Adıyaman czeka na odkrycie, oferując tysiące lat dziedzictwa historycznego i kulturowego.

Adıyaman, położone w południowo-wschodniej Anatolii, może poszczycić się bogatą historią i dziedzictwem kulturowym sięgającym czasów Królestwa Kommageny.

Góra Nemrut, wpisana na Listę światowego dziedzictwa UNESCO, przyciąga zarówno podróżników, jak i turystów krajowych i zagranicznych swoimi gigantycznymi posągami oraz niepowtarzalnymi widokami wschodu i zachodu słońca.

Kopiec Karakuş w Adıyaman wyróżnia się jako święte miejsce pochówku zbudowane dla matki Isias, siostry Antiochii i bratanka Aki, syna króla Antiocha I z Kommageny.

Kurhan otoczony jest od wschodu, zachodu i północnego zachodu czterema grupami kolumn doryckich, każda o wysokości około 9 metrów. Monumentalny grobowiec nazywa się „Karakuş”, ponieważ kolumna zwieńczona orłem jest masywniejsza od pozostałych.

Most Cendere ma 120 metrów długości, 7 metrów szerokości i składa się z dwóch łuków, dużego i małego, wykonanych z 92 dużych ciętych kamieni nad rzeką Kahta.

Wiadomo, że most, który po obu stronach ma układ koryncki, został zbudowany na polecenie rzymskiego cesarza Septymiusza Sewera w latach 193–211 n.e.

Jedna kolumna została wzniesiona ku pamięci Septymiusza Sewera, pozostałe ku pamięci matki żołnierzy, Julii Domny (żony Septymiusza Sewera), oraz ich synów, Karakalli i Gety. Kolumna Gety została później zniszczona przez cesarza Karakallę, który go zabił i usiłował zniszczyć wszystko, co należało do jego brata.

Stanowisko archeologiczne Arsameia znane jest również jako letnie centrum administracyjne Królestwa Kommageny. Archeolog Friedrich Karl Dörner ustalił, że było to miejsce ceremonialne i religijne.

Na ceremonialnej drodze na południe znajduje się płaskorzeźbiona stela Mitry, stela przedstawiająca uścisk dłoni Antiocha-Heraklesa na platformie rytualnej, inskrypcja Antiocha, tunel o długości 158 metrów i podobny skalny tunel na zachód od inskrypcji.

Góra Nemrut, najwyższe na świecie muzeum na świeżym powietrzu, zyskała międzynarodową sławę za sprawą zdjęć wykonanych przez tureckiego fotografa Arę Gülera dla niemieckiego magazynu Der Stern w 1960 roku.

Góra Nemrut znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO od 1987 roku, a w 1988 roku została uznana za park narodowy.

Uważa się, że zbudowano ją w okresie panowania Kommageny, aby zjednoczyć wszystkie religie i kultury pod jednym dachem.

Wiadomo, że król Antioch zmarł tutaj i został pochowany pod dużym kurhanem na górze Nemrut. Na szczycie znajduje się długa inskrypcja kultowa (Nomos) złożona z 237 wierszy, zapisana w języku greckim. Szczyt posiada również tarasy od wschodu, zachodu i północy. Góra Nemrut stała się punktem spotkań cywilizacji Wschodu i Zachodu w I wieku p.n.e.

Na tarasie wschodnim, z którego również można podziwiać wschód słońca, znajduje się Galeria Bogów, Galeria Przodków oraz Ołtarz. Na tarasie tym można zobaczyć orła, symbolizującego dominację Królestwa Kommageny na niebie, oraz lwa, symbolizującego jego władzę na ziemi.

Jedną z najciekawszych pozostałości na tarasie zachodnim, gdzie również obserwowano zachód słońca, jest horoskop lwa, związany z badaniami astrologicznymi. Uważa się, że księżyc i gwiazdy przedstawione na płaskorzeźbie lwa przedstawiają datę wstąpienia na tron króla Antiocha I.

Taras Północny, który łączy taras zachodni i wschodni, jest trasą ceremonialną o długości 180 metrów.

Zbudowany przez cywilizację Kommageny w okresie rzymskim, Czerwony Most ma 155 metrów długości, 8 metrów szerokości, znajduje się 31 metrów nad poziomem gruntu i został zbudowany z gładko ciętych kamieni.

Położony nad brzegiem Eufratu, Kanion Kızılin, z jego skalnymi grobowcami i 5000-letnią historią, zajmuje powierzchnię około 200 hektarów i mieści prawie 300 jaskiń różnej wielkości. Kanion oferuje kulturową podróż przez jego naturalne piękno, łącząc turystykę regionalną, kulturową i przyrodniczą.

Perre, jedno z ważnych miast Królestwa Kommageny, stało się ważnym ośrodkiem noclegowym w okresie rzymskim. Znajduje się tu ponad 200 grobowców skalnych.

Nekropolia ta i jej okolice, których początki sięgają czasów starożytnych, były ważnym ośrodkiem osadniczym w okresie panowania Kommageny, a swój największy rozkwit przeżywały w okresie panowania Rzymu.

Kanion Gerger, położony między rzeką Eufrat a jeziorem Atatürka, to przyjemna trasa dla tych, którzy chcą się zrelaksować i spędzić czas w kontakcie z naturą.

„Noce Harfane” w Adıyaman nie ograniczają się wyłącznie do rozrywki, jedzenia i picia. W przeszłości czasami grupowały one przedstawicieli wszystkich zawodów, a czasami gromadziły notabli miasta.

Choć zazwyczaj odbywały się w domach, sezonowe spotkania odbywały się również na świeżym powietrzu, w winnicach lub pod sadami. Podczas tych kolacji, podczas których delektowano się wyśmienitymi smakami lokalnej kuchni, grano na instrumentach muzycznych, śpiewano i rozmawiano.

Nimet Peri, który prowadzi restaurację w 150-letnim młynie i organizuje Noc Harfane, powiedział korespondentowi AA, że pracują nad gastronomią regionu Adıyaman od dawna, bo od 2002 roku.

Peri wyraził ubolewanie, że nie udało mu się jeszcze odpowiednio przedstawić kuchni Adıyaman w Turcji. Powiedział: „Przez ostatnie dwa lata gościliśmy coraz więcej lokalnych gości. Spodziewamy się, że zagraniczni goście również będą tu tłumnie przybywać. Adıyaman to prawdziwie piękna kraina Wschodu z historią, kulturą i gastronomią, które nie zostały jeszcze w pełni odkryte. Od teraz będziemy gościć naszych gości w bardzo przyjemnych restauracjach, oferując pyszne smaki w różnorodnych miejscach”.