SNL keert volgende week terug. Toen de show debuteerde, schuwde men de moordgeruchten niet.
Op 22 september 1975 bracht de 45-jarige Sara Jane Moore haar zoon naar zijn school in San Francisco, bezocht een particuliere wapenhandelaar en trok later die dag, in wat ze later aan de Los Angeles Times omschreef als "een soort ultiem protest tegen het systeem", een .38-kaliber pistool voor een hotel, waarmee ze schoot op de toenmalige president Gerald Ford.
Moore, die in het verleden psychische problemen had gehad maar verstrikt was geraakt in radicaal-linkse groeperingen, slaagde er na twee pogingen niet in haar doel te bereiken.
Bizar genoeg was Moores aanslag niet de enige die maand door een vrouw op het leven van de president werd gepleegd. Lynette (Squeaky) Fromme, een voormalige volgeling van de moorddadige sekteleider Charles Manson, was 17 dagen eerder door een agent van de Secret Service aangepakt toen ze in Sacramento, Californië, een pistool op Ford richtte.
Moore – van wie deze week de dood op 95-jarige leeftijd werd gemeld – hield vol dat ze niet beïnvloed was door Fromme. Ze bekende schuld, terwijl Fromme – net als Ryan Routh, die deze week werd veroordeeld voor poging tot moord op Donald Trump – zich een ietwat onhandelbare verdachte toonde. Beide vrouwen brachten tientallen jaren in de gevangenis door en werden eind jaren 2000 vrijgelaten.
Op 25 oktober 1975 zond een nieuwe NBC-comedyshow met late night-uitzendingen pas de derde aflevering uit. In een sketch van de show, geregisseerd door de jonge Canadese producer Lorne Michaels, was Laraine Newman te gast in de talkshow "Dangerous But Inept" als Fromme. Ze noemde de interviewer, gespeeld door Jane Curtin, een "kruiperige fascistische kruiper". De sketch eindigde met Curtin die de vermeende gast van de talkshow de week erna, Moore, plaagde.
De inmiddels omvangrijke overlevering van de beginjaren van Saturday Night Live, met onder meer diverse boeken en tv-profielen, bevat verhalen over gevechten tussen de cast en de schrijvers van de show en de censoren van NBC, evenals verhalen van programmamakers die verbijsterd waren door de humor van de show. Maar als er al grote verontwaardiging was over de sketch van Fromme, laat staan over de opmerking van de voorzitter van de Federal Communications Commission (FCC) destijds, dan is het nooit geregistreerd als een cruciaal moment.
Het is duidelijk dat het late-nightlandschap nu heel anders is nu SNL op 4 oktober zijn 51e seizoen begint – niet alleen vergeleken met de begindagen van de show, maar zelfs sinds de laatste aflevering medio mei werd uitgezonden. Er is aangekondigd dat Stephen Colberts CBS-show doordeweeks in zijn laatste maanden zit , terwijl Jimmy Kimmel een week geschorst is na opmerkingen die hij maakte in zijn ABC-show na de dood van Charlie Kirk, een invloedrijke maar polariserende politieke organisator binnen de MAGA-beweging.
Eerdere FCC-voorzitters hielden zich relatief anoniem, maar Brendan Carr heeft zijn mening gegeven over wat hij als liberale vooringenomenheid beschouwt, van standaard politieke nieuwsprogramma's tot zelfs entertainment. Ondertussen, opnieuw president, heeft Trump openlijk gehoopt dat de problemen rond Colbert en Kimmel vooraf zouden gaan aan de annulering van de doordeweekse NBC-programma's, die na lokale nieuwsprogramma's voor de meeste zenders worden uitgezonden. De programma's worden gepresenteerd door SNL- alumnus Jimmy Fallon en Seth Myers, en Michaels is uitvoerend producent.
Kimmel keerde terug op de televisie, maar werd niet door tientallen lokale zenders uitgezonden. Hij uitte kritiek op Trump omdat hij juichte over de potentiële werkloosheid van "honderden mensen" die bij de NBC-programma's werken.
"Onze leider viert het feit dat Amerikanen hun inkomen verliezen, omdat hij geen grapje kan verdragen", aldus Kimmel.
Hoewel het medialandschap van 1975 en 2025 niet redelijkerwijs met elkaar vergeleken kan worden, vormen de reacties van Trump en Ford op SNL , onder de negen Amerikaanse presidenten die door de serie op de hak werden genomen, een opvallend contrast.
SNL begon aan populariteit te winnen bij een babyboompubliek, en vervolgens bij tieners en jongvolwassenen die verlangden naar iets nieuws op televisie. In de vierde aflevering vertelde Michaels aan Tom Shales en James Miller, auteurs van een mondelinge geschiedenis van de show uit 2002, hoe de vertolking van Ford door castlid Chevy Chase deel uitmaakte van de succesformule.
Ford, ondanks zijn achtergrond als student-atleet, maakte als president meer dan één misstap. De schrijvers van de serie genoten ervan om Ford in verschillende scenario's te plaatsen, waarbij Chase zich in ingewikkelde valkuilen stortte.
Ron Nessen, Fords persvoorlichter, vertelde later dat hij toevallig een aflevering van SNL uit januari 1976 zag, en dat Ford en Chase elkaar in maart al zachtjes aan het plagen waren tijdens een paar galadiners. "Ford was "ongelooflijk fatsoenlijk en goedhartig" over de sketches,"zei Michaels toen de voormalige president in 2006 overleed.
