Iedereen die Taylor Swift bekritiseert, moet doodsbedreigingen van Swifties verwachten

Volgens Reuters zeggen verschillende journalisten dat ze grof beledigd en bedreigd zijn door Taylor Swift-fans, de zogenaamde Swifties, omdat ze het waagden om stilistische bezwaren te uiten tegen Taylor Swifts nieuwe, twaalfde album. Sommigen vonden "The Life of a Showgirl" zelfs ronduit slecht. Dit heeft naar verluidt geleid tot doodsbedreigingen op sociale media.

Reuters-journaliste Gretel Kahn sprak vervolgens met verschillende muziekcritici en hoorde van hen hoe massaal ze door fans werden aangevallen. Sommigen durfden hun kritiek niet eens bij naam te noemen. Het fenomeen van hysterische overidentificatie is de laatste jaren toegenomen. Het vindt zijn oorsprong bij fans van meerdere muzikanten en is een direct gevolg van hun ongefilterde online toegang tot het publiek.

"Fan" is een afkorting van "fanaticus", schreef de Duitse socioloog Theodor Adorno ooit kwaadaardig, terwijl hij pagina's vol minachting over de populaire cultuur uitstortte. Etymologisch gezien had hij zeker gelijk. Hoezeer zelfs jonge vrouwen gek kunnen worden van hun idolen, werd al duidelijk aangetoond door de zogenaamde Beatlemania van de jaren 60. En toen Abba in maart 1977 in Perth landde voor hun Australische tournee, stonden duizenden fans langs de straten, van het vliegveld tot de stad. Abba-zangeres Agnetha Fältskog gaf later toe dat ze bang was geworden voor deze fans en slechts met tegenzin het podium betrad.

De fancultus manifesteert zich zelden meer zo intens. De collectieve adoratie is allang gevirtualiseerd op internet; op sociale media explodeert ze steeds sterker. Het enthousiasme van de Swifties lijkt bijzonder intens. We moeten de critici van het nieuwe album gelijk geven. "The Life of a Showgirl", ontworpen voor een breed publiek door de Zweedse producer Max Martin, klinkt kunstmatig en zielloos.

Ook wordt weer hoorbaar wat geen enkele technische correctie kan doen verdwijnen: Taylor Swift heeft een middelmatige, uitdrukkingsloze stem – geen vergelijking met haar rolmodellen zoals Dolly Parton. En hoewel ze nog rijker en succesvoller is dan Madonna, heeft ze lang niet zoveel gedaan voor het zelfvertrouwen van vrouwen als zij.

Zo kabbelt Taylor Swifts nieuwe album voort, vol euforie en verveling. De teksten van de nieuwe nummers zijn ook verontrustend, omdat ze de standpunten van de zangeres nog scherper blootleggen dan op eerdere albums. Bovendien misbruikt Taylor Swift sommige nummers om andere aan te vallen of te bekritiseren, simpelweg omdat ze niet vriendelijk genoeg tegen haar waren. We hebben hier dus te maken met de narcistische uitlatingen van een superster die niet alleen door haar nieuwe man, maar ook door haar succes op haar kop werd gezet.

Dit verandert niets aan haar aanhoudende succes. Zowel het album "The Life of a Showgirl" als verschillende van haar nieuwe nummers staan ​​bovenaan de internationale hitlijsten. Taylor Swift verkocht binnen drie dagen meer dan drie miljoen exemplaren van haar nieuwe plaat, een record; en de documentaire over het ontstaan ​​van haar nieuwste album heeft wereldwijd al $ 46 miljoen opgebracht en staat bovenaan de Amerikaanse box office-hitlijsten. Dat is een opmerkelijke prestatie voor een reclamespot van anderhalf uur.

Vanuit dit perspectief maakt het de muzikant niet uit wat critici denken: de showgirl uit Pennsylvania is de beroemdste vrouw ter wereld en de meest geliefde van haar fans. Als je niets zegt, word je overal begrepen.