w sezonie, który został ugruntowany dzięki dużej liczbie posiadaczy karnetów. Dobę wcześniej, w San Julián, rozpoczęły się walki byków na koniach, a Diego Ventura triumfował w najważniejszych trofeach, dzieląc scenę z Leą Vicens, która odcięła dwa uszy swoim bykom od Beníteza Cubero.

Uceda Leal odciął ucho pierwszemu bykowi popołudnia. Prawdą jest, że ten występ, dzielnego byka Baltasara Ibána, mógłby zostać nagrodzony dwoma uszami, gdyby został podpisany z czwartym. Urodzony w Madrycie byk odebrał tego pierwszego byka z rytmem pod peleryną, wykonując verónicas o wielkiej jakości. Byk szarżował z powagą na każdym etapie. Z muletą wykazywał pewien brak siły, ale jego kasta wymagała kontroli. Uceda znalazł idealną równowagę, aby go utrzymać, a jednocześnie z zapałem poprowadzić dzielną szarżę. W naturalnym przejściu były momenty wyjątkowego piękna. Technika walki byków w finiszu, naturalna wertykalność walk byków i smak innej epoki chodzenia po arenie. Jako akcent końcowy, kilka naturalnych przejść z niezwykłą równowagą.

Nie udało mu się wykończyć czwartego byka, Montalvo, który był w dobrej formie, ale brakowało mu wytrzymałości, by ją rozwinąć. Źle wymierzone pchnięcie mogło odegrać rolę w jego wczesnym zamknięciu. Uceda Leal wyprowadził popisowe pchnięcie, które zepchnęło przeciwnika z ringu.

Z ramienia Salamanki, Fortes otrzymał bardzo pewną veronicę po pojedynczej, zaskakującej chicuelinie. To właśnie Chicuelo zepchnął byka z ringu ciasnym pasem, kończąc caracoliną. Byk pokazał wtedy dobry rytm. Urodzony w Maladze zawodnik przeszedł na środek ringu, aby rozpocząć walkę na kolanach z muletą w pozycji schowanej. Po odzyskaniu równowagi, okładał byka prawą ręką, wykonując eleganckie pasy. Pokora szła w parze ze szlachetnością. Z bliska byk zdawał się paść, ale i tak udało mu się dobrze wykończyć walkę, złączając nogi i zadając cios mieczem, który pozwolił mu odejść z trofeum.

Byk Baltasara Ibána, który dopełnił jego losu, był dobrze urodzonym, wcale nie łatwym bykiem, wymagającym ogromnego wysiłku. Szarżował potężnie na peleryny, a Fortes zrównał się z nim na starcie, prezentując swoją najbardziej waleczną stronę. Występ był znaczący ze względu na emocjonalny – bardzo ambitny – atak i dominację rodowitego Malagańczyka, który oddał całą swoją odwagę do dyspozycji torreadora w niezwykle czystym popisie. W finałowym bernadinas byk zapiał, zastraszony marmurową prawdą Fortesa. Miecz zniweczył szansę na ucho.

Potwierdzenie przez Alejandra Peñarandę jego alternatywy w San Isidro pokazało jego poważny potencjał jako młodego matadora. Pochodzi z Iniesty, miasteczka w prowincji Cuenca, choć bliżej miasta Albacete. W każdym razie pochodzi z La Manchy. I to mile widziany krok ze strony firmy.

Byk z jego prezentacji w Cuenca nosił piętno Montalvo, był krzepki i dobrze zbudowany – poważny byk na tę arenę. Wykazywał doskonałe cechy na wszystkich etapach: od pokory w salucie po porta gayola, przez siłę w koniu, radość w banderillach, po doskonałość w mulecie. Peñaranda wykazał się zaangażowaniem, usposobieniem i dobrym posługiwaniem się tkaniną, a także umiejętnościami, które rozwinął w ciągu swojego krótkiego roku jako alternatywa. Byk zawiódł w końcowych etapach, ale występ był na dobrej drodze do sukcesu dzięki swojej budowie, czystości i intensywności. Miecz zniweczył to, co zostało osiągnięte.

Prawie odciął ucho bykowi Baltasara Ibána, który zamknął popołudnie , temu, który miał najmniej opcji podczas upalnego popołudnia w Cuenca. Peñaranda wykazał się stanowczością w obliczu byka, który okazał się dziki i skoczny.

Dziś Daniel Luque i Pablo Aguado zastąpią odpowiednio Morante de la Puebla i Roca Rey.