"Gelukkig voor mij had meneer Ford gevoel voor humor",schreef Chase begin 2007 in een opiniestuk, waarin hij de president en zijn vrouw bedankte, nadat de acteur in de jaren 80 ooit hulp had gezocht bij het Betty Ford Center.
Nessen, in een verkiezingsjaar waarin de Republikeinse Partij nog steeds gebukt ging onder het door Watergate aangewakkerde aftreden van Richard Nixon, zag een betere kans om jonge kiezers te bereiken. Hij presenteerde SNL in april 1976, waarbij Ford de inmiddels beroemde cold opening van SNL vooraf opnam.
De beslissing pakte waarschijnlijk averechts uit, schreven zowel Ford als vooral Nessen – die in maart overleed – in hun respectievelijke memoires. Dat komt omdat sommige schrijvers en acteurs sindsdien hebben aangegeven dat ze in die aflevering genadeloos wilden zijn en de Ford-regering niet met fluwelen handschoenen wilden aanpakken.
"De taak van de komiek was om de tekortkomingen van de gevestigde orde aan te wijzen en te genieten van de anarchie", schrijft Matt Fotis in Satire & The State: Sketch Comedy and the Presidency uit 2020. "De misrekening van Ford en Nessen over het presenteren van SNL komt voort uit hun onbegrip van het veranderende comedylandschap."
Er worden sindsdien nog steeds presidentskandidaten geportretteerd. Er werd zelfs naar de serie verwezentijdens een Democratisch voorverkiezingsdebat in 2008 , nadat de serie onlangs de kruiperige berichtgeving over Barack Obama op de hak had genomen in een sketch, waarin de kandidaat de meest onbenullige vragen had gesteld.
"... als iemand Saturday Night Live heeft gezien, weet je, misschien moeten we Barack vragen of hij het naar zijn zin heeft en nog een kussen nodig heeft," zei Hillary Clinton tijdens het debat.
Clintons sneer gaf blijk van ergernis over haar eigen media-aandacht. Als Obama geïrriteerd was, weerhield dat hem er niet van om haar binnen enkele maanden voor te dragen voor minister van Buitenlandse Zaken.
Brendar Carr, voorzitter van de FCC, zal waarschijnlijk aandacht besteden aan wat SNL dit seizoen uitzendt. Toen de Democratische kandidaat Kamala Harris een cameo in de show maakte, klaagde Carr dat Trump niet "gelijke tijd" kreeg tijdens de campagne. Trump presenteerde de show in 2004 toen zijn realityshow The Apprentice een hit was, en als presidentskandidaat in 2015. In 2024 verscheen hij bij sportevenementen die door de zender werden uitgezonden; Harris niet.
Cameo's in de show in de laatste weken van de campagne van 2008 van Republikein John McCain – die in 2002 presenteerde – en zijn vicepresidentskandidaat Sarah Palin hadden geen merkbare invloed op hun verkiezing, die ze verloren. Obama's enige cameo was in oktober 2007, lang voordat hij de Democratische nominatie veiligstelde.
Trump heeft SNL in de loop der jaren via tweets in hardere bewoordingen bekritiseerd dan Ford ooit over de door Nessen gepresenteerde show heeft kunnen zeggen. Meer van toepassing op de huidige omstandigheden klaagde Trump in 2019 dat het "werkelijk ongelooflijk is dat programma's zoals Saturday Night Live … al hun tijd kunnen besteden aan het afkraken van dezelfde persoon (mij), keer op keer, zonder ook maar enigszins 'de andere kant' te noemen."
Trumps optreden in 2015, en dat van Elon Musk zes jaar later, zou sommige leden van de show hebben geërgerd. Michaels gaf tegenover Susan Morrison, voor haar boek Lorne: The Man who Invented Saturday Night Live , toe dat de gevoeligheden van de cast veranderd zijn. Hij vertelde haar dat hij de cast probeerde te doordringen van "het onderscheid tussen hun eigen persoonlijke gevoelens en het script".
Michaels vond het destijds verbijsterend dat een van de acteurs aarzelde om de rol van senator Dianne Feinstein, destijds 85 jaar oud, te spelen.
"Ze geven er nu zoveel om", vertelde hij Morrison in het boek. "Vooral de vrouwen voelen zich zo bedreigd."
Tegen die tijd, zo meldde Morrison, had de voormalige schrijver Jim Downey tegen vrienden die nog steeds bij de show betrokken waren, geklaagd dat SNL soms aanvoelde als de "komedieafdeling van het [Democratisch Nationaal Comité]."
Voormalig castlid Kate McKinnon zei in een nieuwe aflevering van Hot Ones dat ze gelooft dat Michaels het juiste moment zal vinden in deze polariserende tijd, die nog eens wordt verergerd door de moord op Kirk.
"Elke keer dat er een nationale tragedie plaatsvond, was er behoefte aan een oprechte, koude opening", zei ze in de podcast.
Onder leiding van Michaels heeft SNL nationale tragedies weten te omzeilen — de bomaanslag in Oklahoma City was beter geschikt voor een Weekend Update-grap over de binnenlandse terrorist van de Canadees Norm Macdonald — maar is het programma ook op andere momenten geprezen, bijvoorbeeld met de eerste nieuwe show na de aanslagen van 11 september.
Na een sombere opening op 29 september 2001, met hulpverleners uit New York City op het podium, verscheen Michaels samen met de toenmalige burgemeester Rudy Giuliani en vroeg: "Kunnen we grappig zijn?"
Giuliani verwoordde het antwoord perfect: "Waarom nu beginnen?"
cbc.ca
