Vale Garzón debuteert met 'Mi casa', een diepgaand album waarop ze haar wonden omvormde tot liedjes die haar nu omarmen.

Een huis is niet altijd een fysieke plek. Soms is het een liedje. Soms is het een kamer vol foto's, een bed waar je huilt, een parfum dat naar mama ruikt, een notitieboekje met pagina's om te vullen.

Voor Vale Garzón, een 23-jarige Colombiaanse singer-songwriter, is "Mi casa" niet alleen de titel van haar debuutalbum: het is een intieme reconstructie van haar heiligste toevluchtsoord.

Valentina Garzón, ook wel bekend als Little Vale , is een erkende content creator die actief is op platforms als TikTok, YouTube, Instagram en X (Twitter).

In een rustig en oprecht gesprek met EL TIEMPO ontrafelt Vale de emotionele structuur achter de acht nummers van dit album, waar twee jaar aan is gewerkt.

"Het was het instrument dat ik gebruikte om alles te begrijpen wat ik voelde toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen", bekent ze. En die overgang naar volwassenheid, vol angsten, vragen en zoeken, resulteerde uiteindelijk in een eerlijk, rauw en hoopvol album.

Het was geen gepland proces. De nummers verschenen zonder aankondiging, maar met betekenis. "We hebben nooit gezegd: 'Laten we een album maken.' Toen we luisterden naar de nummers die we al hadden, zeiden we: 'Dit heeft allemaal met hetzelfde te maken. Alles is met elkaar verbonden.'"

"My House" is daarom een ​​sonische verkenning van wat het betekent om je veilig te voelen. En ook van wat het betekent om jezelf te herbouwen na gebroken te zijn. In nummers als "I Will Swear" vertelt Vale moedig haar verhaal. "Het is een belofte aan mezelf om mezelf nooit meer pijn te doen," zegt ze.

Op 14-jarige leeftijd maakte ze een diepe depressie door. De littekens daarvan zorgen ervoor dat ze nog steeds voorzichtig, maar ook sterk is.

"Waar ik het meest bang voor was, was om weer te verdwalen. Ik zweer dat het me eraan herinnert dat ik er al eerder ben geweest. Het betekent niet dat ik terugkom." Met deze bekentenis hoopt ze dat haar stem een ​​metgezel kan zijn voor andere meisjes zoals zij . Meisjes die, net als zij, in stilte innerlijke gevechten voeren.

Dus, toen haar gevraagd werd wat ze tegen die tiener zou zeggen die ze was, was haar antwoord resoluut: "Neem één stap tegelijk." Ze herinnert zichzelf eraan dat het niet nodig is om in één keer zeven stappen te zetten. Dat kleine stapjes ook lange paden vormen. En dat hulp vragen geen teken van zwakte is, maar van moed.

Hoewel ze schittert op het podium, vergeet Vale de mensen om haar heen niet. Ze bedankt haar team bij Moon Entertainment, Latin Week, de componisten die haar begeleidden en Kaiser, haar producer.

Maar ze herkent ook haar kunstenaarsvrienden: Laura Pérez, Laura Maré, Juliana en Jules, als rolmodellen. "Colombia zit vol getalenteerde vrouwen. Ik leer elke dag van hen."

Zonder te concurreren, wil de artieste dat haar muziek aanvoelt als een gesprek tussen vrienden. "Ik wil dat iemand naar een nummer luistert en het gevoel heeft dat ik hem of haar iets vertel. Ik wil dat ze zeggen: 'Dat overkomt mij ook.'"

De volgorde van de nummers op "Mi casa" was ook niet toevallig. Het heeft een duidelijke verhalende betekenis: het begint met Hoy me pasa que, een brief aan haar toekomstige zelf, en gaat over introspectief met nummers als Mi piel en La sala, waar nostalgie en afscheid melodie worden.

Later volgt Desperté, als een lichtstraal, en sluit af met 23, een hymne aan de verandering, aan het opnieuw beginnen.

"Elk nummer is als een muur in dit huis dat ik aan het bouwen ben", legt hij uit . En als dat huis (het album) een fysieke plek was, zou het zijn kamer zijn, zijn plek om te schilderen, huilen, schrijven en componeren.

Een toevluchtsoord omgeven door natuur, zingende buren en dierbare voorwerpen in haar huis: een deken, snoep, een notitieboekje, een koptelefoon en de knuffels van de mensen van wie ze houdt.

Het visuele universum van "Mi Casa" was al even zorgvuldig uitgedacht. De videoclips, geregisseerd door haar zus, influencer Poché, werden gefilmd in een aanpasbare grijze studio, bijna als een leeg canvas.

Elk herschept een ruimte in huis: het bed, de woonkamer, de slaapkamer. In 23 verschijnen alle objecten uit de vorige video's tegelijk en verdwijnen dan weer, als symbolen van beweging, van evolutie . "Het is alsof je op een nieuwe plek aankomt, een nieuwe Vallei ontdekt."

De momenten die ze het meest koestert, zijn niet alleen de creatieve momenten, maar ook de momenten van openbaring: toen ze de titel van het album te pakken kreeg, toen ze huilde tijdens het dansen in de videoclips, toen ze het gevoel had dat ze een kinderdroom vervulde. "Iets doen waar ik van hou met mensen van wie ik hou, is een geschenk."

En hoewel het album nog maar net begonnen is, denkt Vale al na over wat er nu gaat gebeuren. Ze heeft nog niet alle antwoorden. "Ik heb tegen mijn team gezegd: Wat doen we nu? Ik ben bang." Maar ze weet dat de volgende stap is om de nummers live te zingen. En dat geluid met andere harten te delen.

Aan de Vallei van de toekomst, degene die dit artikel ooit nog eens zal lezen, laat ik een wens achter : moge ze nooit ophouden te genieten van de reis. Moge elke stap, hoe klein ook, erkennen dat ze deel uitmaakt van iets moois.

Want, zoals ze zelf zingt, een thuis is niet altijd een plek. Soms wordt een lied een toevluchtsoord.

ANGELA MARÍA PÁEZ RODRÍGUEZ - EL TIEMPO JOURNALISMESCHOOL.