Wykopaliska na kopcu Çaldılar rzucają światło na życie sprzed 5300 lat

Po przeprowadzeniu badań powierzchniowych na kopcu w dystrykcie Çaldılar w 2021 r. rozpoczęły się wykopaliska.

Wykopaliska na kopcu Çaldılar 2025 są finansowane przez Uniwersytet Hacettepe, gminę Seydikemer i Tureckie Towarzystwo Historyczne. Dodatkowo uzyskano pozwolenia i wsparcie od Generalnej Dyrekcji Dziedzictwa Kulturowego i Muzeów Ministerstwa Kultury i Turystyki.

Prace wykopaliskowe na kopcu Çaldılar, które szczycą się mianem jedynych wykopalisk na kopcu w Muğli, są kontynuowane pod kierownictwem prof. dr. Ayşegüla Aykurta, pracownika naukowego Wydziału Archeologii Uniwersytetu Hacettepe.

Wykopaliska, wspierane przez projekt „Dziedzictwo Przyszłości” realizowany przez Ministerstwo Kultury i Turystyki, mają na celu zbadanie struktury architektonicznej, stylu życia i narzędzi używanych przez ludzi żyjących 5300 lat temu.

Kierownik wykopalisk, prof. dr Ayşegül Aykurt, powiedział korespondentowi agencji Anadolu (AA), że znaleziska ceramiczne i analiza węglowa uzyskane podczas wykopalisk, które rozpoczęły się w 2021 roku, ujawniły, że obszar, na którym obecnie znajduje się kopiec, był wówczas bagnem. „Ludzie, którzy tu mieszkali, najpierw osiedlili się na skraju bagna” – powiedział Aykurt. „5100 lat temu bagno wyschło, a osadnictwo rozprzestrzeniło się poziomo w kierunku kopca”.

Aykurt oświadczył, że podczas wykopalisk przeprowadzonych na tym terenie ustalono, że pierwsza osada powstała w późnym okresie chalkolitu.

Aykurt, który później stwierdził, że do tej pory na tym obszarze zidentyfikowano osiem osad z wczesnej epoki brązu, położonych jedna na drugiej, powiedział: „Na tym obszarze znajduje się osada z epoki brązu środkowego. Później, w okresie, który nazywamy późną epoką brązu, obszar ten był wykorzystywany jako cmentarzysko. Nie zidentyfikowaliśmy jeszcze żadnych osad z tego okresu. Później kopiec został opuszczony. Pod koniec VII wieku p.n.e. i w pierwszej połowie VI wieku p.n.e. na tym obszarze istniała inna osada. Następnie kopiec został opuszczony w wyniku trzęsienia ziemi”.

Aykurt oświadczył, że na podstawie znalezisk ceramicznych oraz analizy węgla pochodzącego z wykopalisk ustalono, że pierwsza osada w tym regionie powstała w III ćwierćwieczu p.n.e., i wyjaśnił, że w tym roku prowadzone są prace mające na celu odkrycie osad datowanych na 2500 i 2400 r. p.n.e.

Aykurt, który stwierdził, że w tym okresie istniał system obronny otaczający osady, składający się z kamiennego muru, powiedział:

„Odkryto konstrukcje z kamiennymi fundamentami, powiązane z tym systemem obronnym. Odkryliśmy, że architektura była inna już wcześniej. Przestrzenie między palami, które wbijali w mury, wypełniano gałęziami drzew lub trzciną, a następnie pokrywano obie strony błotem. Podczas wykopalisk znaleźliśmy kawałki spalonego błota i ślady gałęzi drzew. Budynek uległ poważnemu pożarowi. Wewnątrz jednej z budowli odkopaliśmy terakotowe dzbany, garnki i naczynia używane przez ówczesnych ludzi. Ponadto zidentyfikowaliśmy również przykłady siekier, które nazywamy szlifowanym kamieniem. Znaleźliśmy też obciążniki z krosien tkackich”.

Aykurt podkreślił, że jedyną odkopaną osadą kurhanową w Muğli jest kopiec Çaldılar i że wykopaliska te mają ogromne znaczenie dla ustalenia chronologii wydarzeń w tym regionie.

Aykurt, przypominając, że najwcześniejszą osadę w tym regionie odkryto w jaskini Grimeler w pobliżu starożytnego miasta Tlos, stwierdził, że po tym wydarzeniu nie przeprowadzono żadnych wykopalisk osadniczych.

Aykurt, zauważając, że znajdują się tu ślady osadnictwa z wielu okresów, powiedział, że jest to „ważne ze względu na możliwość poznania typu osadnictwa w regionie, jego architektury, a także narzędzi, sprzętów i stylu życia wykorzystywanych przez ludzi w tamtych okresach”.