Club World Cup | FC Barcelona: Als het geloof van kinderen sterft

Voetbal floreert op illusies. Op de wensdroom dat David Goliath af en toe zo'n trap tegen zijn scheenbeen geeft dat hij struikelt en valt. Maar deze illusies moeten van tijd tot tijd gevoed worden, anders verwelken ze. Als Bayern München elf van de twaalf mogelijke kampioenschappen wint, helpt dat niet om te geloven in de onvoorspelbaarheid van deze sport.

Mijn droom van profvoetbal viel uiteen op woensdag 6 november 1991. 1. FC Kaiserslautern nam het in de tweede ronde van de Europacup op tegen FC Barcelona. Op papier was het een gelijkopgaande wedstrijd. De verrassende Duitse kampioen leek kansloos tegen het Spaanse team vol sterren, gecoacht door Johan Cruijff .

Hoe konden onbekende namen als Frank Lelle, Marcel Witeczek, Oliver Schäfer en Guido Hoffmann ook maar een schijn van kans maken tegen een team vol topspelers uit verschillende landen, van keeper tot vleugelspeler! Ze hadden de Bulgaar Hristo Stoichkov, de Deen Michael Laudrup en de Nederlander Ronald Koeman, plus de helft van het Spaanse nationale team, waaronder een zekere Pep Guardiola, die destijds zelf nog voetbalde. Tot overmaat van ramp ontbrak Lauterns enige sterspeler naast Stefan Kuntz: libero Miroslav Kadlec, die normaal gesproken de verdediging bijeenhield.

1. FCK leed een ongelukkige 2-0 nederlaag in de heenwedstrijd. In de terugwedstrijd op de Betzenberg, destijds nog een benauwend fort waar scheidsrechters en tegenstanders regelmatig werden afgemat, keerde Lautern het tij. Na 89 minuten stond het 3-0 voor de Palts. De favorieten balanceerden op de rand van de afgrond.

In de 90e minuut kopte José Mari Bakero, eveneens Spaans international, de 1-3 binnen. Meer dan zomaar een troostgoal. Kaiserslautern werd uitgeschakeld door uitdoelpunten. Barcelona promoveerde en won een paar maanden later de Europacup. Het seizoen daarop werd de Champions League ingevoerd.

Ik heb de Betzenberg nog nooit zo stil gezien als na de goal van Spanje. Het was niet alleen de gruwel van de knock-out in de laatste minuut. De schok ging dieper. Voetbalfans zijn doorgaans wereldkampioenen in het vinden en verzinnen van verklaringen voor het uitblijven van de gehoopte overwinning. Soms wijten ze het aan het slechte zicht van de scheidsrechter, die een overtreding in het strafschopgebied van de tegenstander niet zag. Soms vervloeken ze de palen en de lat die in de weg stonden van het doel. En vaak genoeg wijten ze het falen aan het onvermogen van hun eigen team om de bal in het andere doel te krijgen.

Tot nu toe zijn de volgende boeken in deze serie verschenen: Tumb is the hope (Schalke 04) van Alfons Huckebrink Sorry, model boy (Arminia Bielefeld) van Fritz Tietz Smooth as a Weser paling (Paris Saint-Germain) van Christian Klemm

Maar in dit specifieke geval lagen de zaken anders. Kaiserslautern had de wedstrijd gedomineerd. De underdogs hadden zichzelf in een razernij gebracht waar Barcelona geen antwoord op had. Dit was fantastisch voetbal, en het verdiende maar één winnaar: FCK. David had Goliath laten zien wat hij moest doen – tot de 89e minuut. Er was geen verklaring voor het fatale doelpunt. Het kwam uit het niets, was oneerlijk, wreed en bruut.

Natuurlijk ging het leven daarna gewoon door. Op zoek naar een gevoel van voldoening reden we naar Bremen voor de DFB-Pokalwedstrijd en zagen we Lauterns 2-0 nederlaag – dit keer terecht. We zagen een teleurstellende 0-0 gelijkspel in Bochum. En op een gegeven moment durfden we terug te keren naar de Betzenberg. Maar zelfs de overwinningen voelden nu anders. Barcelona had ons het jeugdige vertrouwen in het voetbal doen verliezen. Bestaat er iets ergers?