Horrorfilms voor Halloween: vijf enge streamingtips voor de spooknacht

De duivel is op zoek naar een ruil. In ruil voor zijn ziel maakte hij in 1931 van de jonge bluesmuzikant Robert Johnson een gitaarvirtuoos. Zo gaat de legende. In Ryan Cooglers horrordrama "Blood & Sinners" keren de gangstertweelingbroers Smoke en Stack (beiden Michael B. Jordan) in 1932 terug van Al Capone's diensttijd in Chicago om samen met de jonge gitarist Sammie (Miles Caton) een danszaal voor zwarte mensen te openen.

Voordat de Ku Klux Klan hun juke joint kan opblazen, arriveren er witte vampiers, hongerig naar bloed en de liederen van zwarte mensen. De langdradige horror, die aanvankelijk culturele vervreemding vertegenwoordigt in de beste vampierenfilm sinds "Let the Right One" (2008), leidt ook tot verleiding. Want ondanks al hun bloeddorst lijken de vampiers zich te presenteren als een tolerantere gemeenschap.

De horror komt op klaarlichte dag. In "The Woman in the Yard" plaatst regisseur Jaume Collet-Serra ("Black Adam") een sinistere vrouw in een eeuwenoude weduwesluier voor het afgelegen huis op het platteland waar Ramona (Danielle Deadwyler) en haar kinderen Tate en Annie de onverwachte dood van haar man verwerken. De vrouw, die haar identiteit niet prijsgeeft en steeds dichter bij het huis lijkt te komen, gebruikt haar aanwezigheid als een belegering.

Ze is een griezelige manifestatie van schuldgevoel, want Ramona leeft met een duister geheim. De bovennatuurlijke gaven van de vrouw worden subliem vastgelegd door de camera van Pawel Pogorzelski. De heksenketel van horror die aan het einde losbarst, lijkt wat minder goed doordacht, vertroebelt het verhaal en stelt zowel de helden als het publiek teleur met zijn valse happy end achter de spiegels.

Dakota Fanning, die onlangs schitterde in het horrorgenre in "They See You" (2024) van Ishana Night Shyamalan (dochter van de regisseur van "Sixth Sense"), krijgt op een koude avond vlak voor Kerstmis bezoek van een oude dame in Bryan Bertino's "Vicious". Met diep berouw laat de oude vrouw haar een mysterieus doosje en een zandloper achter, samen met de belofte dat ze die nacht zal sterven als ze er niet iets in stopt waar ze echt van houdt en iets waar ze een hekel aan heeft.

Een simpel verhaal met een absurde premisse, waarin Polly's hele wereld plotseling lijkt te veranderen. De bemoedigende woorden van haar moeder aan de telefoon veranderen in kritiek, totdat de stem aan de andere kant giechelt en toegeeft dat het helemaal niet haar moeder is. Haar spiegelbeeld gaat een eigen leven leiden, haar overleden vader belt. Bertino behandelt de klassieke kippenveloppende technieken, en zie daar, ze werken nog steeds. Het gaat nooit om slappe verklaringen, maar eerder om een ​​uitweg voor de vrouw, die eveneens door haar verleden wordt geplaagd. Fanning schudt de film op tot het – nogal voorspelbare – einde.

De houten man, die als geschenk mee naar huis is gebracht door de blinde, blonde, vreemde tweelingzus (Carolyn Bracken) van zijn overleden vrouw, heeft minder weg van Pinokkio en lijkt veel meer op een sinistere golem. En hoewel psychiater Ted (Gwilym Lee) in Damian McCarthy's "Oddity" niet in zulke griezelige onzin gelooft, weten wij kijkers dat dit wezen op een gegeven moment zal bewegen en dat het beter is om hem niet in de weg te staan.

Als het beestje voor het eerst zijn kop achterover gooit – dat is alles – wil je je stoel voor de televisie verlaten, maar dat kan niet. Want je wilt zien hoe het lot zich ontvouwt in dit horrorhuis op het platteland waar een misdaad heeft plaatsgevonden. Absoluut de moeite waard om te kijken – McCarthy laat je constant de haren overeind staan.

Wat als de man in het restaurant die je beschermde tegen je gewelddadige ex-man, die beleefd was en de pestkop wegjoeg met vriendelijke, strenge woorden, – op een andere manier – een nog extremere, empathische dader is? Dat vraagt ​​serveerster Ana (Nina Bergman) zich af in Sébastien Drouins Canadese horrorfilm "Cold Meat" wanneer ze wakker wordt in de kofferbak van Davids (Allen Leech) auto.

Hij kwam tijdens een sneeuwstorm vast te zitten in een sneeuwbank. Nadat Ana hem had overmeesterd, begonnen de twee te rillen en te kletsen, terwijl de vrouwenhatende sociopaat, vastgebonden aan het stuur, een kijkje nam in de diepten van zijn ziel.

Het is spannend en gekruid met zwarte humor. "We zijn allemaal monsters, misschien," gelooft Killer David serieus. Het was niet per se nodig dat er een echt monster door de sneeuw zwierf – maar het is zeker de kers op de taart van horror.