Silne wezwanie do sumienia

Bedriye KORKANKKORKAZ

Powieść Thomasa Hardy'ego „Powrót do domu” to nie tylko historia osadzona na prowincji wiktoriańskiej Anglii, ale także opowieść o trudnej konfrontacji człowieka z naturą i własną wewnętrzną rzeczywistością. Jako pisarz Hardy nie trzyma natury w cieniu; czyni z niej swego rodzaju narzędzie losu.

Wrzosowisko Egdon to nie tylko miejsce, ale także symbol stanu psychicznego bohaterów. Główni bohaterowie powieści, Clym Yeobright i Eustacia Vye, to idealiści, którzy sprzeciwiają się normom społecznym. Jednak zamiast romantyzować te dwie postaci, Hardy ujawnia również ich słabości. Choć ich małżeństwo zaczyna się od nadziei na wspólną przemianę, każde z nich stara się zmusić drugą osobę do podporządkowania się własnym ideałom.

To jest wielka tragedia, którą Hardy umieszcza w swoim centrum: ludzie się nie zmieniają i nie mogą zmienić innych. Pasja Eustachii do Paryża, pragnienie Clyma, by zintegrować się z chłopstwem, zazdrość Wildeve'a i ścisłe przywiązanie pani Yeobright do tradycji; wszystkie one tworzą punkt krytyczny. Te punkty krytyczne z czasem ewoluują w tragedię. Hardy najbardziej kwestionuje role męsko-żeńskie i dogmaty religijne narzucane przez system. Śmierć Wildeve'a i Eustachii to nie tylko upadek jednostki, ale także tragiczny wynik odruchu społeczeństwa, by wykluczać tych, którzy są inni. Pozycja, jaką Diggory Venn zajmuje w tej historii, jest nadzieją powieści. Jako milcząca, cierpliwa i bezinteresowna postać, Venn jest dla Hardy'ego idealną „moralną” postacią ludzką. Jednak jego głos też nie jest głośny; wskazuje na świat, w którym dobro istnieje po cichu.

„Homecoming” to powieść, która stawia pytania wykraczające poza ramy czasowe i głęboko porusza współczesnych czytelników. Hardy ukazuje nieuchronny koniec człowieka w konflikcie z naturą, posługując się estetycznym językiem i porywającą narracją. Ta powieść to nie tylko tragedia miłosna, ale także dobitne wezwanie do sumienia, które bada granice człowieczeństwa.