Cartografen van continenten

Op de dag van La Mercè werd een opmerkelijk collectief werk van 1.487 pagina's, in twee delen, gepresenteerd in de Setmana del Llibre en Català: Catalaanse literatuur van de postmoderniteit , door Jordi Marrugat, Víctor Martínez-Gil en Núria Santamaria, gezamenlijk uitgegeven door Edicions de la Universitat de Barcelona en Servei de Publicacions de la Universitat Autònoma de Barcelona.

Het werk, een gedetailleerde kaart van de hedendaagse Catalaanse literatuur met tientallen artikelen geschreven door vijftig specialisten, is ontstaan ​​naar aanleiding van de gelijknamige conferentie die in 2024 werd gehouden. De herschreven teksten gaan echter verder dan de proceedings en zullen een onmisbaar naslagwerk worden voor de literaire scène tussen 1968 en 2023.

De drie auteurs van deze magnifieke studie verdelen het werk, na een goed gedocumenteerde rechtvaardiging voor de keuze van de naam " postmodernisme ", in zeven delen. Een algemene inleiding beschrijft de nieuwe vormen en plaatst ze in relatie tot andere westerse postmoderne literatuur; vijf delen gewijd aan narratieve literatuur, non-fictie, poëzie, dramatische literatuur en de relatie tussen schrijven en beeldende kunst; en tot slot een studie naar de receptie en vertaling van diverse buitenlandse literatuur in het Catalaans. De index telt bijna honderd pagina's en loopt van A (een bundel visuele poëzie van Joan Palou) tot Zzzzzzzzz (de bundel artikelen van Quim Monzó).

Zij zijn geen content creators, maar cartografen van continenten

Naast de schat aan genrespecifieke informatie, met namen, stijlen, voorstellen en interpretaties die de literaire productie proberen te omvatten in een tijdperk waarin literatuur de positie heeft verloren die ze tijdens de moderniteit had, rechtvaardigt het werk de rol die de universiteit zou moeten spelen. In deze tijd, gedomineerd door makers van incontinentale content, zijn wetenschappers op het gebied van literaire productie cartografen van continenten.

Lees ook

Zich bewust van het feit dat ze tegen de stroom in zwemmen, benadrukken de auteurs van het werk hun taak in een aangrijpende alinea uit de inleiding, die op zichzelf zowel een symptoom van de ziekte als een behandeling voor de bestrijding ervan is: "Deze ordening van de moderne en postmoderne Catalaanse literaire ontwikkeling is geen loos spel met willekeurige etiketten die voortkomen uit een historicistische gril – zoals vaak wordt gezegd om de academische productie van kennis te bespotten met een houding die in de meeste culturen helemaal niet gebruikelijk is, maar die in Catalonië met ongewone overvloed voorkomt en onze mogelijkheden voor intellectuele groei op internationale schaal ernstig in gevaar brengt. Integendeel, zoals we hebben geprobeerd aan te tonen, dient het om gemeenschappelijke en wereldwijd gedeelde instrumenten te bieden voor het begrijpen van een sociaal-culturele realiteit die deze vanwege haar complexiteit nodig heeft."